اوکراین محل تضاد منافع تل آویو – مسکو

به گزارش مجله خبری نگار اولین مخالفت علنی تل آویو با مسکو در قضیه اوکراین در سوم بهمن ماه یعنی یک روز بعد از تصمیم روسیه در به رسمیت شناختن دو استان شرقی اوکراین رخ داد و این درحالی است که رژیم صهیونیستی و روسیه با هم قرار داد راهبردی امضا کرده اند.

"ولادیمیر پوتین"، رئیس‌جمهور روسیه دوشنبه ۲۱ فوریه/۲ اسفندماه با انتقاد از بی‌توجهی غرب به نگرانی‌های امنیتی مسکو اعلام کرد که کشورش استقلال جمهوری‌های خلق دونتسک و لوگانسک را به رسمیت می‌شناسد و در کاخ کرملین قراردادهای همکاری و دوستی را با سران این جمهوری‌ها امضا کرد.

پس از اعلام پوتین، «لیور خیاط» سخنگوی وزارت خارجه رژیم صهیونیستی، برای اولین بار به تحولات شرق اوکراین واکنش نشان داد و از اقدام روسیه در به رسمیت شناختن دو منطقه لوگانسک و دونتسک در شرق اوکراین، ابراز نگرانی کرد.

وی در پیامی که در صفحه توییتری خود منتشر کرد، نوشت: «اسرائیل از امنیت ارضی و حاکمیت اوکراین حمایت می‌کند و نگران اقدامات انجام شده در شرق این کشور است».

"خیاط" به عنوان رژیمی که از سال ۱۹۴۸ سرزمین فلسطین و از سال ۱۹۶۷ بلندی های جولان سوریه را اشغال کرده، مدعی شد: «اسرائیل خود را در نگرانی‌های جامعه بین‌الملل در خصوص گام‌های برداشته شده در شرق اوکراین و تشدید جدی اوضاع شریک می‌داند و برای یک راه ‌حل دیپلماتیک که به آرامش منتهی شود، امیدوار است و در صورت درخواست، آماده کمک است».

این مقام صهیونیست ضمن ابراز نگرانی از اوضاع صهیونیست‌ها و یهودیان ساکن شرق اوکراین افزود: «اسرائیل از تمامیت ارضی و حاکمیت اوکراین حمایت می‌کند؛ اسرائیل نگران رفاه هزاران شهروند یهودی ساکن در اوکراین و رفاه جامعه بزرگ یهودیان در این کشور است».

"یائیر لاپید" وزیر خارجه رژیم صهیونیستی نیز در دوم اسفند ماه و قبل از آغاز جنگ روسیه علیه اوکراین و در حمایت از کی یف تاکید کرده بود که «در صورت آغاز جنگی میان روسیه و اوکراین، موضعگیری تل‌آویو با موضعگیری غرب یکسان خواهد بود و حمله روسیه به اوکراین، نقض جدی نظم بین‌المللی است و اسرائیل این حمله را محکوم می‌کند.».

وزیر خارجه رژیم صهیونیستی در گفتگو با شبکه ۱۲ تلویزیون این را گفته بود که «اگر جنگی میان روسیه و اوکراین آغاز شود، طبیعی است که اسرائیل با وجود اینکه تمایل دارد روابط خوبی با روس‌ها داشته باشد، از همپیمان دیرینه خود، آمریکا جانبداری می‌کند».

لاپید افزود: اسرائیل دو مشکل دارد که آمریکا و انگلیس با آنها مواجه نیستند؛ یکی مرزهای شمالی با روسیه است و دیگری ترس از امنیت صدها هزار یهودی در روسیه و اوکراین است».

واکنش روسیه

روس ها خشم خود را از حمایت رژیم صهیونیستی از اوکراین نتوانستند پنهان کنند، بطوری که مسکو به یکباره و پس از سال ها حمایت از رژیم صهیونیستی اعلام کرد که «حاکمیت تل آویو بر بلندی‌های اشغالی جولان (سوریه) را به رسمیت نمی‌شناسد».

