به گزارش مجله خبری نگار، آیا حاضرید ردپای تاریخ را دنبال کنید؟ این تور از ده مکان تاریخی که باید از آنها بازدید کنید، شخصیت عشق تاریخ درونی تان را هیجان زده میکند. از شگفتیهای باستانی گرفته تا شگفتیهای مدرن، در این مطلب قصد داریم شما را با ۱۰ مکان تاریخی آشنا کنیم که هر مسافر و گردشگری باید به آنها سفر کند.
چهار میلیون بازدید کننده هر ساله از سازه و تاریخ غنی کولوسئوم شگفت زده میشوند. دیدار از این آمفی تئاتر نمادین که در رم، ایتالیا ساخته شده، برای هر مسافری که شیفته معماری و فرهنگ باستانی است، ضروری خواهد بود. کولوسئوم که از سال ۷۲ تا ۸۰ پس از میلاد به سرپرستی امپراتور وسپاسیان ساخته شد، برای میزبانی رویدادهای عمومی مورد استفاده قرار گرفت. این مکان در ابتدا میزبان نبردهای گلادیاتورها، شکار حیوانات و بازسازی نبردهای معروف بود و میتوانست تا ۸۰،۰۰۰ تماشاگر را در خود جای دهد.
کولوسئوم یک پیروزی بزرگ برای مهندسی باستانی است. شکل بیضی شکل و طاقهای بلند آن، نبوغ معماری رومی را به نمایش میگذارد. این بنا که با استفاده از سنگ آهک تراورتن و بتن ساخته شده است، یک شاهکار بینظیر در زمینه صنعت و هنر باقی مانده است. با وجود تعمیرات و تغییرات مختلف، زلزلهها و غارت ها، کولوسئوم تقریباً دست نخورده باقی مانده است. تورهای همراه با راهنما اکنون به بازدیدکنندگان اجازه میدهد تا اتاقهای زیرزمینی میدان را دیده و برای دیدن مناظری پانورامایی از شهر رم به سطوح بالاتر آن بروند.
پترا یک مکان باستانی الهام بخش در درههای بیابانی اردن است. این شهر که توسط تمدن نبطیان ساخته شده است، در صخرههای ماسه سنگی قرمز رنگ حک شده است و به دلیل رنگهای گلگون ساختمانهای صخرهای اش، اغلب به عنوان «شهر رُز» شناخته میشود. از ۳۰۰ سال قبل از میلاد، پترا پایتخت پادشاهی نبطیان بود. این شهر به عنوان مرکزی برای مسیرهای تجاری که شبه جزیره عربستان، مصر و سوریه را به هم وصل میکرد، در نظر گرفته میشد. این موقعیت استراتژیک، پترا را به مرکز تجارت تبدیل کرد و کاروانهای شتر مملو از ادویه، ابریشم و عطر از دروازههای آن عبور میکردند.
نمادینترین ویژگی پترا خزانه یا الخزنه است، بخشی که بر نمای بیرونی یک صخره حک شده است. باستان شناسان معتقدند که این بنا باید مقبره سلطنتی بوده باشد. همانطور که نور خورشید از میان دره باریکی به نام سیک (Siq) میگذرد، خزانه مانند یک سراب ظاهر میشود و جزئیات آن با رنگهای صورتی و طلایی میدرخشند. این بخش حتی به عنوان پسزمینهای برای فیلمهایی مانند ایندیانا جونز و آخرین جنگ صلیبی مورد استفاده قرار گرفت. اما پترا بسیار بیشتر از خزانه است. این شهر باستانی در منطقه وسیعی پراکنده شده و دارای مقبره ها، معابد، سالنها و سیستم مدیریت آب پیچیدهای است. صومعه یکی دیگر از بناهای تاریخی چشمگیر پترا است. این سازه بر فراز کوهی قرار دارد که تنها با یک پیادهروی چالشبرانگیز به آن خواهید رسید، اما مناظر خیره کننده بیابانهای اطراف جایزهای است که صعود کنندگان دریافت خواهند کرد. امروزه، پترا در فهرست میراث جهانی یونسکو و نماد میراث فرهنگی غنی اردن است. بازدیدکنندگان در خیابانهای باستانی آن پرسه میزنند و در زیبایی این جواهر صحرا غرق میشوند.
