آن‌چه ترودو نمی‌گوید!

به گزارش مجله خبری نگار، «جاستین ترودو» نخست وزیر کانادا مدعی شده است که سازمان اطلاعاتی این کشور به «شواهد معتبری» دست یافته که نشان می‌دهد هند در قتل «هاردیپ سینگ نجار» رهبر گروه جدایی‌طلب سیک‌های هند دست داشته است. او گفته کانادا در تلاش برای «تحریک کردن» هند یا «تشدید» تنش‌ها نیست، بلکه «صرفا واقعیت‌ها را بیان می‌کند.» در مقابل، هند هرگونه دست داشتن در قتل رهبر برجسته سیک‌ها در کانادا را به‌شدت تکذیب کرده و آن را «پوچ و مغرضانه» خوانده است.

توقف مذاکرات تجاری دهلی نو و اتاوا و تشدید تنش‌های تبلیغاتی و سیاسی طرفین علیه یکدیگر، از تبعات ماجرای اخیر محسوب می‌شود. ضمن آن‌که طی سال‌های اخیر به طور کلی کانادا و هند روابط مثبتی با یکدیگر نداشته و حمایت اتاوا از سیک‌های تجزیه‌طلب، منجر به خشم هندی‌ها از دولت‌های سابق و کنونی کانادا شده است. جامعه سیک‌ها در کانادا با بیش از ۷۷۰ هزار عضو، یکی از بزرگ‌ترین جوامع خارج از هند محسوب می‌شود. نجار یکی از حامیان صریح ایجاد سرزمینی مختص سیک‌ها به نام «خالصتان» بود که بخش‌هایی از ایالت پنجاب هند را در بر می‌گرفت.

فعالیت جنبش خالصتان در هند غیرقانونی است و دولت این کشور آن را تهدیدی برای امنیت ملی خود می‌داند. تعدادی از گروه‌های مرتبط با این جنبش، با عنوان «سازمان‌های تروریستی» طبقه‌بندی شده‌اند و نام نجار نیز از سال ۲۰۲۰ به فهرست افراد مرتبط با اعمال تروریستی در هند اضافه شد. اکنون ترودو، دولت هند را متهم به ترور نجار در خاک کانادا کرده است. فارغ از صحت یا سقم این ادعا، بهتر است قبل از ادامه این منازعه، نخست‌وزیر کانادا به سوال مهم‌تری پاسخ دهد؛ این‌که اصرار کشورش بر حمایت از گروه‌های افراطی، تجزیه‌طلب و اپوزیسیون دیگر کشور‌ها و حکومت‌ها چیست؟

کانادا یکی از اصلی‌ترین کارویژه‌های خود را حمایت از گروه‌های جنجالی و تروریستی تعریف کرده و در مقابل، انتظار دارد از تبعات تقابل عینی خود با بسیاری از کشور‌ها و دولت‌ها در دنیا مصون بماند. قطعا ترودو نمی‌تواند با مانور تبلیغاتی بر روی قتل نجار، از پاسخ‌دهی به این سوال و دغدغه مهم فرار کند! واقعیت امر این است که تبدیل کانادا به بهشت اختلاسگران، مفسدان مالی، تجزیه‌طلبان، گروه‌های سیاسی معاند کشور‌های گوناگون و... به‌طور طبیعی مولد سلسله مخاطرات امنیتی برای این کشور است.

در این معادله، امثال ترودو مقدمه یعنی رفتار و کنش دولت کانادا را کتمان و سانسور کرده و صرفا بر نتایج و خروجی بازی خود متمرکز می‌شوند. قطعا قتل و ترور در هر کجای دنیا مذموم است، اما دولت کانادا دستِ‌کم نمی‌تواند با توجه به نقشی که برای خود در حمایت از گروه‌های افراطی قائل شده، خود را بازیگر طلب‌کار و مظلوم این پرونده‌ها جلوه دهد و باید در رویکرد و رفتار خود در حمایت از افراد مسئله‌دار تجدید نظر اساسی کند.