دختر، موتور، عشق

به گزارش مجله خبری نگار، از روزی که نورا نراقی با تک‌چرخ‌ها و غرش‌های رخش قبراقش طبیعت بکر و کوهستانی کوهسار را به ستوه آورد و عنوان نخستین قهرمان زن موتور کراس ایران را از آن خود کرد، ۱۵ سال می‌گذرد و از آن روز به بعد زنان موتورسوار بسیاری برای اینکه جا پای او بگذارند در جدال با تپه‌های خاکی پیست‌های موتور کراس گوشه‌وکنار شهر، توانایی خود در رام‌کردن رخش‌های تیزپرواز آهنی را به رخ کشیدند. هستی، رکسانا و پینار ازجمله این دختران ایرانی هستند که در مسابقات اخیر موتورسواری بانوان کشور، صاحب عناوین قهرمانی کلاس ۲۵۰ سی‌سی موتور کراس شدند.

حریف‌طلبی مدعیان

صبح خنک نخستین پنجشنبه آبان‌ماه است و برخلاف آرامشی که روی آسمان پاکیزه ورزشگاه آزادی سایه انداخته، در مسیر خاکی منتهی به پیست موتورکراس ولوله برپا‌ست. کراس‌سوارانی که در کلاس‌های ۶۵ سی‌سی و ۸۵ سی‌سی بخت و اقبال‌شان را آزموده‌اند، برنده یا بازنده در حال ترک پیست هستند و پدر و مادر‌هایی که دختران موتورسوارشان را همراهی کرده‌اند، با حرارت درباره مسابقه و اتفاقات آن بحث می‌کنند. شرکت‌کنندگان کلاس ۲۵۰ سی‌سی که از کراس‌سواران ۲ کلاس برگزار‌شده مدعی‌تر و ماهرترند، در اطراف پیست ویراژ می‌دهند و برای شروع مسابقه لحظه‌شماری می‌کنند. مسابقات کودکان هنوز به پایان نرسیده و با هر پرش و پرواز کوتاه آنها صدای فریاد‌های پر‌هیجان مربیان‌شان بلند می‌شود. در کنار این پست که تپه‌ها و موانع نه‌چندان بلندش برای رقابت کودکان کراس‌سوار در کلاس ۵۰ سی‌سی طراحی شده، پیست خاکی بزرگسالان قرار دارد. نوشته‌های روی پلاکارد‌هایی که در اطراف پیست نصب شده نشان می‌دهد این رقابت‌ها با نام «جام جزایر ایرانی» برگزار شده است.

رقابت بزرگان

درحالی‌که به دعوت گزارشگر پر‌سن‌و‌سال مسابقه، خانواده‌ها و همراهان کراس‌سواران برای تشویق شرکت‌کننده‌ها سکو‌های سنگی و سرمازده جایگاه تماشاچیان را پر می‌کنند، پرچم‌داران تر‌و‌فرز از تپه‌های بلند پیست بالا می‌روند تا با مستقر‌شدن‌شان در جایگاه پرچم‌داران، رقابت کراس‌سواران کلاس ۲۵۰ سی‌سی آغاز شود. غزل عباس‌زاده و سینا معدنی‌راد که مقام اول و دوم کودکان را به‌دست آورده‌اند، در میان آفرین و باریکلا‌های خانواده‌هایشان پیست را ترک می‌کنند، ولی روحان که کوچک‌ترین عضو خانواده معدن‌کن است در کنار پدر و مادر منتظر هنرنمایی خواهرش رکسانا در مسابقات بزرگسالان می‌ماند. به اشاره داور و آغاز رقابت یکباره پیست خاکی از صدای غرش موتورسیکلت‌های سنگین پر می‌شود و درحالی‌که چشم‌های هیجان‌زده دختران کراس‌سوار پشت طلق کلاه‌کاسکت‌های رنگارنگ‌شان برق می‌زند، به‌سرعت از روی تپه‌های مجاور جایگاه تماشاچیان می‌گذرند.

خانواده‌ای عشق‌موتور

نام رکسانا معدن‌کن‌بیشتر از دیگر شرکت‌کنندگان تکرار می‌شود و وقتی گزارشگر مسابقه از نقص فنی موتورسیکلتش خبر می‌دهد، پدرش زودتر از مربی‌اش خود را به او می‌رساند. درحالی‌که هستی رضایی‌در دور‌های حریفی اول و دوم حسابی امتیاز جمع کرده، رکسانا با صورت اشک‌آلود و سوار بر رخش نه‌چندان روبه‌راهش برای کنارزدن او به مسابقه برمی‌گردد. بعد از پایان دور‌های حریفی اعلام نام رکسانا به‌عنوان نفر دوم رقابت و در کنار نام‌های هستی رضایی و پینار ابوالقاسم‌زاده که مقام‌های اول و سوم را کسب کرده‌اند، روی لب‌های روحان کوچولو لبخند می‌نشاند. رکسانا وقتی ۹ ساله بوده با دیدن کراس‌سواری پرهیجان پدرش شیفته این رشته ورزشی شده و حالا که به سن نوجوانی رسیده، عضو تیم ملی موتورکراس ایران است و کسب عنوان قهرمانی کشور را در کارنامه‌اش ثبت کرده است.

به نام پدر

هستی از ۱۰ سالگی که مسیر پدر کراس‌سوارش را در پیش گرفته، توانسته ۷ دوره قهرمانی در کلاس ۶۵ سی‌سی، ۳ دوره قهرمانی در کلاس ۸۵ سی‌سی و ۱۰ دوره قهرمانی در کلاس ۲۵۰ سی‌سی به دست آورد و در مسابقات جهانی ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ امارات قهرمان موتور‌کراس بانوان خاورمیانه شود. او که خود را برای شرکت در مسابقات جهانی ترکیه آماده می‌کند، معتقد است باید از بانوان موتورسوار ایرانی بیشتر حمایت شود تا در این رقابت نفسگیر حرفی برای گفتن داشته باشند.

منبع: همشهری