به گزارش مجله خبری نگار، در مطالعهای که اخیراً در مجله Communications Biology منتشر شده است، تیمی از دانشمندان با استفاده از دادههای بانک زیستی بریتانیا، بررسی کردند که چگونه دیابت نوع ۲ و استعداد ژنتیکی به این بیماری، بر شدت و خطر مرگ و میر مرتبط با بیماری کروناویروس ۲۰۱۹ (COVID-۱۹) تأثیر میگذارد.
علیرغم واکسیناسیون گسترده در سراسر جهان، همهگیری کووید-۱۹ همچنان ادامه دارد، البته به شکلی کمخطرتر، و با ظهور گونههای جدیدی از ویروس کرونای سندرم حاد تنفسی ۲ (SARS-CoV-۲).
مشخص شده است که عفونتهای SARS-CoV-۲ با طیف وسیعی از علائم، از موارد بدون علامت تا موارد شدید شامل دیسترس تنفسی حاد، ذاتالریه و مرگ، بروز میکنند.
همچنین مشخص است که تعداد قابل توجهی از موارد کووید-۱۹ به سندرم کووید-۱۹ پس از مرحله حاد مبتلا میشوند که معمولاً به عنوان بیماری کروناویروس طولانی مدت (کووید طولانی مدت) شناخته میشود.
تحقیقات گسترده همچنین نشان میدهد که عوامل بالینی مانند سن، سیگار کشیدن و وجود بیماریهای زمینهای مانند دیابت نوع ۲، چاقی، بیماریهای قلبی عروقی، فشار خون بالا و بیماریهای تنفسی از عوامل خطر ابتلا به کووید-۱۹ شدید هستند.
مطالعات ارتباط در سطح ژنوم همچنین نشان دادهاند که گونههای ژنتیکی مرتبط با افزایش خطر بیماریهای قلبی عروقی، دیابت نوع ۲، بیماری ریوی و همچنین گونههای دخیل در مکانیسمهای ایمنی، با خطر بالاتر ابتلا به عفونتهای شدید SARS-CoV-۲ مرتبط هستند.
در این مطالعه، محققان از دادههای بانک زیستی بریتانیا برای بررسی اینکه آیا دیابت نوع ۲ و نمرات خطر پلیژنیک برای دیابت نوع ۲ با افزایش شدت عفونتهای SARS-CoV-۲ و مرگ و میر بالاتر ناشی از کووید-۱۹ مرتبط هستند یا خیر، استفاده کردند. آنها همچنین تأثیر واکسیناسیون را بر این ارتباط بررسی کردند و تأثیر انواع مختلف SARS-CoV-۲، از جمله انواع جدید Omicron را ارزیابی کردند.
برای اولین بار از نمرات خطر پلیژنیک برای دیابت نوع ۲ از خلاصه آمار مطالعهی ارتباط ژنومی بانک زیستی بریتانیا برای تعیین استعداد ژنتیکی به دیابت نوع ۲ استفاده شد.
در اینجا، برای در نظر گرفتن اثر مبهم شاخص توده بدنی (BMI) بر دیابت نوع ۲، محققان BMI را به عنوان یک متغیر کمکی هنگام محاسبه نمرات خطر پلیژنیک برای دیابت نوع ۲ در یک مطالعه ارتباط در سطح ژنوم در نظر گرفتند.
آنها متعاقباً از مدلهای شانس متناسب برای تعیین اینکه آیا دیابت نوع ۲ و استعداد ژنتیکی به دیابت نوع ۲ با افزایش شدت عفونتهای SARS-CoV-۲ مرتبط هستند یا خیر، استفاده کردند.
آنها همچنین بررسی کردند که چگونه دیابت نوع ۲ یا خطر ژنتیکی برای دیابت نوع ۲ بر مدت زمان زنده ماندن فرد پس از ابتلا به SARS-CoV-۲ تأثیر میگذارد.
علاوه بر این، تأثیر بر زمان بقا در رابطه با وضعیت واکسیناسیون و طیف گسترده انواع SARS-CoV-۲ مورد بررسی مجدد قرار گرفت.
در نهایت، محققان همچنین با استفاده از تجزیه و تحلیل طبقهبندیشده از بازماندگان، بررسی کردند که آیا میزان مرگ و میر بین سه گروه - کووید-۱۹، دیابت نوع ۲ و استعداد ژنتیکی به دیابت نوع ۲ - تفاوت معناداری دارد یا خیر.
نتایج نشان داد که دیابت نوع ۲ و همچنین نمرات خطر پلیژنیک برای دیابت نوع ۲، با افزایش شدت بیماری کووید-۱۹ مرتبط هستند. میزان مرگ و میر نیز در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ یا مستعد ژنتیکی برای آن بیشتر بود.
بسته به زمان عفونت، میزان مرگ و میر بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ که به SARS-CoV-۲ آلوده شده بودند، دو تا هفت برابر بیشتر از افرادی بود که به عفونت SARS-CoV-۲ مبتلا نشده بودند.
همچنین مشخص شد که میزان مرگ و میر برای گونههای اولیه SARS-CoV-۲ بالاتر است، و خطر مرگ برای گونههای آلفا، EU۱ و دلتا در مقایسه با گونههای Omicron کاهش مییابد.
علاوه بر این، بیماران واکسینه شده مبتلا به دیابت نوع ۲ در مقایسه با بیماران واکسینه نشده، خطر ابتلا به عفونتهای شدید SARS-CoV-۲ را به طور قابل توجهی کمتر داشتند.
ارتباط بین نمرات خطر پلیژنیک برای دیابت نوع ۲ و افزایش خطر ابتلا به کووید-۱۹ شدید همچنین نشاندهندهی تعامل بین عوامل ژنتیکی زمینهساز دیابت نوع ۲ و کووید-۱۹ است و مسیرهای بالقوهای را برای تحقیق جهت بررسی عوامل ژنتیکی جدید مرتبط با عفونتهای شدید SARS-CoV-۲ باز میکند.
به طور خلاصه، این مطالعه ارتباط بین دیابت نوع ۲ یا نمرات خطر پلیژنیک برای دیابت نوع ۲ و احتمال ابتلا به کووید-۱۹ شدید را بررسی کرد.
نتایج نشان داد افرادی که یا استعداد ژنتیکی ابتلا به دیابت نوع ۲ را دارند یا به آن مبتلا هستند، در معرض خطر ابتلا به عفونتهای شدید SARS-CoV-۲ و خطر مرگ ناشی از کووید-۱۹ قرار دارند.
با این حال، مشخص شده است که واکسیناسیون کووید-۱۹ خطر ابتلا به بیماری شدید کووید-۱۹ و مرگ و میر را در این گروهها کاهش میدهد.