به گزارش مجله خبری نگار،باده ایشیل، بازیگر محبوب سینما و تلویزیون ترکیه، در یک گفتوگوی صمیمی و بیپرده، برای نخستین بار به جزئیات تصمیم شگفتانگیز ازدواجش، تجربه مادر شدن، نوع نگاهش به عشق، طلاق، رابطهاش با همسر سابق و مسیر زندگیاش پرداخت. گفتوگو پر از لحظات خندهدار، تأملبرانگیز و اعترافات شخصی بود که تصویر جدیدی از این هنرمند به مخاطبان نشان میدهد.
باده میگوید که پیش از ازدواج، اصلاً خودش را فردی نمیدانست که وارد زندگی مشترک شود:
«در مصاحبهها میگفتم “آزادم، من ازدواج نمیکنم”. خودم هم (متعجبم) چطور شد که ازدواج کردم! به نظرم اسمش عشق بود. یک نفر آمد، آشنا شدیم، ذهنهایمان به هم خورد، دیدیم که همفکر هستیم و… در عرض یک ماه ازدواج کردیم.»
او با خنده یادآور میشود:
«خبرنگارهای مجلهها میپرسیدند: “حاملهاید؟ ” نه نبودم، اما شرایط طوری پیش رفت که خیلی طبیعی به نظر آمد.»
باده توضیح میدهد که وقتی ازدواج کردند، تصمیم گرفتند زندگیشان را کامل کنند:
«فکر کردیم اول ازدواج کنیم، بعد کمی از کار و فشار زندگی کم کنیم، و در همان دوره بچهدار شویم. همین شد که پسرم به دنیا آمد.»
او معتقد است که هنوز در آینده میتواند دوباره عاشق شود، اما این بار با احتیاط بیشتر:
«فکر میکنم دوباره عاشق میشوم، ولی دیگر مثل قبل با شتاب تصمیم نمیگیرم. شاید دیگر در عرض یک ماه ازدواج نکنم. چون فهمیدم نباید هر چیزی را با عجله پیش برد، اما… هرگز نگو هرگز. چون هر وقت گفتهام “هرگز”، همان اتفاق برایم افتاده!»
باده تأکید میکند که با وجود تمام اختلافها، بعد از طلاق رابطهای محترمانه و سالم با پدر فرزندش دارد:
«طلاق فرآیند آسانی نیست، ولی به نظرم مردم بعد از جدایی نباید حتماً دشمن شوند. ما یک بچه داریم و تصمیم گرفتیم او شاهد دعواها نباشد. میخواستم پسرم حتی بعد از جدایی والدین، آرامش و ارتباط خوب ما را ببیند. الان هم رابطه پدر و پسرشان عالی است.»
باده میگوید که از کودکی هرگز به دوربین فکر نمیکرده و حتی قصد فعالیت در دنیای سینما را نداشت:
«من استعداد نقاشی داشتم، درس هنر و طراحی لباس خواندم. حیوانات را دوست داشتم، اما دامپزشکی برایم مناسب نبود، چون تحمل عمل جراحی روی حیوانات را نداشتم. به همین دلیل به سمت طراحی مد رفتم. در دانشگاه “مد و طراحی پارچه” خواندم. بعد اتفاقی با دنیای اجرا و بازیگری آشنا شدم و مسیرم عوض شد.»
باده خودش را مادری فداکار، اما نه بیش از حد کنترلکننده توصیف میکند:
«از همان روزهای اول مادری، به حرفهای بعضیها گوش ندادم. مثلاً میگفتند «بچه را زیاد در آغوش نگیر، عادت میکند!»، اما یک پرستار مهربان به من گفت: «تا وقتی میخواهد، بغلش کن. بالاخره وقتی مستقل شود، خودش فاصله میگیرد.» من هم همان نصیحت را پذیرفتم و مادری کردم که همیشه حضورش را حس کند، اما به استقلال فرزندش هم احترام بگذارد. به نظرم وظیفه مادر حمایت نامرئی است، شبیه یک پهپاد که از دور مراقب است، نه یک هلیکوپتر همیشه حاضر!»
او ادامه میدهد:
«در عصر تکنولوژی، مادر بودن کاملاً تغییر کرده. بچهها زودتر مستقل میشوند، اما همیشه باید بدانند که میتوانند به والدینشان تکیه کنند. خودم مادری هستم که بیشتر راهنما و ناظر هستم تا کنترلگر.»
