به گزارش مجله خبری نگار، محققان ناسا سناریوی جدیدی را پیشنهاد کردهاند که در آن حبابها - وزیکولهایی شبیه به سادهترین ساختارهای پیش سلولی - میتوانند به طور خودجوش روی تیتان، قمر زحل، تشکیل شوند. به گفته دانشمندان، این یکی از گامهای کلیدی به سوی ظهور حیات است. این کار در مجله بینالمللی اخترشناسی (IJA) منتشر شده است.
برخلاف زمین، تیتان روی سطح خود آب ندارد، اما هیدروکربنهای مایع - متان و اتان - در آن وجود دارد. با این وجود، فرآیندهایی مشابه آنچه میلیاردها سال پیش منجر به ظهور حیات روی زمین شد، میتوانند در آنجا رخ دهند.
یک تیم ناسا بررسی کرد که آیا وزیکولها یا ساختارهای بسته مولکولهای آمفیفیلیک میتوانند در شرایط سخت تیتان - دمای پایین و هیدروکربنها - تشکیل شوند یا خیر. در زمین، چنین مولکولهایی (مانند مولکولهای موجود در صابون یا فسفولیپیدها) دو انتها دارند - یکی که از آب «میترسد» و دیگری که آن را «دوست دارد». آنها میتوانند خودبهخود در پوستههای کروی جمع شوند که فضای داخلی را از محیط بیرون جدا میکنند - دقیقاً مانند غشای سلولی.
اما تیتان آب ندارد. در عوض، دانشمندان سناریوی متفاوتی را پیشنهاد کردهاند: اسپریای که هنگام ریزش «قطرات باران» (که آن هم از متان ساخته شده است) از دریاچههای هیدروکربنی بلند میشود، ممکن است با لایههایی از آمفیفیلها پوشیده شده باشد. وقتی اسپری به دریاچه برمیگردد، دو پوسته با هم تماس پیدا میکنند و ادغام میشوند و یک وزیکول ایجاد میکنند. در داخل، یک قطره جدا شده باقی میماند - نوعی «سلول» ساده که به طور بالقوه قادر به تکامل بیشتر است.
چنین ساختارهایی سلول به معنای متعارف نیستند، اما حضور آنها میتواند نشاندهنده افزایش نظم و پیچیدگی باشد - شرایطی که برای ظهور حیات ضروری است.
کانر نیکسون از مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا توضیح داد: «حتی اگر هیچ حیاتی روی تیتان وجود نداشته باشد، همین احتمال تشکیل وزیکول نشان میدهد که عناصر پیش از حیات میتوانستهاند در آنجا شکل گرفته باشند.»