به نام وطن؛ با انگشت‌های جوهری ...

به گزارش مجله خبری نگار، امروز را در بلندای تاریخ غرور و عزت ایران اسلامی ثبت کنید، روزی که مردم ولایتمدار و وفادار سرزمینم، دوشادوش هم و فارغ از گرایش‌ها و سوگیری‌های سیاسی خود، زنجیره‌ای از اتحاد ساختند تا ایران، همچنان ایران بماند و جهانیان، نظاره گر شوری دیگر، در پیوند با حماسه‌ای تازه شوند.

صف‌های انسانی عاشقان سرزمینم ایران، شعبات و حوزه‌های رای گیری را به تسخیر خود درآورد تا سکوت و خاموشی، بر اریکه‌های پوشالی معاندان و مخالفان خودخوانده‌ای که ایران را بدون مردم و مردم را بدون ایران و اقتدارش می‌خواهند، حاکم شود.

همه آمده بودند، از پیرمرد و شیرزن ۹۰ ساله تا رای اولی‌های هیجان زده و مشتاق، حتی کودکان و نوجوانان هم در میدان حضور داشتند، نسلی که از حالا، تمرین مشارکت و میهن دوستی می‌کرد تا در بزنگاه ایفای نقش و ادای دین قانونی خود به میهن و انقلاب، آزموده‌تر و آگاه تر، سرنوشت فردای خود را رقم بزنند.

زیباترین و ماندگارترین صحنه‌های وفاق، همدلی، وفاداری و ایران دوستی را در جای جای ایران دیدم، به نام "وطن"، همه آمدند تا سهمی در این جشن بزرگ ملی و مشارکت مدنی ایفا کنند، بی هیچ زور و اجبار و تحمیلی، این، خاصیت مردمی است که آینده خود را خودش می‌سازد و اراده‌ای جز اراده خود را در این راه نمی‌پذیرد.

امروز دوستانی را دیدم که علی رغم اختلاف نظر در گرایش به کاندیدا‌های متفاوت، در واژه‌ای به نام میهن و فردای وطن، هم کلام و هم قسم بودند و توافق ملی را بر تضاد فکری ترجیح دادند، رای اولی‌هایی را دیدم که هیجان زده و سرشار از ذوق، تلواسه‌های نخستین نقش آفرینی مدنی و ملی خود را به تشویش انتظار در صف‌های طولانی رای گره می‌زدند تا تجربه انگشت جوهرخورده، تعرفه نویسی و انداختن رای داخل صندوق را خاطره کنند. 

۸ تیرماه ۱۴۰۳ را، فارغ از نتیجه نهایی انتخابات و بدون توجه به رئیس جمهور بعدی، باید در تاریخ بلند ایران و انقلاب با روایتی دیگرگون ثبت کرد، اصلا، این روز را باید، مقطعی خاص از تاریخ ایران اسلامی و بزنگاهی متفاوت دانست، روزی که حماسه مردم، رفراندومی دیگر رقم زد و "مشارکت" ملت، حجت را تمام کرد.

مردم با هزاران امید به بهبود اوضاع معیشتی، اقتصادی و زندگی خود، بار دیگر، پای کار انقلاب، نظام و ایران ماندند، طرحی نو درانداختند و هوای تازه مشارکت ملت، بنیان‌های ایرانیت و اسلامیت را قوام دوباره بخشید، آری، ایران امروز، ایران متحد بود ...