روزنامه صهیونیستی هاآرتص در این باره نوشت: پس از اعلام حمایت اسرائیل از اوکراین، نمایندگی روسیه در سازمان ملل گفت: روسیه حاکمیت اسرائیل بر جولان را که بخشی جدایی ناپذیر از سوریه است به رسمیت نمی‌شناسد.

همچنین روسیه نگرانی خود را از برنامه‌های اعلام شده تل‌آویو برای توسعه شهرک سازی در مناطق اشغالی اعلام کرد.

دست مسکو بر پاشنه آشیل صهیونیست ها

«ارتفاعات جولان» منطقه ای بسیار مهم و راهبردی و متعلق به سوریه است که در سال ۱۹۶۷ به اشغال رژیم صهیونیستی درآمد و از همان زمان به آرمانی برای سوری ها به منظور آزادسازی تبدیل شده است.

منطقه جولان اشغالی، بخشی از استان «القنیطره» در جنوب غرب سوریه است که رژیم صهیونیستی در جنگ شش روزه سال ۱۹۶۷ بخش بزرگی از این منطقه را اشغال و در ۱۴ دسامبر ۱۹۸۱ به صورت غیرقانونی بخشی از آن را ضمیمه خود کرد، اما جامعه بین‌الملل هرگز این اقدام تجاوزکارانه را به‌رسمیت نشناخت.

شمار ساکنان جولان اشغالی سوری به حدود ۲۱ هزار نفر می‌رسد که در چهار روستای باقیمانده سوریه پس از اشغال این فلات یعنی «مجدل شمس، بقعاثا، عین قنیا و مسعده» ساکن هستند و با طرح‌های متوالی اشغالگران صهیونیست برای سلطه بر این اراضی و یهودی‌سازی آن با توسل به زور، مواجه هستند.

جنگ سال ۱۹۶۷ که میان رژیم صهیونیستی و کشورهای عربی مصر، سوریه و اردن رخ داد و به جنگ شش روزه یا جنگ «رمضان» معروف شد، از پنجم ژوئن آن سال و با حمله هوایی ناگهانی بمب افکن های رژیم صهیونیستی به یک پایگاه‌های هوایی مصر آغاز و ارتش این رژیم طی ۶ روز توانست نوار غزه و صحرای سینا را از کنترل ارتش مصر، شرق بیت المقدس و کرانه باختری رود اردن را از کنترل اردن و بلندی‌های جولان را از کنترل سوریه خارج کند.

در سال ۱۹۷۳، ارتش سوریه برای باز پس گیری مناطق از دست رفته خود دست به عملیات زد، ولی فقط توانست بخشی از آن را با امضای توافقنامه جداسازی نیروها در سـال ۱۹۷۴، آزاد نماید و ارتش رژیم اشغالگر اسراییل از مناطقی که در پایان جنگ رمضان اشغال کرده بود، عقب نشـست.

در ژانویه سال ۱۹۷۴ مصر و رژیم صهیونیستی تحت حمایت سازمان ملل متحد در ژنو به پیمان ترک مخاصمه دست یافتند و به دنبال آن، پیمان دیگر ترک مخاصمه با سوریه در ۳۱ ماه مه ۱۹۷۴ در ژنو و در حضور نمایندگانی از سازمان ملل، اتحاد جماهیر شوروی سابق (روسیه فعلی) و آمریکا حاصل شد. به رغم این پیمان، رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۸۱ انضمام ارتفاعات جولان اشغالی به دیگر سرزمینهای اشغالی فلسطین را به صورت یک طرفه اعلام کرد، اقدامی که از سوی جامعه جهانی به رسمیت شناخته نشده است.

باید گفت که مرز جولان اشغالی میان سوریه و رژیم صهیونیستی (به غیر از مساله تروریست های تکفیری) از سال ۱۹۷۴ تاکنون منطقه ای نسبتا آرامی بوده و تنشی میان ارتش های دو طرف صورت نگرفته و اینگونه که پیداست مقامات دمشق تلاش می کنند خاک کشور خود را با استفاده از دیگـر اهـرمهـا به غیر از نظامی آزاد کنند. هرچند باید در همینجا تاکید کرد که نیروی هوایی رژیم صهیونیستی در طول جنگ ۱۲ ساله سوریه عملا به نیروی هوایی تروریست ها تبدیل شده و تاکنون مواضع بسیاری را در سوریه در حمایت از تروریست ها، بمباران کرده است.

