به گزارش مجله خبری نگار/ایمنا، از آغاز همهگیری کووید -۱۹، واریانتهای متعددی از ویروس SARS-CoV-۲ ظهور کردهاند که تغییرات قابل توجهی در پروتئین اسپایک، هدف اصلی آنتیبادیهای خنثیکننده، نشان میدهند، یک فرضیه قابل قبول این است که ویروس برای فرار از ایمنی ناشی از واکسیناسیون یا عفونتهای قبلی تکامل پیدا کرده است تا توانایی خود را برای آلوده کردن جمعیتهایی با سابقه ایمنی افزایش دهد، با توجه به اینکه عفونت ویروسی موجب تولید آنتیبادیهای خنثیکننده میشود، تکامل ویروس ممکن است در یک منظره ایمنی پویا اتفاق بیفتد که توسط تاریخچه محلی عفونت شکل گرفته است.
در این مطالعه، پژوهشگران یک مدل مکانیکی جامع توسعه دادهاند که دادههای حاصل از اسکن موتاسیونهای عمیق، فارماکوکینتیک آنتیبادیها و نظارت ژنومی منطقهای را ترکیب میکند، این مدل قادر است تعداد نسبی افراد مستعد به هر واریانت را در طول زمان پیشبینی کند، نتایج نشان میدهد که این مدل به دقت دینامیک تاریخی واریانتها را مطابقت داده، تغییرات آینده را پیشبینی کرده و تفاوتهای جهانی در دینامیک واریانتها را توضیح میدهد.
این پژوهش تاکید میکند که همهگیری ادامهدار به شکلگیری ایمنی جمعیت ویژه هر واریانت کمک میکند، که این امر تعیینکننده توانایی انتقال واریانت و در نتیجه تناسب آن است، این مدل با استفاده از دادههای نظارت ژنومی محلی قابل اجرا در هر منطقه است، امکان ارزیابی خطر واریانتها را فراهم میکند و اطلاعات ارزشمندی برای طراحی واکسن ارائه میدهد.