به گزارش مجله خبری نگار، صنعت مد و پوشاک بعد از صنعت نفت، آلودهترین صنعت دنیا نام گرفته است. تولید پوشاک از صفر تا ۱۰۰ فشار زیادی بر محیطزیست وارد میکند؛ هم میزان استفاده این صنعت از منابع آب بسیار بالاست و هم آلودگیهای متعدد بسته به نوع الیاف، را وارد طبیعت میکند. اگرچه نمیتوان تولید پوشاک را متوقف کرد، اما میتوان با راهکارهایی، میزان فشار این صنعت بر محیطزیست و ایجاد آلایندگی را کاهش داد.
بخش قابل توجهی از افراد از لباسها و منسوجات تولیدشده از الیاف مصنوعی همچون پلیاستر، آکرلیک و.. استفاده میکنند. این الیاف از طریق سوختهای فسیلی ساخته و باعث انتشار کربن میشود. چین، بنگلادش و هند بیشترین منسوجات را با منابع عمده سوخت فسیلی زغالسنگ تولید میکنند. پنبه یا طلای سفید که بهعنوان یکی از اصلیترین مواداولیه در تولید پوشاک و منسوجات در دنیا مورد استفاده قرار میگیرد، تولید آن نیازمند آبیاری غرقابی است. پنبه گیاه آببر است و کارشناسان حوزه محیطزیست از عبارت «آب مجازی پوشاک» برای آن استفاده میکنند.
مقابله با مصرفگرایی یکی از راههای کاهش فشار بر محیطزیست است. براساس بررسیها، هر خانواده غربی ۳۰ کیلوگرم لباس را سالانه بهطور میانگین دور میریزد. خرید کمتر، خرید لباس با کیفیت بهتر، تعمیر لباس، مبادله لباس و خرید لباسهای دوستدار محیطزیست، راهکارهای مؤثری هستند که در تمام دنیا برای کاهش فشار این صنعت بر محیطزیست ارائه میشود. دوستداران محیطزیست همچنین استفاده از الیاف سازگار با طبیعت و استفاده از پوشاک تولیدشده با کتان، کنف، بامبو و پشم موجوداتی که نیاز به آب و غذای فراوان ندارند به همراه استفاده مجدد و بیشتر از لباسها و بخشیدن یا تبادل لباسهای استفاده شده را بهعنوان راهکارهای مهم کاهش تبعات محیطزیستی صنعت پوشاک پیشنهاد میدهند.
منبع: همشهری