«شما بگویید ما می‌سازیم»!

به گزارش مجله خبری نگار،، بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی در ۳۱ فروردین ماه سال ۱۳۶۰ در جمع پرسنل صنایع نظامی کشور طی سخنان مبسوطی خطاب به مردم و مسئولین بر ضرورت باور به توانمندی‌های داخلی تأکید کردند و در بخشی از سخنرانی شان فرمودند: «اگر افکار شما آزاد شد و باورتان آمد که ما می‌توانیم که صنعت‌مند و صنعتکار باشیم، خواهید توانست ... اگر کشاورزان ما باورشان این باشد که ما می‌توانیم در کشاورزی به جایی برسیم که صادر کنیم و وابسته به غیر نباشیم، بلکه دیگران به ما محتاج باشند، می‌توانند. اگر شما‌هایی که در صنعت هستید و پرسنل صنعتی هستید در ارتش این باور را داشته باشید و به تجربه این باور را امروز دارید که میتوانید صنّاع (صنعتگر) باشید و می‌توانید کار‌های ابتکاری بکنید، خواهید توانست»

البته ایشان قبلا هم رهنمود‌هایی نظیر این جمله را مطرح کرده بودند و بعد‌ها نیز مکرراً بر آن تأکید کرده‌اند، اما از آن سال به بعد عبارت «ما میتوانیم» به یک شعار راهبردی در مسیر پیشرفت کشور تبدیل شد و در برخی از عرصه‌ها نظیر صنایع دفاعی، صنایع هسته‌ای، پزشکی، نانو و امثال آن نتایج شگفت آوری را به همراه داشت.

‌

می‌گویند ژاپنی‌ها نیز جمله مشابهی دارند با این مضمون که؛ «شما بگویید ما می‌سازیم»!، جمله‌ای که سالهاست روی تابلو‌های متعددی در معابر و مراکز عمومی این کشور نقش بسته و رسانه‌های ژاپنی نیز در انتشار آن همکاری دارند، این جمله بدان معنا است که ما آمادگی داریم تا ایده‌های شما در موضوعات مختلف را به یک کالای تجاری تبدیل نماییم. چینی‌ها نیز از طرح اینگونه شعار‌های برانگیزاننده غفلت نکرده‌اند، اما تفاوت اصلی برخی از مردم و مسئولین ما با آنها در این است که آنها واقعاً به این باور رسیده‌اند که می‌توانند و به طور کامل و دقیق به این شعار‌ها عمل کرده‌اند، در حالی که در کشور ما شعار «ما می‌توانیم» همانند سایر شعار‌های سالانه یا به طور ناقص عملیاتی شده و یا فقط برخی از مجموعه‌های خاص مانند صنایع دفاعی به شکل جدی و اصولی به آن عمل نموده‌اند و همین مسئله یعنی عدم خودباوری، ضعف اراده در اجرا و نیز موانع موجود در مسیر تولید سبب شده تا بسیاری از نخبگان از ورود به کار‌های جدید به خصوص کار‌های فناورانه، پیچیده و پرهزینه اجتناب و بعضاً اقدام به مهاجرت نمایند.

بیشتر بخوانید

سرمایه‌گذاری برای تولید؛ باید‌ها و نباید‌ها

در واقع از یکسو عدم خودباوری کامل یا حتی نسبی در بخشی از پیکره جامعه و از سوی دیگر ناتوانی، ناکارآمدی، ناشی گری، بی تفاوتی برخی از مسئولین و مدیران ذیربط و گاهی حتی سهم خواهی و فساد اداری زیرمجموعه، شرایط پیگیری تحقق طرح‌ها و ایده‌ها و ورود به عرصه تولید را از نخبگان، کارآفرینان و متخصصین کشور سلب نموده است و این در شرایطی است که هیچ یک از کشور‌های پیشرو در تولید و تجارت (حتی کشور‌هایی مانند چین و ژاپن) به اندازه کشور ما از منابع و امکانات طبیعی و غیرطبیعی و نیروی انسانی مستعد، باانگیزه و توانمند برخوردار نبوده و نیستند.

از آنجا که در این رابطه، سنگین بودن هزینه طراحی، قالب سازی و نمونه سازی طرح‌ها و ایده‌های صنعتی و همچنین کمبود قالبساز حرفه‌ای و نیز سرقت ایده‌های نو توسط افراد فرصت طلب در کشور ما جزء مهمترین موانع عدم تحقق تولید به شمار می‌روند، لذا پیشنهادات ذیل که چند سال قبل نیز توسط نگارنده مطرح شده است، مجدداً جهت استحضار مسئولین ذیربط ارائه می‌گردد.

۱- رفع کامل موانع تولید و سرمایه گذاری که همچنان مهمترین و اصلی‌ترین دغدغه سرمایه گذاران و کارآفرینان در این زمینه به شمار می‌رود.

۲- ایجاد، توسعه و تقویت رشته‌های طراحی و قالبسازی در موضوعات مختلف در دانشگاه‌های صنعتی کشور و رفع نواقصی که در این زمینه وجود دارد.

۳- ایجاد مراکز دولتی موقت یا دائمی برای طراحی، قالبسازی و نمونه سازی رایگان یا ارزان قیمت (ترجیحاً استفاده از ظرفیت پارک‌های فناوری) برای کمک به عملیاتی شدن طرح‌ها و ایده‌هایی که توسط نخبگان و دانشمندان و سایر ایدهپردازان کشور ارائه میشود.

۴- تهیه و تأمین و یا تولید ابزار و امکانات مرتبط از جمله؛ نرم افزار‌های موردنیاز برای طراحی، پرینتر‌های سه بعدی صنعتی، دستگاه‌های سی. ان. سی جدید و پیشرفته و سایر امکاناتی که می‌تواند به اجرای این مهم کمک کند.

۵- ایجاد سایت یا سامانه ویژه گردآوری ایده‌ها در بخش‌ها و موضوعات مختلف با رعایت کامل نکات حفاظتی برای جلوگیری از سوءاستفاده دیگران) اعم از داخلی یا خارجی نیز ضروری است.

۶- انجام اقدامات لازم برای تسریع در دستیابی به ایده‌های مربوط به صنایع هایتک و تولید ماشین آلات و تجهیزات مدرن و سنگین و انحصاری که معمولا دارای پیچیدگی‌های فنی هم هستند.

۷- یکی از نگرانی‌های اصلی و مهم ایده پردازان و کارآفرینان، سرقت و تصاحب ایده‌های آنها توسط کسانی است که به هر نحوی در جریان موضوع قرار می‌گیرند و لذا اتخاذ تدابیر لازم برای تضمین رعایت کامل و قطعی مالکیت معنوی طرح‌ها و ایده‌های و جلوگیری از سرقت احتمالی آن توسط کسانی که کار بررسی، طراحی، نمونه سازی و پیگیری و سایر امور را برعهده می‌گیرند، نیز بسیار ضروری است. لازم به یادآوری است که موانع و مشکلات مورداشاره در حدی عرصه را به کارآفرینان و حتی تولیدکنندگان موجود تنگ نموده که بسیاری از آنها یا عطای تولید را به لقای آن بخشیده و از ادامه آن منصرف شده‌اند و یا قصد خروج از بخش تولید و اشتغال به کار واسطه گری یا نهایتاً مونتاژکاری با استفاده از قطعات وارداتی را در سر می‌پرورانند، که به هیچوجه به نفع اقتصاد کشور نیست.