آمار‌هایی از حوادث کارگری در سال گذشته

به گزارش مجله خبری نگار/ایران: از آنجا که حوادث ناشی از کار همه گروه‌های سنی را دربرمی‌گیرد، طبق آمار‌های سال گذشته گروه سنی حادثه‌دیدگان از ۱۵ تا بیش از ۷۰ سال بوده است که در این زمینه کمترین حادثه در گروه سنی کمتر از ۱۵ سال با هفت مورد و بیشترین حادثه نیز در گروه سنی ۳۵ تا ۳۹ سال با ۸۵۱۰ مورد حادثه در سال ۱۴۰۱ رقم خورده است.

در این حوادث ناشی از کار آسیب به دست با ۱۹ هزار و ۶۵۹ مورد بیشترین آسیب کارگران حادثه دیده به شمار می‌رود. قطع انگشت پا ۱۱ هزار و ۲۷۳ مورد، آسیب به سر ۲۳۱۹ مورد، ستون فقرات ۲۰۰۲ مورد، آسیب چشم ۱۶۷۳ مورد، صورت ۱۴۳۷ مورد، تنه ۹۷۰ مورد، گردن ۶۹۸ مورد، سینه ۶۶۱ مورد، قطع انگشت دست ۶۰۵ مورد، خسارت بینی ۵۷۳ مورد، همه بدن ۴۶۳ مورد، اندام تحتانی ۴۶۲ مورد، جراحت شکم ۲۹۸ مورد، گوش ۱۵۱ مورد، جمجمه ۱۴۷ مورد و اعضای داخلی ۱۲۷ مورد و ۱۴۷۶ مورد اظهار نشده و آسیب‌دیده هم به ثبت رسیده است.

نوع حادثه ناشی از کار در سال گذشته نیز مربوط به ضرب‌خوردگی، سقوط کردن و لغزیدن، بریدگی و قطع اعضا، گیرکردن داخل یا بین اشیا، شکستگی اعضا، سایر حوادث، سقوط اشیا، سوختگی، حوادث ناشی از جابه‌جا کردن، تصادف با وسیله نقلیه، حوادث ناشی از ابزار ماشینی، خفگی، داخل شدن اجسام در چشم، برق گرفتگی، تصادف با اجسام مختلف، انفجار و آتش‌سوزی، حوادث ناشی از مواد سمی، ریزش و ماندن زیر آوار و مسمومیت ناشی از گازگرفتگی بود.

اقدامات مؤثر و رسیدگی به وضعیت آسیب‌دیدگان در این مدت نشان از بهبودی کامل ۸۲ درصد از افراد حادثه‌دیده داشت. البته کمتر از ۳۳ درصد کاهش توانایی حدود سه درصد، فوت یک درصد، از ۳۳ تا ۶۶ درصد کاهش توانایی حدود ۲ درصد و ازکارافتادگی کلی یک درصد از دیگر موارد مربوط به این حوادث به حساب می‌آید.

علت اصلی وقوع حوادث ناشی بی‌احتیاطی با ۲۲ هزار و ۲۶۷ مورد بیشترین علت را به خود اختصاص داده و دیگر دلایل شامل تهویه نامطلوب، نور ناقص، لباس نامناسب، ازدحام و بی‌نظمی تجهیزات، عدم آموزش و فقدان آگاهی، استفاده نکردن از وسایل حفاظتی، وسایل معیوب، تجهیزات بی‌حفاظ، رعایت نکردن مقررات ایمنی و سایر علل بود.

وجود یک میلیون و ۳۰۰ هزار کارگاه فعال در عرصه کسب و کار، اقتصادی و خدماتی مسیر بازرسی را تا حدودی دشوار کرده، اما باید در راستای حمایت از جامعه کارگری و کاهش حوادث ناشی از کار این اقدام به صورت ویژه مورد تأکید باشد.

برنامه‌ریزی برای کاهش حوادث کاری، علاوه بر جلوگیری از خسارت جانی برای جامعه کارگری منجر به کاهش هزینه‌های سازمان تأمین اجتماعی و افزایش کیفیت خدمات‌رسانی به همه افراد تحت پوشش خواهد شد.