دو قطعنامه ۲۴۲ و ۳۳۸، مهمترین قطعنامه های سازمان ملل برای این دو جنگ می باشد. جولان پس از اشغال تا سال ۲۰۱۱ (۱۳۸۹) تقریبا آرام بوده و ارتش سوریه هیچ اقدام موثری برای آزادسازی مابقی مناطق از دست رفته خود نکرده است، اما با شروع بحران سوریه در تاریخ یاد شده، منطقه جولان با کمک صهیونیست ها به جولانگاه تروریست های تکفیری تبدیل شد و مرز میان آنها با سرزمین های اشغالی باز و تسلیحات و امکانات زیادی از سوی رژیم صهیونیستی برای تجهیز تروریست های تکفیری گروهک «جبهه النصره» (تحریر الشام فعلی) ارسال گردید و طی اشغال دو استان «قنیطره» و «درعا» در جنوب و جنوب غرب سوریه توسط تکفیری ها، هزاران تروریست زخمی از طریق جولان برای درمان به سرزمین های اشغالی اعزام شدند و پس از بهبودی، دوباره به خاک سوریه برای جنگ و کشتار مسلمانان بازگشتند.

اطلاع مقامات تل آویو از حمله روسیه به اوکراین

وزارت خارجه رژیم صهیونیستی در تاریخ ۲۴ بهمن ماه گذشته و در حالی که مقامات روس تاکید داشتند به اوکراین حمله نخواهند کرد، از یهودی ها و دیپلمات های ساکن و مقیم اوکراین خواست تا هر چه زودتر خاک این کشور را ترک کنند؛ تل آویو همچنین از یهودیانی ساکن سرزمین های اشغالی که می خواستند به اوکراین سفر کنند نیز درخواست نمود تا سفر خود به این کشور را به تعویق بیندازند. همین مساله باعث تقویت این موضوع در بین کارشناسان مسایل منطقه شد که ارتش روسیه در آینده نزدیک به اوکراین حمله خواهد کرد، چرا که مقامات رژیم صهیونیستی بی دلیل تاکید بر خروج یهودیان و دیپلمات های خود از اوکراین نمی کنند.

رژیم صهیونیستی در سوم اسفند نیز اعلام کرد که سفارتش در اوکراین را از "کی‌یف" به شهر "لویو" منتقل خواهد کرد که این موضوع نیز نشان داد، مسکو خواهان دخالت نظامی در اوکراین است و مقامات صهیونیست نیز از این موضوع با خبر هستند.

اما جالب تر از همه این که مقامات تل آویو حتی پیش از این اطلاع داشتند که روسیه می خواهد به اوکراین حمله کند، چرا که منابع عبری در ۱۲ بهمن ماه گذشته خبر داده بودند که سفارت اسراییل در اوکراین به دلیل (بهانه) مشکلات مربوط به پرداخت دستمزدهای کارکنان تا اطلاع ثانوی تعطیل شد.

شبکه ۱۳ تلویزیون رژیم صهیونیستی همان تاریخ اعلام کرد که کارمندان سفارت اسراییل در اوکراین به دلیل اختلاف نظر با وزارت دارایی این رژیم تصمیم به تعطیلی آن تا اطلاع ثانوی گرفتند!

درخواست های اوکراین از رژیم صهیونیستی

دولت اوکراین در روزهای اخیر دو درخواست مشخص از رژیم صهیونیستی داشته که اولی مربوط به در اختیار گذاردن سامانه پدافند هوایی باصطلاح "گنبد آهنین" از سوی تل آویو به کی یف و دومی نیز میانجیگری میان روسیه و اوکراین بود.

همانگونه که کشورهای غربی، اوکراین را در جنگ تنها گذاشتند و "جو بایدن" رییس جمهور آمریکا به جای کمک به اوکراین اعلام کرد که برای مردم این کشور دعا می کند، تل آویو نیز دست رد بر سینه اوکراین زد و اعلام کرد که به علت ترس از تیرگی روابط با مسکو از انتقال سامانه‌های گنبد آهنین به کی‌یف خودداری می کند.

