به گزارش مجله خبری نگار، پروتئین آناپلاستیک لنفوم کیناز (ALK) به رشد سلولها کمک میکند. این ماده از ژن aLK ساخته میشود که برخی سرطانها از جمله «سرطان ریه سلول غیر کوچک» (NSCLC) ممکن است تنظیمات آن را تغییر دهند و در نتیجه بیماری رشد میکند و گسترش مییابد. NSCLC یکی از دو نوع اصلی سرطان ریه است که حدود ۸۰ تا۸۵ درصد موارد ابتلا به سرطان ریه را تشکیل میدهد و تومورهای ALK در ۳تا۵ درصد این موارد به وجود میآیند. سرطان NSCLC با ALK مثبت بسیار تهاجمیتر است و در افراد جوان با سابقه سیگار کشیدن اندک یا بدون چنین سابقهای دیده میشود.
لورلاتینیب (Lorlatinib) که سومین نسل از داروی بازدارنده ALK است، جدیدترین دسته از داروها به شمار میرود که درمان استاندارد برای بیماران مبتلا به NSCLC شناخته شده است. یک تحقیق بالینی بین المللی جدید به رهبری محققان مرکز تحقیقات سرطان پیتر مک کالوم در ملبورن استرالیا تاثیردارو بر پیشرفت بلند مدت بیماری در بیمارانی NSCLC با ALK مثبت را بررسی کرد و نتایج آن خارق العاده بود.
بن سالومون محقق ارشد پژوهش در این باره میگوید: این نتایج خارق العاده هستند.
در مرحله سوم آزمایش بالینی ۲۹۶ بیمار مبتلا به NSCLC با ALK مثبت که قبلا درمان نشده بودند، به طور تصادفی لورلاتینیب یا کریزوتینیب (نخستین نسل داروی بازدارنده ALK) را دریافت کردند. لورلاتینیب به شکل قرص روزانه یک بار مصرف میشد و کریزوتینیب ۲ بار باید مصرف میشد. نکته کلید اولیه تحقیق زنده ماندن بیمار بدون پیشرفت بیماری بود. نکته کلیدی دوم نرخ زنده ماندن کلی بیمار بود. یک نکته کلیدی ثانویه دیگر نیز آن بود که آیا سرطان به مغز متاستاز کرده است یا خیر.
۵ سال پس از درمان، ۶۰ درصد بیمارانی که لورلاتینیب دریافت کرده بودند، بدون نشانهای از پیشرفت بیماری زنده بودند، این در حالی است که فقط ۸ درصد بیماران دریافت کننده کریزوتینیب زنده ماندند. همچنین ریسک کاهش پیشرفت سرطان یا مرگ در بیماران دریافت کننده داروی نوین ۸۱ درصد و پیشرفت متاستاز مغز نیز ۹۴ درصد بود.
تحلیل جدید نشان میدهد لورلاتینیب به بیماران کمک کرده بدون پیشرفت بیماری شان مدت طولانی تری زنده بمانند.