باده ایشیل در توصیف روحیهاش میگوید:
«من ذاتاً خوشبین هستم؛ حتی اگر اتفاقی بد بیافتد، سعی میکنم جنبه مثبتش را ببینم. یک جور “پولینای کودک” درونم هست که میگوید هر بدی در خودش یک خیری دارد. اما البته لحظاتی هم دارم که دلم میخواهد تنها باشم و درباره مسائل زندگی فکر کنم یا احساسم را تخلیه کنم. مثل هر آدمی، گاهی هم غمگین میشوم یا دچار عصبانیت، اما ترجیح میدهم آن را با تنهایی و آرامش مدیریت کنم.»
او درباره واکنش به فشارهای اجتماعی و حرفهای میگوید:
«آدم صبوری هستم. سعی میکنم هیچوقت وارد دعوا یا تنش نشوم. حتی بعد از جدایی، رابطهام را با همسر سابق حفظ کردم تا فرزندمان از تنشها آسیب نبیند. همین انتخاب به پسرم آرامش داده است.»
باده با خنده میگوید:
«هیچ جراحی زیبایی یا بوتاکس ندارم و فعلاً از این چیزها میترسم. راز جوانی من شاید ساده باشد؛ تعادل در تغذیه، توجه به سلامت و البته فعالیت فیزیکی. همیشه فعال هستم، اگر ورزش نکنم هم در خانه و کار مدام در جنبوجوشم. برای صورت هم هیچ کار خاصی نمیکنم؛ حتی گاهی پوست میوه یا سبزی را روی صورتم میگذارم، اما بیشتر با نظم در سبک زندگی جلو میروم.»
او تاکید میکند:
«خودداری و رژیم نمیگیرم، اما اگر یک روز شیرینی خوردم، فردایش جبران میکنم یا حجم غذایم را کم میکنم. همه چیز باید متعادل باشد.»
باده ایشیل با وجود موفقیتهای بازیگری، علاقهاش به طراحی لباس و مد را حفظ کرده است:
«شاید روزی با یک برند همکاری کنم و مجموعهای از طرحهای خودم ارائه بدهم. دوست دارم استعداد نقاشی و طراحیام را هم در حرفهام به کار ببرم. فعلاً برنامه مشخصی ندارم، اما همیشه این آرزو را در دلم زنده نگه داشتهام.»
او اضافه میکند:
«کار بازیگری زمان زیادی ازم میگیرد، اما شاید در آینده بتوانم آن را با طراحی ترکیب کنم یا حتی برند شخصی داشته باشم.»
باده درباره پیشنهاد بازی در نقش جوانی «شارون استون» میگوید:
«یک بار چنین پیشنهادی شد، اما خانوادهام اجازه ندادند به خارج از کشور بروم. خیلی ناراحت نشدم، چون به تقدیر باور دارم. همیشه فکر میکنم هر اتفاقی که نیفتد، شاید قرار است اتفاق بهتری بیافتد.»
او با صداقت میگوید:
«انسان باید انعطافپذیر باشد و از شکستها و تغییر مسیرها نترسد. من هر وقت فکر کردم “هرگز فلان کار را نمیکنم”، همان کار برایم اتفاق افتاده! پس یاد گرفتم هرگز “هرگز” نگویم و برای فرصتهای تازه آماده باشم.»
باده ایشیل در لحظات پایانی مصاحبه به احساسات انسانیاش اشاره میکند:
«خیلی آدم حساس و مهربانی هستم. با کوچکترین اتفاقی برای کودکان یا حیوانات، زود متاثر میشوم و گریه میکنم. در عین حال، انرژی و شوخطبعیام را هم حفظ میکنم. گاهی عصبانی میشوم، اما ترجیح میدهم با خودم خلوت کنم تا آسیبی به کسی نرسد.»
باده ایشیل نمونهای است از زنی که با شجاعت از باورهای گذشته عبور کرده و مسیر جدیدی برای زندگیاش ساخته؛ از “هرگز ازدواج نمیکنم” تا تجربه مادر شدن و طلاق بیدرگیری. او با نگرش مثبت، تعادل، عشق به هنر، توجه به استقلال شخصی و نگاه واقعبینانه، الگویی الهامبخش برای زنان و دختران امروز است.
این گفتوگو نشان داد که زندگی همیشه غیرمنتظره و پرشگفتی است و فقط باید برای تغییرات و تجربههای تازه آماده بود. باده ایشیل با داستان شخصی خود، یادآور میشود که خوشبختی و آرامش در پذیرش خود و زندگی و انتخابهای صادقانه و محترمانه است.