به گزارش مجله خبری نگار،حمله صبح دیروز به رآکتور آب سنگین اراک، توجهها به این موضوع و مخاطرات ایجاد آلودگیهای هستهای را گسترش داده است. اسپوتنیک پیشتر نوشته بود: «اگر نیروگاه بوشهر هدف قرار گیرد، حادثهای مشابه چرنوبیل رخ خواهد داد و نباید اجازه داد چنین اتفاقی بیفتد» در پی حمله به نیروگاه آب سنگین اراک، نگرانیها از بابت حمله به نیروگاه اتمی بوشهر افزایش یافته است.
نیروگاه اتمی بوشهر، نخستین نیروگاه اتمی ایران، از سالها پیش محل توجه و بحثهای فراوان بوده است. ساخت نیروگاه بوشهر در سال ۱۳۷۴، در پی توافق ایران و روسیه آغاز شد. این پروژه که با تأخیرهای طولانی و مشکلات فنی متعددی همراه بود، سرانجام در سال ۱۳۹۰ به بهرهبرداری رسید. تأخیرها عمدتا ناشی از تحریمهای بینالمللی، مشکلات مالی و تغییرات در طراحی و تکنولوژی بهکاررفته در نیروگاه بود. در طول این سالها، برخی از متخصصان و کارشناسان بینالمللی به دلیل نگرانیها در مورد امنیت و ایمنی نیروگاه، همکاری با ایران را متوقف کردند. با این حال، با همکاری مهندسین ایرانی و روسی، رآکتور واحد اول به مرحله بهرهبرداری رسید.
نیروگاه هستهای بوشهر از یک رآکتور آب سبک تحت فشار (PWR) با طراحی VVER-۱۰۰۰ ساخت روسیه استفاده میکند. این نوع رآکتورها از آب تحت فشار به عنوان خنککننده و کندکننده نوترونها استفاده میکنند و از لحاظ تکنولوژی نسبتاً قدیمی محسوب میشود. رآکتور VVER-۱۰۰۰ از نظر ایمنی دارای استانداردهای جهانی هست، اما انتقاداتی در مورد میزان ایمنی آن در برابر حوادث احتمالی، مانند زمینلرزههای شدید، مطرح شده است.
یکی از مهمترین بحثها درباره نیروگاه بوشهر، موضوع امنیت و ایمنی آن است. از آنجا که ایران تحت تحریمهای بینالمللی قرار دارد، دسترسی به تکنولوژی و قطعات یدکی پیشرفته برای این نیروگاه محدود شده است. این مسئله میتواند در مدیریت و حفظ ایمنی نیروگاه در بلندمدت مشکلاتی را ایجاد کند. علاوه بر این، موقعیت جغرافیایی نیروگاه در منطقهای زلزلهخیز، نگرانیهایی را در مورد پایداری و مقاومت آن در برابر زلزلههای شدید ایجاد کرده است. سازمان انرژی اتمی ایران در این مورد گزارشهای متعددی ارائه داده، اما مستقل بودن این گزارشها و دسترسی به اطلاعات کامل برای ارزیابی واقعی امنیت نیروگاه همواره مورد بحث بوده است.
تأثیرات زیست محیطی نیروگاه بوشهر نیز یکی دیگر از مسائل مورد بحث است. اگرچه نیروگاههای هستهای در مقایسه با نیروگاههای فسیلی، آلودگی هوا و گازهای گلخانهای کمتری تولید میکنند، اما مواد رادیواکتیو تولید شده در این نیروگاهها، خطرات بالقوهای را برای محیط زیست ایجاد میکنند. مدیریت پسماندهای رادیواکتیو و حفاظت از محیط زیست اطراف نیروگاه از جمله چالشهای پیش روی ایران در این زمینه هستند. شفافیت در ارائه اطلاعات مربوط به سطح مواد رادیواکتیو در محیط زیست اطراف نیروگاه میتواند به کاهش نگرانیهای عمومی در این زمینه کمک کند.
پروژه نیروگاه بوشهر از ابتدا تا کنون درگیر مسائل سیاسی و بین المللی زیادی بوده است. تحریمها و فشارهای بین المللی به طور قابل توجهی در پیشرفت این پروژه تأثیر گذاشتهاند. همچنین، برخی از کشورهای غربی نگرانیهایی در مورد استفاده ایران از فناوری هستهای برای اهداف نظامی مطرح کردهاند. این نگرانیها بر همکاریهای بینالمللی در زمینه ایمنی و امنیت نیروگاه هستهای بوشهر نیز تأثیر گذاشتهاند. با اینحال با ورود ایران و اسرائیل به فاز جنگی، نگرانیها درباره هدف قرار دادن این نیروگاه اتمی افزایش یافته است.
ضمناً اکنون واحد اول نیروگاه بوشهر در حال فعالیت است و درصد قابل توجهی از برق مورد نیاز منطقه را تأمین میکند. طرحهای ساخت واحدهای دوم و سوم این نیروگاه نیز وجود داشتهاند، اما با موانع فراوانی روبهرو بودهاند.