به گزارش مجله خبری نگار، بقایای این خزنده بالدار در پارک ملی جنگل سنگی در آریزونا، در میان بیش از ۱۲۰۰ فسیل مربوط به دوره تریاس یافت شد. جزئیات این مطالعه در مجله آمریکایی PNAS منتشر شده است.
این پتروسور حدود ۲۰۹ میلیون سال پیش زندگی میکرد و تقریباً به اندازه یک مرغ دریایی بود. بر اساس شکل و ساییدگی دندانهایش، احتمالاً از ماهیهایی که در شبکههای رودخانهای منشعب محیط تریاس زندگی میکردند، تغذیه میکرده است.
دوزیستان باستانی، اجداد اولیه تمساحها، قورباغهها و حتی یکی از قدیمیترین لاکپشتهای شناخته شده جهان نیز در همان منطقه زندگی میکردند.
به گفتهی نویسندهی اصلی این مطالعه، دیرینهشناس بن کلیگمن، این کشف نگاهی نادر به یک لحظهی محوری در تاریخ زمین ارائه میدهد. او گفت:
«این مکان، گذار به جوامع مهرهداران مدرنتر را مستند میکند، جایی که گونههای باستانی با گونههای پیشرفتهای که بعدها در دوران مزوزوئیک غالب شدند، همزیستی دارند.»
فسیلهای کشفشده به پایان دوره تریاس، دوره انقراض جمعی تقریباً ۲۰۱.۵ میلیون سال پیش، برمیگردند.
فعالیت آتشفشانی شدید در آن زمان، ابرقاره پانگهآ را نابود کرد و تقریباً ۷۵٪ از کل گونههای روی زمین را از بین برد و راه را برای ظهور بعدی دایناسورها هموار کرد.
تیم تحقیقاتی بیش از ۱۰۰۰ فسیل، شامل استخوان، دندان، فلس ماهی و حتی مدفوع فسیل شده، جمعآوری کرد. شانزده گروه مختلف مهرهداران در میان این یافتهها شناسایی شدند که امکان بازسازی اکوسیستم آن دوره زمانی را با جزئیات استثنایی فراهم کرد.
این کشف به لطف کار میدانی در یکی از ناهموارترین و صعبالعبورترین مناطق پارک امکانپذیر شد، جایی که دانشمندان مجبور بودند از گچ برای محافظت از بلوکهای فسیلی هنگام انتقال آنها به آزمایشگاهها بدون آسیب استفاده کنند.
به گفته دیرینهشناسان، این کشف شکاف مهمی را در سوابق فسیلی اواخر دوره تریاس پر میکند و دریچهای منحصربهفرد به جهان قبل از شکوفایی دایناسورها میگشاید.