جزیره الیس، دروازه رویای آمریکایی، نماد امید، استقامت و تجربه مهاجرت است. این قطعه کوچک از زمین در بندر نیویورک، هر ساله بیش از چهار میلیون بازدید کننده را به خود جذب میکند. مردم آمریکا به اینجا هجوم میآورند تا با اجداد خود ارتباط برقرار کنند یا سختیها و موفقیتهای کسانی را که پیش از آنها آمدهاند را درک نمایند. از سال ۱۸۹۲ تا ۱۹۵۴، جزیره الیس به عنوان شلوغترین ایستگاه بازرسی مهاجران کشور فعالیت میکرد و از بیش از ۱۲ میلیون مهاجر پذیرایی کرد، کسانی که به دنبال زندگی جدیدی در این کشور بودند. وقتی کشتیها به سواحل آن نزدیک میشدند، چهرههای امیدوار به بیرون نگاه میکردند، مشتاق به نگاه کردن به سرزمین فرصتها.
برای بسیاری، جزیره الیس اولین مزه آنها از آمریکا بود – مکانی که رویاها در آن شکل گرفته (و اغلب از بین میرفتند). بازدیدکنندگان با قدم زدن در سالنهای موزه ملی مهاجرت جزیره الیس، میتوانند ردپای کسانی که اولین مهاجران به این کشور بودند را دنبال کنند. تالار بزرگ با فضای وسیع و سقف طاقدارش، زمانی پچ پچ زبانهای بیشماری را پژواک میکرد. انبوهی از مهاجران در این سالن تحت معاینات پزشکی و بازرسیهای قانونی قرار گرفتند. امروز، جزیره الیس یادبود کسانی است که از دروازههای آن عبور کردند، مکانی یادآور غنا و پیچیدگی هویت آمریکایی. ساختمانها و نمایشگاههای بازسازیشده آن نگاهی اجمالی به گذشته دارند و به بازدیدکنندگان این امکان را میدهند تا در مورد فداکاریها و مشارکتهای مهاجران در شکلدهی جامعه کنونی آمریکا فکر کنند.
در میان قلههای سرسبز رشته کوههای آند در پرو، قلعه باستانی ماچو پیچو متعلق به تمدن اینکا قرار دارد. ماچو پیچو که به عنوان یکی از عجایب هفتگانه جدید جهان شناخته میشود، یک مقصد پرطرفدار برای مسافرانی است که به دنبال نگاهی اجمالی به گذشته اسرارآمیز تمدن اینکاها هستند. ماچوپیچو در ارتفاع ۲۴۴۰ متری بالاتر از سطح دریا، منظرهای پانورامیک از جنگلهای ابری و درههای اطراف را به بازدیدکنندگان ارائه میدهد. این مکان که در قرن پانزدهم ساخته شد و تنها یک قرن بعد متروک شد، تا زمان کشف مجدد آن توسط هیرام بینگهام، کاشف آمریکایی در سال ۱۹۱۱، از دنیای خارج پنهان ماند.
معماری ماچو پیچو شامل سازههای سنگی دقیق، از جمله معابد، تراس ها، و ساختمانهای مسکونی است. این سازه تکنیکهای مهندسی پیشرفتهای را به نمایش میگذارد که در آزمون زمان و فعالیتهای زمین لرزهای مقاوم باقی مانده اند. امروزه، ماچو پیچو سالانه ۱.۵ میلیون بازدیدکننده را جذب میکند، که مشتاق کشف اسرار باستانی آن و شگفتی زیبایی خیرهکننده اش هستند. چه پیادهروی در مسیر مشهور اینکاها و چه سفر با قطار از میان مناظره خیره کننده از کوسکو، سفر ماچو پیچو سفری به گذشته است.
سفر به استون هنج، دایرهای از سنگهای ایستاده در حومه شهری در انگلستان، برای هر مسافری ضروری است. این مکان که در دشت سالزبری در ویلتشایر، انگلستان واقع شده است، قرنها بازدیدکنندگان را با جذابیت بی انتهایش مجذوب خود کرده است. استون هنج که قدمت آن به حدود ۳،۰۰۰ سال قبل از میلاد میرسد، غرق در تاریخ و حدس و گمان است. در حالی که هدف از ساخت آن یک راز باقی مانده است، باستان شناسان بر این باورند که این مکان به عنوان یک مکان تشریفاتی، احتمالاً برای مراسم، محل دفن یا مشاهدات نجومی به کار میرفته است. چینش سنگها که وزن برخی از آنها به ۲۵ تن میرسد، همچنان کارشناسان را در حیرت فرو برده است و حس تجسم بینندگان آن از تاریخش را برمی انگیزد.
یکی از جالبترین ویژگیهای استون هنج همسویی آن با انقلاب زمستانی و تابستانی است. در طول انقلابهای تابستانی و زمستانی، طلوع و غروب خورشید با سنگها همسو میشود که نشاندهنده درک حرکات اجرام آسمانی توسط سازندگان باستانی آن است. بازدیدکنندگان استون هنج میتوانند از مرکز بازدیدکنندگان این سازه را که نمایشگاههایش تاریخ و اهمیت این بنای تاریخی را با جزییات ارائه میدهد، دیدن کنند. تورهای با راهنمای استون هنج بینشی در مورد تئوریهای پیرامون شیوه ساخت استون هنج و هدف آن ارائه میدهند و به تجربه بازدیدکنندگان جذابیت بیشتری میبخشند.
