تحریم تجاری که واشنگتن را سوزاند!

به گزارش مجله خبری نگار، در آغاز قرن نوزدهم، درگیری تجاری بزرگی بین بریتانیا و ایالات متحده آمریکا که اخیراً از آن استقلال یافته بودند، در گرفت. بریتانیا در آن زمان با دیگر قدرت‌های اروپایی درگیر جنگ علیه فرانسه در زمان ناپلئون بناپارت بود.

در این زمینه، بریتانیا به طور فزاینده‌ای مانع تجارت آمریکا با فرانسه و کشور‌های تحت کنترل آن شد. انگلیسی‌ها کشتی‌های تجاری آمریکایی را که به سمت قاره اروپا می‌رفتند متوقف کردند و محموله آنها را مصادره کردند.

در سال ۱۸۰۶، توماس جفرسون، رئیس جمهور ایالات متحده، با تحمیل اولین تحریم تجاری بزرگ در تاریخ، تقریباً تمام صنایع و صنایع دستی بریتانیا و مواد خامی را که بریتانیا با آن تجارت می‌کرد، به جز پشم، آهن، و زغال سنگ، و همچنین «کالا‌های استعماری» مستعمرات بریتانیا، مانند ادویه، قهوه و چای، پاسخ داد.

بر اساس این ممنوعیت، انگلیسی‌ها مجاز به واردات انواع مشروبات الکلی به جز ماءالشعیر بودند و فقط مجاز به واردات کتاب، ممنوعیت چاپ و مانند آن بودند. قانون منع برای قاچاق کالا‌های ممنوعه مجازات تعیین کرد که شامل ضبط و جریمه نقدی سه برابر ارزش کالا بود.

این تحریم تجاری با بریتانیا در پایان سال ۱۸۰۷ با قطعنامه‌ای به تصویب کنگره رسید که به طور کامل تجارت با اروپا را متوقف کرد. تنش بین دو کشور با حمله ناو انگلیسی لئوپارد به ناو آمریکایی چساپیک در اواسط همان سال به مرز رویارویی نظامی رسیده بود و علاوه بر آن تمامی کشتی‌هایی که از آمریکا به سمت بریتانیا در حرکت بودند توسط فرانسه به سرکردگی بناپارت توقیف شدند.

توماس جفرسون

پیامد‌های اولین تحریم تجاری بزرگ ایالات متحده:

این تحریم عملاً تجارت خارجی آمریکای شمالی را با فاسد شدن کالا‌ها در کشتی‌های تجاری در بنادر اقیانوس اطلس آمریکا و فاسد شدن کالا‌ها در انبارها، نابود کرد. در این زمینه، ناآرامی‌های جدی در جنوب کشاورزی آمریکا به وجود آمد، زیرا کشاورزان قادر به فروش محصولات خود نبودند.

علاوه بر این، ایالت‌های ایالات متحده که هم مرز با کانادا هستند این ممنوعیت را نادیده گرفتند. به عنوان مثال، اقدامات جفرسون در ورمونت غیرقانونی تلقی شد، و قاچاق مرزی و دستکاری گسترده شد، از جمله فروش مجوز‌های ویژه که اجازه تجارت با کشور‌های تحریم شده را می‌داد.

دولت ایالات متحده در برابر آنچه در حال رخ دادن بود، درمانده ایستاد و در ۸ ژانویه ۱۸۰۸، رئیس جمهور جفرسون از کنگره برای استخدام ۳۰۰۰۰ مرزبان به منظور بستن کامل مرز با کانادا درخواست کرد، اما کنگره این ایده را رد کرد و به تصویب جریمه برای افرادی که تحریم را نقض کردند راضی شد.

آسیب بزرگ به تجارت آمریکا، رونق قاچاق، و تجدید نظر‌های انجام شده توسط لابی ها، تحریم اعمال شده در سال ۱۸۱۰ را بی معنا کرد.

دولت ایالات متحده برای از سرگیری تجارت با فرانسه در وهله اول مجبور شد این تحریم را لغو کند. جنگ تجاری آمریکا و اروپا که با عنوان «تحریم جفرسون» در تاریخ ثبت شد، پایان یافت و به یک جنگ واقعی با ایالات متحده که در سال ۱۸۱۲ به بریتانیا اعلان جنگ کرد، تبدیل شد.

در آن جنگ عجیب انگلیس و آمریکا، انگلیسی‌ها به پیروزی‌هایی دست یافتند و حتی توانستند واشنگتن را به آتش بکشند، اما نیرو‌های آنها در آن زمان نتوانستند کنترل این کشور بزرگ و شورشی را دوباره به دست بگیرند. معاهده صلحی بین دو کشور در دسامبر ۱۸۱۴ امضا شد و وضعیت موجود را بازگرداند.

بریتانیا تحت تأثیر این ممنوعیت قرار نگرفت. کالا‌های آمریکایی از طریق عملیات قاچاق گسترده به آن می‌رسید و بریتانیا محصولاتی را که برای ایالات متحده در نظر گرفته شده بود به بازار‌های آمریکای جنوبی هدایت می‌کرد؛ بنابراین تحریم بزرگ در ۱ می ۱۸۱۰ با شکست کامل ایالات متحده پایان یافت.