به گزارش مجله خبری نگار،آنها از مزایای رژیمی و معایب اکثر غذاها آگاه بودند مثلا میدانستند که نانشان از گندمیان یا چاودار پخته میشود، ولی کمی مشکل هضم میشود برای جبران آن به خمیر نانها دانههای معطر و هاضم مانند گشنیز، دانه انیس و زیره سیاه اضافه میکردند. لوبیاها را با کاکوتی میپختند تا نفخ را بخواباند و قبل از پختن ماهی آن را با عطریات به منظور پاک کردن و شستشو میمالیدند. به بردههایی که اهرام بزرگ گیزا را میساختند روزی یک سر سیر میدادند تا به آنها نیرو داده و از عفونت جلوگیری کند حقیقتا سیر هنوز هم امروزه به علت خاصیت ضد باکتری و ضد ویروسی اش با ارزش است. یونیانیان قدیم نیز در پخت و پز و دارو عطریات را به ار برده اند. ممن است این آگاهی به وسیله مصریها به آنها رسیده باشد. طب بقراط پدر طب پیاز را برای احتباس آب بدن تجویز کرده جعفری فرنگی را برای افسردگیهایی که مسبب آن کبد و یا معده باشد و اکلیل کوهی را برای ناراحتیهای کبدی و خردل را برای سیاتیک توصیه کرده است. خوراک شناسی به روز شده و دنیا پرستان فلسفه کاربرد پنج گیاه معطر در غذا را برای لذت بردن از آن تاکید میکنند. معتقدین تجلیات خدا به انسان، پدر نباتات، به سبب کاربردشان از گیاهان هاضم در پخت و پز امتیاز گرفته و معروف شده اند مانند: زیره سیاه و فلفل با صدف خوراکی، آویشن و رازیانه با ماهی و آویشن با گوشت.
بیماریهای جدی گردش خون را عطر درمانی نمیتواند جلوگیری و یا معالجه کند، ولی روغنهای عطر درمانی همراه با روغنهای موجود در غذاها میتواند دستگاه گردش خون را تحریک کرده و به جلوگیری از مشکلات غیر جدی مانند شاخی شدن، خونریزی و گشاد شدن رگها کمک کند. گردش خون و کیفیت خون را نیز میتوان با خوردن رایحه و عطر درمانی بهتر کرد.
رومیها در ابتدا غذاهای خیلی ساده میخوردند، ولی پس از فتوحاتشان نباتات و گیاهان و ادویه جات تازه زیادی همراه با روشهای کاربرد آنها در پخت و پز به اروپا بردند. آنها خودشان را از آسیبها و زخمها توسط سوزاندن گیاهان معطر و استفاده آنها در انواع غذاهایشان حفظ میکردند مابین آنها رزماری، بومادران، زوفا و ریحان را میتوان نام برد. مانند یونانی ها، رومیان خوش خوراک و پر خور بودند. آنها پشت بارهای بزرگ (زمینهای بلند) زندگی میکردند و سفره آنها شامل گیاهان معطر و قابل هضم و ادویه و سایر غذاها بود
همچنین در آسیا غذا و پخت و پز جنبه دارویی داشت. آیووردایی یک مجموعه قدیمی هند است که اطلاعات غذا و سلامتی که در رژیم غذایی اصلی و دارویی اکثریت هندیها تاثیر دارد را شامل میشود. اساسا اصل ایووردایی ایجاب میکند که بدن ابتدا باید با غذا و سپس با دارو کار خودش را انجام دهد و معالجات غذایی بر اساس شش مزه است شیرین، ترش و شور و تلخ و تند و جمع کننده (گَس) میباشد. مزه ترش مثلا به وسیله چیزی مانند لیموترش به منظور سهل الهضم شدن تهیه شده که فایده آن به قلب میرسد. در تمدن قدیم چینیها نیز همان نوع اصول خوراکی فرمول بندی شده است: که برای سلامتی عطریات و طعمها، مرکب از پنج نوع مزه است: نمکدار، شیرین، ترش، تلخ، فلفل، تند. اصول پین و یانگ به ترتیب خواص گرمی و سردی بوده و هنوز هم در بین پخت و پز چینیها خیلی مهم است چینیها بر این عقیده اند ه بین خواص غذایی که شما میخورید و پین و یانگ یا بالانس سلامتی در بدن شما رابطه مستقیم وجود دارد. احتمالا کاربرد ادویه جات هندوستان و چین به سمت غرب و عربها برده شده است که هنوز هم آفریقاییها به جای استفاده از عطریات از عطریات آسیایی در غذاهایشان استفاده میکنند.
منبع:اینفو