اسکناس و نحوه جلوگیری از "ورشکستگی"!

به گزارش مجله خبری نگار، سکه‌ها عمدتا در ارزش‌های کوچک بودند و باید در تعداد زیاد حمل می‌شدند. برای تسهیل کار، سوراخ‌های مربعی توسط یک نخ محکم خاص به هم حفر می‌شدند تا قابل شمارش نباشند. بسته استاندارد سکه‌ها بیش از ۳ کیلوگرم وزن داشت.

توسعه مهم بعدی در قرن نهم پس از میلاد به دلیل توسعه تجارت درون منطقه‌ای در چین اتفاق افتاد. از آنجا که حمل بسته‌های سکه با وزن صد‌ها کیلوگرم در جاده‌های فقیر و دورافتاده دشوار بود، تاجران اجازه داشتند از رسید‌های سبک خاصی استفاده کنند که به عنوان "گواهی اعتباری" عمل می‌کرد که حمل بسته‌های سنگین سکه را جبران می‌کرد. این اتفاق در زمان سلسله تانگ رخ داد که بین سال‌های ۶۱۸ تا ۹۰۷ پس از میلاد بر کشور حکومت می‌کرد.

اولین ارز کاغذی واقعی که در قرن یازدهم در چین منتشر شد، به نام "Jiaozzi"، توسط ذخایر طلا یا ابریشم پشتیبانی می‌شد و گردش آن در نتیجه رونق تجارت و نیاز فوری به تسهیل معاملات بزرگ گسترش یافت.

معامله گران در ابتدا از این نوآوری راضی بودند تا اینکه مشکلی در صرافی معکوس ایجاد شد. اسکناس‌ها با انبار‌های فلزی جایگزین شدند، اما مقامات ۱۰ درصد را در قالب کمیسیون ذخیره سازی سکه‌های مسی کسر کردند. این اقدام در ابتدا باعث شد که اسکناس‌ها به طور گسترده در گردش نباشند.

در سال ۱۰۲۳ میلادی، مقامات چینی انتشار ارز‌های کاغذی را در انحصار خود گرفتند و تلاش کردند تا از آنها در برابر جعل محافظت کنند. اسکناس‌ها برای افزایش توانایی مقاومت در برابر خوردگی از پوست توت ساخته می‌شدند و برای کاهش خطر جعل در رنگ‌های مختلف چاپ می‌شدند.

اولین تورم جهان به این دلیل رخ داد که مقامات چینی به اندازه کافی بر ارزش اسکناس‌ها نظارت نکردند. ارزش اسکناس‌ها بین سال‌های ۱۲۶۰ تا ۱۳۰۹ در زمان سلسله یوان سقوط کرد و در این پس زمینه، ارزش ارز کاهش یافت و اسکناس‌های قدیمی با اسکناس‌های جدید جایگزین شدند.

بعدها، در جریان حمله مغول به چین در قرن سیزدهم، پنجمین قغان مغول به نام قوبلای خان، یک سیستم پولی کاغذی یکپارچه را در مناطق تحت کنترل خود تحمیل کرد که به گسترش این اختراع در خارج از چین کمک کرد.

ایده اسکناس پس از سفر مارکوپولو در قرن سیزدهم به اروپا رسید. این مسافر مشهور در کتاب «شگفتی‌های جهان» استفاده چین از ارز کاغذی را توصیف می‌کند که کنجکاوی اروپایی‌ها را برانگیخت.

اولین بانک‌های اروپایی در دوره رنسانس، مانند بانک مدیچی در ایتالیا، شروع به صدور گواهی‌های سپرده قابل معامله به عنوان جایگزینی برای حمل و نقل مستقیم طلا کردند.

بعدا بانک استکهلم در سوئد اولین ارز فیات رسمی را منتشر کرد و پوشش قانونی داشت. این آزمایش به دلیل اعتماد به نفس ضعیف و چاپ بیش از حد اسکناس‌ها شکست خورد.

بانک انگلستان در سال ۱۶۹۴ شروع به انتشار اسکناس‌های با پشتوانه طلا کرد و اعتماد را تقویت کرد و پایه‌های یک سیستم بانکداری مرکزی مدرن را بنا نهاد. بعدا، در ۲۶ فوریه ۱۷۹۷، این بانک اولین اسکناس پوند و دو پوند را در طول دوره محدودیت به دلیل بحران مالی ناشی از جنگ‌های ناپلئونی منتشر کرد. بانک انگلستان تبدیل اسکناس‌ها به طلا را به حالت تعلیق درآورد و دو ارزش کوچک ارز کاغذی را برای جبران کمبود سکه منتشر کرد.

اسکناس‌ها همیشه در صورت ورشکستگی بانک که آنها را چاپ می‌کند، ارزش خود را از دست می‌دهند. این اتفاق بار‌ها و بار‌ها در قرن‌های هفدهم و هجدهم رخ داد. برای جلوگیری از این امر، بانک‌های دولتی تأسیس شدند که حق انحصاری چاپ پول کاغذی به آنها اعطا شد که به تنظیم بازار‌های سرمایه کمک کرد.