واقع در پکن، چین، شهر ممنوعه ادای احترامی به تاریخ غنی امپراتوری این کشور است. این مجموعه با مساحت ۱۸۰ هکتار و بیش از ۹۸۰ ساختمان، مجموعهای عظیم است که زمانی به عنوان کاخ اصلی ۲۴ امپراتور در دوران سلسلههای مینگ و خینگ عمل میکرد. این سایت ثبت شده در فهرست میراث جهانی یونسکو که بین سالهای ۱۴۰۶ و ۱۴۲۰ ساخته شد، شاهکاری از معماری سنتی چین است که طرح ها، رنگهای زنده و کاخهای باشکوه را در خود جای داده است. نام آن، “شهر ممنوعه” از این واقعیت نشات میگیرد که دسترسی به این کاخ تنها به امپراتور، خانواده و نزدیکترین مشاوران او محدود میشد. ورود افراد عادی بدون مجوز خاص ممنوع بود. این موضوع بر رازآلودگی و منحصربفرد بودن شهر ممنوعه افزود.
با قدم زدن در حیاطها و سالنهای شهر ممنوعه، بازدیدکنندگان به دوران اوج امپراتوری چین منتقل میشوند. هر ساختمان داستانی از قدرت، سیاست و سنت را روایت میکند و نگاهی اجمالی به سبک زندگی مجلل امپراتوران چین دارد. برجستهترین مکانهای داخل شهر ممنوعه عبارتند از تالار هارمونی اعظم، جایی که مراسم بزرگ و ضیافتهای امپراتوری برگزار میشد، و کاخ خلوص بهشتی، که محل زندگی امپراتورها و خانوادههایشان بود. شهر ممنوعه همچنین مجموعهای از آثار هنری و باستانی شامل سرامیک ها، نقاشیهای باستانی و گنجینههای امپراتوری را در خود جای داده است. این مرکز مجموعهای از فرهنگ و تاریخ چین است که به بازدیدکنندگان فرصتی میدهد تا در گذشته این کشور غرق شوند. امروزه شهر ممنوعه یکی از پربازدیدترین جاذبههای گردشگری چین است که سالانه بیش از ۱۶ میلیون بازدید کننده را به خود جذب میکند.
دیوار بزرگ که مانند ستون فقرات اژدها در بخش شمالی چین کشیده شده است، شگفتی مهندسی و استقامت انسانی است. این سازه یکی از چشمگیرترین شاهکارهای معماری در تاریخ است که تقریباً ۲۱،۱۹۶ کیلومتر طول دارد؛ بنابراین جای تعجب نیست که ساخت آن چندین قرن طول کشیده است. در اصل، این دیوار برای محافظت از چین در برابر قبایل مهاجم، به ویژه مغول ها، ساخته شد. ساخت قدیمیترین بخشهای دیوار به قرن هفتم قبل از میلاد باز میگردد. با این حال، بیشتر آنچه امروزه باقی مانده است در طول سلسله مینگ (۱۳۶۸-۱۶۴۴ پس از میلاد) ساخته شده است. علیرغم اینکه این دیوار یک سازه واحد نامیده میشود، در واقع مجموعهای از استحکامات است، از جمله دیوارها، برجهای دیده بانی و دژهایی که به صورت استراتژیک در امتداد مرزهای شمالی چین ساخته شده اند.
با قدم زدن در امتداد دیوار بزرگ، حجم و طول عظیم آن را درک خواهید کرد. این دیوار از میان کوههای ناهموار، بیابانهای وسیع، و دشتهای سرسبز مانند یک مار میگذرد و مناظر خیره کنندهای را در هر پیچ از خود ارائه میدهد. در حالی که برخی از بخشها به زیبایی بازسازی شده اند و به راحتی برای بازدیدکنندگان قابل دسترسی هستند، برخی دیگر دست نخورده و در حال ویرانی باقی مانده اند که به جذابیت دیوار میافزایند. یکی از محبوبترین بخشهای دیوار، بخش بادالینگ است که درست در شمال پکن قرار دارد. برای تجربهای ماجراجویانهتر، پیادهروی در بخشهای بکر و دورافتاده دیوار، مانند جیانکو یا جین شانلینگ را مد نظر قرار دهید، جایی که میتوانید زیبایی دستنخورده این شگفتی باستانی را از نزدیک ببینید.
