تاثیرات مخرب فضای مجازی روی کودکان

به گزارش مجله خبری نگار، اگر فرزند شما هم با این بهانه که تمام همسالان من در مدرسه یا کلاس زبان تبلت و تلفن همراه دارند از شما این ابزار‌ها را طلب مییکند و به عبارتی با تکرار خواسته اش کلافه تان می‌کند بهتر است حتما فرصتی را برای حرف زدن با او کنار بگذارید. خیلی از پدر و مادر‌ها تصور می‌کنند، چون فرزندشان بچه است پس نمی‌شود او را با صحبت کردن قانع کرد در حالی که اولین کار در گروی مطالبات این چنینی کودکان، صحبت کردن و توضیح قوانین خانه است.

سعی کنید با آرامش و منطق به فرزندتان توضیح دهید که هر خانه‌ای قانون مخصوص خود را دارد و این که دوستش در مدرسه تبلت دارد پس او هم باید داشته باشد دلیل محکمی برای خواسته اش نیست. حتما برای این موضوع با همسرتان قانونی وضع کنید و آن را به فرزندتان توضیح بدهید که مثلا تا این سن و یا تا این شرایط نمی‌تواند صاحب تلفن همراه یا تبلت باشد.

بسیاری از پدر و مادر‌هایی که با چندبار اصرار فرزندشان این ابزار‌ها را برای آن‌ها فراهم می‌کنند توجیه شان این است که “اگر این کار را نمی‌کردیم بچه عقده‌ای می‌شد. ”

سوال من این است دقیقا منظورتان از عقده چیست؟ اگر از بین رفتن اعتماد به نفس و سرخوردگی منظور است باید بگویم” کودکی که با داشتن یا نداشتن یک وسیله الکترونیکی اعتماد به نفسش از بین برود حتما نقصی در روش تربیتی اش وجود دارد. ”

شما باید تلاش کنید فرزندتان اعتماد به نفس و ارزش‌های فردی را در چیز‌های دیگری ببیند نه این که از همین ابتدای راه، با چشم و هم چشمی و به رخ کشیدن وسایلش اعتماد به نفس پیدا کند. پذیرفتن فوری و تهیه موبایل و تبلت در سنین پایین برای فرزند نه تنها باعث می‌شود که دیگر نتوانید به او نه بگویید بلکه پایه راه افتادن همین چشم و هم‌چشمی‌ها خواهد شد.

بعضی از والدین با قهر و خشونت کودک مواجه می‌شوند و تصور می‌کنند دیگر کاری از دست شان ساخته نیست مگر این که به خواسته اش پاسخ بدهند وگرنه این ماجرای قهر و خشونت و به اصطلاح عقده اش ادامه می‌یابد. اما باید گفت با این کار کودک تان یاد می‌گیرد بعد از این برای هر مطالبه‌ای یک نمود بیرونی پیدا کند و دلیلش این باشد “چون فلانی این کار را کرد من هم می‌خواهم” و اگر نتیجه نگرفت راه دیگرش این باشد که گریه و زاری راه بیندازد و قهر کند.

آسیب‌های فراوان تکنولوژی برای کودک 

این روز‌ها فیلم‌ها و بازی‌های کامپیوتری پر شده اند از اقدام و عمل. در حالی که کار روان‌شناس‌ها مدت هاست آموزش حرف زدن درباره مسئله است. ما در تلاشیم بگوییم برای هر اتفاق بیرونی باید نشست و صحبت کرد و به یک تصمیم گیری رسید در حالی که در این فیلم‌ها و بازی‌ها تا یک نفر باعث خشم دیگری می‌شود با شمشیر و مشت و لگد روبه رو می‌شود. کودک مدام در مواجهه با اقدام عملی است. حالا این کودک اگر در مدرسه هم با دوستش دعوایش شود اولین راهکار ذهنی اش درگیری و مشت است.. از طرفی زمانی که می‌تواند صرف یادگیری‌های مختلف بشود مدام پای تبلت و چت و بازی می‌گذرد. افزایش وزنی که در اثر یک جا نشستن کودک رخ می‌دهد هم غیر قابل انکار است. ضعف بدنی هم یکی دیگر از عواقب این سرگرمی‌ها و تکنولوژی‌های زودتر از موعد برای کودکان است.. قرار گرفتن در فضای اینترنت و کشف مسائلی که ذهن کودک را به هم می‌ریزد و منشاء سوالات ریز و درشت می‌شود هم معمولا بلوغ زودرس را در پی دارد. سنین کودکی همیشه با شور و نشاط و پر تحرکی عجین بوده در حالی که امروز حتی شهربازی‌های مدرن و بزرگمان هم اغلب ۳ یا ۴ تا وسیله حرکتی دارند و بقیه شان بازی‌های کامپیوتری است. کودکی که حتی در شهربازی هم باید پای یک سیستم بنشیند و با تکان دادن دو “دسته” بازی یا لمس مانیتور خودش را در مقام قهرمان بازی تصور کند و تحرکی مجازی را تجربه کند. 

منبع:اینفو