جزئیاتی از نحوه نگهداری تسلیحات هسته‌ای توسط آمریکا

به گزارش مجله خبری نگار،  خبرگزاری آسوشیتدپرس در اتفاقی نادر به پایگاه‌های موشک‌های هسته‌ای و تأسیسات تولید تسلیحات ارتش آمریکا دسترسی پیدا کرد تا ببیند تکنسین‌ها چگونه کارایی زرادخانه‌ها را در شروع بزرگ‌ترین نوسازی اساسی هسته‌ای توسط دولت از زمان جنگ سرد تا کنون، حفظ می‌کنند.

از آنجایی که آمریکا دیگر آزمایش‌های هسته‌ای انفجاری انجام نمی‌دهد، دانشمندان دقیقاً مطمئن نیستند که کهنه شدن هسته‌های پلوتونیومی کلاهک‌ها چگونه بر انفجار تأثیر می‌گذارند. همچنین این سوال مطرح است که چگونه کهنه شدن قطعات متداول‌تر مانند پلاستیک‌ها و فلزات و سیم‌کشی‌های داخل هر چاشنی بعد از سپری شدن سال‌ها از عمر کلاهک‌ها ممکن است بر یکپارچگی آن‌ها تأثیر بگذارد؛ بنابراین کارکنان سایت‌های تولید و آزمایشگاه‌های هسته‌ای آمریکا زمان زیادی را صرف آزمایش قطعات می‌کنند تا مطمئن شوند که ایمن هستند. در پردیس امنیت ملی کانزاس سیتی وابسته به وزارت انرژی آمریکا، جایی که کلاهک‌ها نگهداری و ساخته می‌شوند، تکنسین‌ها قطعات را مورد آزمایش‌های بی‌پایان قرار می‌دهند. آن‌ها قطعات سلاح‌ها را تا دما‌های بالا گرم می‌کنند، آن‌ها را با سرعت مشابه هواپیمای در حال سقوط رها می‌کنند، آن‌ها را با شتاب بالا از اسلحه‌های آزمایشی شلیک می‌کنند و در پایان ساعت‌ها آن‌ها را مورد آزمایش ضربه و لرزش قرار می‌دهند. هدف از این آزمایش‌ها شبیه‌سازی سناریو‌های دنیای واقعی - از پرتاب به سمت هدف گرفته تا حمل در کامیون نیروی هوایی در یک جاده ناهموار طولانی - است.

تکنسین‌های آزمایشگاه ملی لوس آلاموس ارزیابی‌های مشابهی را انجام داده و پلوتونیوم را تحت تنش، گرما و فشار شدید قرار می‌دهند تا اطمینان حاصل کنند که پایداری کافی برای رقم زدن انفجار مطلوب را دارد. تکنسین‌های آزمایشگاه در لوس آلاموس همچون تکنسین‌های کانزاس سیتی قطعات آزمایش‌شده و مواد رادیواکتیو را از نزدیک به منظور مشاهده آسیب‌های احتمالی آن‌ها بررسی می‌کنند.

اجرا نشدن آزمایش‌های انفجاری هسته‌ای - که از زمان دولت اسبق جورج اچ دبلیو بوش به موجب یک معاهده بین‌المللی ممنوع شد - همچنین به این معنی است که دانشمندان در آمریکا مجبور شده‌اند به طرح‌های کلاهک‌هایی که چندین دهه پیش ایجاد شده‌اند، تکیه کنند.

دلیلش این است که آن‌ها جزو طرح‌های اصلی هستند که تاییدیه گرفته‌اند و بهترین راه برای تاییدیه دادن به عملکرد یک اسلحه بر طبق طراحی منفجر کردن آن است. تغییر حتی یک جزء از این طرح‌ها بی اطمینانی ایجاد می‌کند.

با توجه به قدیمی بودن کلاهک‌ها، بسیاری از این سازندگان و پیمانکاران اصلی از این صنعت کنار رفته‌اند که این موضوع وضعیت را باز هم پیچیده‌تر می‌کند. آزمایشگاه‌های هسته‌ای آمریکا به همین خاطر مجبور به مهندسی معکوس قطعات قدیمی مانند پراکسیدی که برای پردازش قطعات کلاهک استفاده داشته و دیگر تولید نمی‌شود، شده‌اند؛ بنابراین تکنسین‌های آزمایشگاه تلاش کرده تا مجددا آن را اختراع کنند.

همچنین در زرادخانه هسته‌ای آمریکا مشاهده نگهبانی و حفاظت از یک کلاهک هسته‌ای ۵۰ ساله توسط کسی که به تازگی دبیرستان را تمام کرده و همچنین سپردن مسئولیت حفظ یک سلاح هسته‌ای به دوش یک سربازی که به تازگی ۲۳ ساله شده است، چندان نامعمول نیست.