به یکی از نمادینترین عجایب جهان، اهرام جیزه خوش آمدید. این سازهها که در حومه قاهره، مصر واقع شدهاند، برای قرنها مسافران و مورخان را مجذوب خود کردهاند. اهرام که بیش از ۴۵۰۰ سال پیش در دوره پادشاهی قدیم مصر باستان ساخته شدهاند، به عنوان مقبره فرعونهای خوفو، خافره و منکائوره ساخته شدهاند. هرم بزرگ جیزه که به نام هرم خوفو نیز شناخته میشود، بزرگترین هرم از این سه است که تقریباً ۱۳۸ متر ارتفاع دارد. این سازه عنوان بلندترین سازه ساخت بشر را برای بیش از ۳۸۰۰ سال حفظ کرده است.
علاوه بر این، دقت و مهارت مهندسی به کار رفته در اهرام جیزه همچنان کارشناسان را مبهوت خود میکند. هر بلوک سنگی که چندین تن وزن دارد، با دقتی شگفت انگیز استخراج، حمل و مونتاژ شده است. این امر مهارت و دانش معماری پیشرفته مصریان باستان را به نمایش میگذارد. گذشته از شگفتیهای معماری آنها، این اهرام دارای اهمیت فرهنگی و تاریخی هستند. آنها به عنوان شاهدی بر قدرت مصر باستان عمل میکنند و پنجرهای به باورها و اعمال یکی از قدیمیترین فرهنگهای جهان را فراهم مینمایند.
شهر باستانی سوخوتای در تایلند قرار دارد که یکی از میراث جهانی ثبت شده یونسکو است و دیدار از آن برای دوستداران تاریخ و علاقهمندان به فرهنگ ضروری است. شهر سوخوتای که قدمت آن به قرن سیزدهم بازمیگردد، پایتخت پادشاهی سوخوتای بوده است، پادشاهی که اغلب مهد تمدن تایلند محسوب میشود. با پیاده روی در پارک تاریخی سوکوتای، بازدیدکنندگان در میان خرابههای معابد، کاخها و مجسمهها به گذشته برده میشوند. هر بنای تاریخی حکایتهایی از دوران گذشته را در گوش گردشگران زمزمه میکند. این پارک بیش از ۷۰ کیلومتر مربع وسعت دارد و نبوغ معماری و تسلط هنری آن دوره را به نمایش میگذارد.
سوخوتای علاوه بر معماری خود، در زمینه تاریخی نیز بسیار غنی است. در اینجا، پادشاه رامخامهانگ، پادشاهی که به خاطر اختراع الفبای تایلندی شناخته میشود، در دوران طلایی شکوفایی و پیشرفت فرهنگی کشورش حکومت میکرد. میراث او در کتیبههای یافت شده بر روی لوحهای سنگی پراکنده در سراسر پارک زنده است و بینشی از زندگی روزمره و حکمرانی در تایلند باستان را ارائه میدهد. از گشت و گذار در خرابهها با دوچرخه یا غرق شدن در فضای آرامش بخش، سوخوتای با زیبایی بی انتها و اهمیت تاریخی خود بازدیدکنندگان را به وجد میآورد.
جزیره ایستر جواهری در پهنه اقیانوس آرام است. این جزیره دورافتاده که در ۳،۷۰۰ کیلومتری سواحل شیلی قرار دارد، به خاطر مجسمههای سنگیاش که موآی نام دارند معروف است. بین قرنهای ۱۳ و ۱۶، مردم راپا نویی مجسمههای عظیمی ساختند که ارتفاع برخی از آنها به ۱۰ متر و وزنشان به بیش از ۸۰ تن نیز میرسید. رمز و راز پیرامون این که چگونه این مردمان باستانی موفق به حکاکی و حمل این غولها به سراسر جزیره شده اند همچنان بازدیدکنندگان را مجذوب خود میکند. گذشته از مجسمههای موآی نمادین، جزیره ایستر دارای مناظر خیره کنندهای نیز هست. از خطوط ساحلی ناهموار گرفته تا دهانههای آتشفشانی، ایستر واقعاً بهشتی برای روحهای ماجراجو است.
ترکیب منحصربهفرد این جزیره از فرهنگهای پولینزی و آمریکای جنوبی در هنر، موسیقی و اجرای رقصهای سنتی مردمان آن منعکس شده است و یک تجربه فرهنگی غنی را برای بازدیدکنندگان فراهم میکند. علاوه بر این، این جزیره فرصتهای پیادهروی، غواصی و شیرجه را برای علاقهمندان به طبیعت فراهم میکند و به شما این امکان را میدهد که حیات دریایی متنوع و مناظر سرسبز آن را کشف کنید. هیچ سفری به جزیره ایستر بدون تماشای طلوع یا غروب خیره کننده خورشید در پشت مجسمههای موآی کامل نخواهد بود.
منبع:روزیاتو