مشاهده یک "هیولای عظیم" که بخش بزرگی از کهکشان خود را می‌بلعد!

ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST)، سیاهچاله عظیمی را کشف کرده‌اند که به نظر می‌رسد پس از بلعیدن مقدار زیادی ماده از کهکشان خود، به خواب زمستانی رفته است.

به گزارش مجله خبری نگار، این سیاهچاله که حدود ۴۰۰ میلیون برابر جرم خورشید ما وزن دارد، بخش بزرگی از کهکشان آن را تشکیل می‌دهد و ۴۰ درصد از جرم کل آن را تشکیل می‌دهد، در مقایسه با ۰.۱ درصدی که میانگین معمول سیاهچاله‌ها در کهکشان‌های دیگر است، عدد بسیار بزرگی است.

مشاهده یک

تلسکوپ فضایی جیمز وب سیاهچاله هیولایی را در حال چرت زدن پس از "پرخوری" در اوایل جهان

— SPACE.com (SPACEdotcom) دسامبر ۱۸، ۲۰۲۴

علیرغم اندازه بسیار زیاد آن، رشد آن به طور قابل توجهی کند شده است و این هیولای کیهانی پس از یک وعده غذایی بزرگ از گاز و غبار کهکشانی غش کرد و رمز و راز اینکه چگونه سیاهچاله‌های ابرپرجرم در جهان اولیه اینقدر عظیم شدند، پیچیده‌تر شد.

دانشمندان بر این باورند که سیاهچاله‌ها ممکن است دوره‌هایی از رشد سریع و به دنبال آن دوره‌های خواب زمستانی را پشت سر بگذارند و درک ما را از چگونگی پیدایش این اجرام آسمانی غول پیکر تغییر دهند.

اندازه عظیم سیاهچاله به این معنی است که از فواصل بسیار دور در جهان قابل مشاهده است. در اوایل تکامل جهان، در حدود زمان انفجار بزرگ (که حدود ۱۳.۸ میلیارد سال پیش رخ داد)، سرچشمه گرفت. این نشان می‌دهد که این یکی از اولین سیاهچاله‌هایی بود که پس از انفجار بزرگ شکل گرفت.

به گفته دانشمندان، سیاهچاله زمانی مشاهده شد که جهان تنها ۸۰۰ میلیون سال سن داشت.

علیرغم اندازه بزرگش، سیاهچاله اکنون تا حد زیادی "خوردن" را متوقف کرده است، زیرا اکنون کهکشان اطراف خود را تنها با ۱ درصد از محدودیت‌های نظری خود می‌بلعد.

این نشان می‌دهد که دانشمندان ممکن است در مورد روش‌های رشد سیاهچاله‌ها اشتباه کرده باشند. قبلا تصور نمی‌شد که یک سیاهچاله از آن سنین اولیه در جهان اینقدر بزرگ باشد، اما اکنون بسیار آهسته در حال رشد است.

دانشمندان بر این باورند که محتمل‌ترین توضیح این است که دوره‌هایی از رشد سریع و سپس بی حالی را پشت سر می‌گذارد.

نویسنده اصلی این سیاهچاله از موسسه کیهان شناسی کاولی در کمبریج گفت: اگرچه این سیاهچاله بی اثر است، اما اندازه عظیم آن امکان شناسایی آن را برای ما فراهم کرده است. حالت بی اثر آن به ما این امکان را داد که جرم کهکشان میزبان را نیز تشخیص دهیم. جهان اولیه قادر به تولید هیولا‌های واقعی بود، حتی در کهکشان‌های نسبتا کوچک.

مقاله‌ای که این یافته‌ها را توصیف می‌کند، با عنوان "سیاهچاله منقرض شده فوق العاده پرجرم در جهان اولیه" در مجله Nature منتشر شد.

منبع: ایندیپندنت

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری