به گزارش مجله خبری نگار، به گفته محققان موسسه پوست سنت جان در کالج کینگ لندن، رسوبات چربی شکمی به طور قابل توجهی بیشتر از سطح کلی چربی بدن با خطر ابتلا به پسوریازیس مرتبط هستند. مطالعه آنها در مجله Investigative Dermatology منتشر شده است.
پسوریازیس یک بیماری التهابی مزمن پوستی است که اغلب با اختلالات متابولیک و کاهش کیفیت زندگی همراه است. وزن اضافی مدتهاست که به عنوان یک عامل خطر شناخته شده است، اما این مطالعه اولین مطالعهای است که نشان میدهد نوع رسوبات چربی ممکن است از حجم کل آنها مهمتر باشد.
دانشمندان دادههای بیش از ۳۳۰،۰۰۰ فرد بریتانیایی از بانک زیستی بریتانیا، از جمله بیش از ۹۰۰۰ بیمار مبتلا به پسوریازیس را تجزیه و تحلیل کردند. بیست و پنج پارامتر توده چربی با استفاده از روشهای تصویربرداری سنتی و پیشرفته ارزیابی شد.
نتایج، ارتباط قوی و مداومی را بین چربی شکمی و خطر بیماری، به ویژه در زنان، نشان داد. این موضوع به مکانیسمهای بیولوژیکی احتمالی اشاره دارد که هنوز به طور کامل شناخته نشدهاند.
دکتر راوی رامسور، نویسندهی اصلی، توضیح داد: «مطالعهی ما نشان داد که فقط میزان چربی موجود در بدن مهم نیست، بلکه محل ذخیرهی آن نیز مهم است. چربی دور کمر در ارزیابی خطر پسوریازیس کلیدی است و ممکن است به توسعهی استراتژیهای پیشگیری و درمان شخصیسازیشده کمک کند.»
در سرمقالهای که همراه با این نشریه منتشر شد، پروفسور جوئل گلفاند از دانشگاه پنسیلوانیا بر پتانسیل آگونیستهای گیرنده پپتید-۱ شبه گلوکاگون (GLP-۱RA) - داروهایی که قبلاً برای دیابت و چاقی استفاده میشدند - تأکید کرد.
او خاطرنشان کرد: «ارتباط قوی بین پسوریازیس و چاقی مستلزم بازنگری در رویکردهای ماست. ما دیگر نمیتوانیم پسوریازیس را صرفاً به عنوان یک بیماری پوستی یا مفصلی در نظر بگیریم - باید آن را در چارچوب سلامت متابولیک کل بدن درمان کرد.»
به گفته نویسندگان، این کار راه را برای پیشآگهی دقیقتر و رویکردی شخصیسازیشده به درمان پسوریازیس هموار میکند، که نه تنها ژنتیک، بلکه نوع بدن بیمار را نیز در نظر میگیرد.