در عین حال برخی منابع در این باره اعلام کردند که تل‌آویو با این مخالفت خود سعی دارد تصویر ساختگی از گنبد آهنین را حفظ کند، چراکه این سامانه در برابر آتش روسیه به هیچ عنوان نمی‌تواند مقاومت کند.

موضوع دوم به درخواست «ولودمیر زلنسکی» رئیس جمهور اوکراین از نخست وزیر رژیم صهیونیستی مربوط می شود؛ وی از تل آویو درخواست کرده که برای مذاکره با روسیه میانجی‌گری کند، موضوعی که هنوز نتیجه آن مشخص نیست.

نگاه غاصبانه صهیونیست ها به اوکراین

کارشناسان مسایل منطقه معتقدند که رژیم صهیونیستی همان نگاهی که در اشغال سرزمین فلسطین در سال ۱۹۴۸ داشته را درباره اوکراین نیز دارد.

چندی پیش سایت تحلیلی روسی «سیاست روسیه» در مقاله‌ای از تلاش مقامات رژیم صهیونیستی برای ایجاد سرزمین دیگری در قلمرو اوکراین خبر داد.

این سایت روس زبان در این مقاله از تلاش «نخبگان صهیونیست» برای تشکیل اسرائیل دوم در مناطق جنوبی اوکراین خبر داده و نوشته بود: «با توجه به تفسیر یهود از فصل ۲۱ کتاب "مکاشفه یحیی الهی"، ملت برگزیده خداوند سرزمین جدید اورشلیم را پیدا خواهند کرد و در آن مسیر، حرکت خود را به سوی خوشبختی، رفاه و شکوفایی ادامه خواهند داد.»

این مقاله در ادامه به برخی مسائل و مشکلاتی که صهیونیست‌ها اکنون با آن مواجه هستند، اشاره کرده است که مهمترین مشکلات کنونی یهودیان در حال حاضر نداشتن سرزمین است و جمعیت اندک اسرائیل در منطقه ای با ۱۰۰ میلیون نفر شهروند عرب که اکثر آنها رژیم صهیونیستی را غاصب و دشمن درجه اول خود می‌دانند، محصور شده است؛ این مسائل، دورنمای تاریکی را در مقابل توسعه رژیم صهیونیستی قرار داده است.

"هنری کیسینجر"، وزیر خارجه و مشاور امنیت ملی سابق آمریکا نیز در یکی از پیش‌بینی‌هایش گفته بود که «در دهه آینده موجودیت اسرائیل به خاطر برخی مسائل حل نشده با خطر مواجه خواهد شد. این واقعیتی است که بسیاری از تحلیلگران سیاسی و حتی مقامات صهیونیست به آن اذعان داشته‌اند که فروپاشی اسراییل نزدیک است و مقاومت اسلامی بالاخره بساط صهیونیست‌ها را برخواهد چید. به همین دلیل صهیونیست‌ها به فکر پیدا کردن سرزمین دیگر افتاده‌اند تا آنجا را هم مثل فلسطین غصب کنند و اوکراین هدف غصب بعدی برای آنها (صهیونیست ها) است.

مسئول روابط خارجی حزب بیت العربی نیز معتقد است که اوکراین برای رژیم صهیونیستی حیاط خلوتی است که در آن مانور می‌دهد و منافع اقتصادی و امنیتی آن رژیم در آن تأمین می‌شود.

"سعید سلام" در گفت وگو با شبکه خبری العالم می گوید: توافقاتی میان سازمان اطلاعات اوکراین و سیاستمداران مورد حمایت رژیم صهیونیستی برای تضمین منافع این رژیم وجود دارد.

وی با اشاره به گزارش روزنامه صهیونیستی یدیعوت آحارانوت درخصوص برخورداری بسیاری از شهروندان اوکراینی از شناسنامه های اسراییلی، اظهار داشت: بسیاری از اوکراینی ها دارای شناسنامه اسراییلی هستند، اما در اوکراین ساکنند، لذا عجیب نیست که به دو طرف وفادار باشند.