آزمایش خون در میانسالی می‌تواند بیماری آلزایمر را در مراحل بعدی زندگی پیش‌بینی کند

به گزارش مجله خبری نگار، محققان دانشگاه میشیگان دو نشانگر زیستی خون را با تغییرات عملکرد شناختی در زنان میانسال مرتبط دانسته‌اند و این امر، راه بالقوه قدرتمندی را برای تشخیص و درمان غیرتهاجمی و زودهنگام بیماری آلزایمر و سایر بیماری‌های زوال عقل باز می‌کند.

این مطالعه دو نشانگر زیستی سرم را تجزیه و تحلیل کرد: آمیلوئید بتا (Aβ) ۴۲، نسبت Aβ۴۲/۴۰ و تائو ۱۸۱ فسفریله شده (p-tau۱۸۱). سطح آنها در زنان میانسال بررسی و نتایج یک سری آزمایش‌های عملکردی عصبی مقایسه شد. این مطالعه امروز در Alzheimer's & Dementia: The Journal of the Alzheimer's Association منتشر شد.

این تجزیه و تحلیل نشان داد که سطح بالاتر p-tau ۱۸۱ با زوال شناختی تسریع‌شده و سطح پایین‌تر AB ۴۲/۴۰ با زوال شناختی سریع‌تر مرتبط است.

داده‌های آنها از ۱۹۲ زن میانسال که به مدت ۱۴ سال به عنوان بخشی از مطالعه سلامت زنان، گروه میشیگان، پیگیری شده بودند، به دست آمد.

شین وانگ گفت: «این یک حوزه تحقیقاتی جدید و بسیار امیدوارکننده است، اما البته ما به نمونه بزرگتر و متنوع‌تری نیاز داریم.»

وانگ می‌گوید نتایج نشان می‌دهد که ارزیابی نشانگر‌های زیستی آلزایمر در خون میانسالی می‌تواند به عنوان پیش‌بینی‌کننده اولیه زوال شناختی عمل کند و امکان تشخیص زودهنگام و پیشگیری را قبل از بروز زوال عقل برگشت‌ناپذیر فراهم کند.

علاوه بر پتانسیل مداخله زودهنگام در بیماری آلزایمر و سایر اشکال زوال عقل، آزمایش‌های نشانگر زیستی خون مانند مواردی که توسط محققان مورد مطالعه قرار گرفته‌اند، می‌توانند به روش‌های کم‌تهاجمی‌تر و احتمالاً در دسترس‌تر آزمایش‌های عصبی منجر شوند که در حال حاضر برای بررسی مایع مغز به سوراخ کردن کمر و برای تصویربرداری به اسکن‌های PET گران‌قیمت نیاز دارند.

وانگ گفت: «لازم به ذکر است که وجود نشانگر‌های زیستی که ما آزمایش کردیم به معنای وجود بیماری آلزایمر نیست. با این حال، ما می‌دانیم که آنها بخش اصلی تغییرات نوروپاتولوژیک هستند. شناسایی هر چه زودتر این تغییرات پاتولوژیک مهم است.»

محققان میانسالی را به عنوان یک «دوره کلیدی» برای آزمایش و تشخیص زوال شناختی ناشی از دو تغییر عمده در زنان انتخاب کردند: ۱) دوره گذار یائسگی، که با کاهش شدید سطح استروژن و تغییرات برگشت‌ناپذیر در تخمدان‌ها مشخص می‌شود و منجر به تغییراتی در عملکرد شناختی می‌شود، و ۲) شیوع بیشتر عوامل خطر قلبی-متابولیک مانند فشار خون بالا و دیابت، که با افزایش خطر زوال شناختی و زوال عقل در پیری نیز مرتبط هستند.

وانگ تأکید کرد که این نتایج «فقط بر اساس یک نمونه بسیار کوچک است، اما نتایج امیدوارکننده هستند و سنگ بنای مهمی برای تحقیقات با نمونه بزرگتر و متنوع‌تر محسوب می‌شوند.»