به گزارش مجله خبری نگار/برنا در آذربایجان شرقی، سگها میتوانند دو بار در سال توله به دنیا بیاورند و اگر وضعیت غذاییشان مناسب باشد، در هر تولید مثل حدود ۵ تا ۱۰ توله به دنیا میآورند. نتیجه آن چیست؟ یک سگ در سال بین ده تا بیست توله به دنیا آورده و همان تولهها، در عرض ۶ ماه تا یک سال به مرحله بلوغ و تولیدمثل میرسند، اینگونه است که یک دفعه با انفجار جمعیت این حیوانات مواجه میشویم، اتفاقی که همین حالا در کشور ما رقم خورده است، افزایش جمعیت سگ و گربههای ولگرد تبعاتی دارد که مدیریت آن برای هیچ کشوری ممکن نیست.
هرچند افراد از روی دلسوزی و حیوان دوستی اقدام به غذا رسانی به این حیوانات میکنند، اما حیواناتی که در طبیعت به صورت آزاد زندگی میکنند باید بتوانند غذای خودشان را به دست آوردند و غذادهی به آنها باعث مختل شدن عادت غذایابی آنها شده و همچنین موجب افزایش زالد و ولد و جمعیت آنها میشود. یادمان باشد که این سگها بعضا در حاشیه و داخل شهرها به کودکان حمله میکنند، که روزانه موارد بیشماری از سرتاسر کشور از آسیب رساندن سگها به زن و کودک گزارش میشود.
غذا رسانی به حیوانات انتقال بیماری را بین آنان و حتی بین انسان و حیوانات افزایش خواهد داد این موجودات در معرض ویروسها و باکتریهای بیشتری قرار دارند و از آنجایی که از آنها مراقبت نمیشود، سیستم ایمنی آنها نیز ضعیف است. این بدان معنی است که آنها ممکن است بیمار شوند و آنچه را که آنها را بیمار میکند به انسان منتقل کنند. غذادهی گروهی به حیوانات باعث تجمع آنان و افزایش احتمال سرایت بیماری و انگلها میان آنان میگردد.
حیوانات به دنبال غذارسانی متعدد پرخاشگر میشوند، با غذارسانی ما سریعا شرطی میشوند و در صورت غذا رسانی نا منظم و یا عدم غذارسانی رفتارهای پرخاشگرانه از خود نشان داده و موجب حمله ور شدن به انسانها میشوند.
غذا دادن به سگ و گربههای خیابانی رژیم غذایی آنان را با اختلال مواجه میکند و نظم اکوسیستم را به هم میزند. هر موجودی طبق ویژگیهایی زیستی و فیزیکی اش به انواع خاصی از مواد غذایی نیازمند است و در بسیاری از موارد غذای انسانی میتواند تعادل تغذیهای آنان را بر هم زند. از طرفی جمعیت گونههایی که سگ و گربهها بصورت طبیعی و ذاتی آنان را شکار میکردند دچار تغییر میشوند. برای مثال زمانیکه انسانها به گربههای خیابانی غذارسانی میکنند این گربهها دیگر به دنبال شکار موشها نمیروند و ممکن است در آینده جمعیت موشها در شهر افزایش یابد و مشکل آفرین شود.
شهرداریها با اتخاذ تدابیر لازم از جمله زنده گیری و عقیم سازی و کنترل جمعیت این حیوانات در صدد کاهش جمعیت و مراقبت از جان مردم هستند ولی این به تنهایی و بدون همکاری و همراهی مردم و بعضا با جوسازی افرادی که به صورت افراطی از سگهای بلاصاحب رهاشده در طبیعت حمایت میکنند جوابگو نخواهد بود.
موارد بسیار زیادی در شهرها مشاهده میشود که عدهای با عنوان حامیان افراطی حیوانات با تهیه فیلمهای احساسی و نشر در فضای مجازی با تحت تاثیر قرار دادن احساسات و عواطف مردم به دلایل خاص از اقدامات شهرداریها برای جمع آوری این سگهای بلاصاحب جلوگیری کرده که متاسفانه این امر جان کودکان و زنان را به خطر میاندازد. وحید پناهی