به گزارش مجله خبری نگار، پس از صعود عالی تیم ملی اسپانیا به جام جهانی آمریکا، شور و شوق هواداران این تیم را فرا گرفته و آنها را با نسل ۲۰۱۰ مقایسه میکنند. آن تیم نیز به رکوردی بینقص دست یافت و سپس موفق شد اولین ستاره خود را به دست آورد.
تیم ملی اسپانیا بدون از دست دادن حتی یک امتیاز، با پیروزی در تمام مسابقات، به جام جهانی ایالات متحده راه یافته است که بخشی از آن به لطف پیروزیهای اخیرشان مقابل گرجستان و ترکیه بوده است. تیم لوئیس د لا فوئنته تحت تأثیر غیبت لامین یامال و نیکو ویلیامز قرار نگرفته و همان سطح عملکردی را که قبلاً نشان داده بود، حفظ کرده است.
از زمان روی کار آمدن به عنوان سرمربی تیم ملی، به جز آن روز بدشانسی که در اسکاتلند رخ داد، لوئیس د لا فوئنته عملاً فقط به موفقیتهایش افزوده است، قهرمانی در لیگ ملتهای اروپا و رسیدن به فینال یک دوره دیگر، و قهرمانی در چهارمین دوره مسابقات قهرمانی اروپا در لندن در تابستان ۲۰۲۴ برخلاف همه پیشبینیها. علاوه بر این، اسپانیا در حال حاضر در رتبه اول ردهبندی فیفا قرار دارد، اتفاقی که یک دهه بود رخ نداده بود.
خوشبینی وجود دارد
در نتیجه، شور و شوق سراسر کشور اسپانیا را فرا گرفته است و بسیاری از همین حالا تصور میکنند که دنی کارواخال در ۱۹ جولای جام را بالای سر خواهد برد. با این حال، واقعیت این است که جام جهانی حتی شروع هم نشده و هنوز راه زیادی تا پایان باقی مانده است. سطح هیجان پیرامون تیم ملی به حدی است که در روزهای اخیر، این نسل حتی با تیم سال ۲۰۱۰ مقایسه شده است.
آنها در سطح دیگری بودند
با این حال، با وجود اینکه گروهی از بازیکنان عملکرد فوقالعادهای داشتند و سیستم مربیشان آنها را تقویت میکرد، آن نسل در هر پستی بازیکنانی در کلاس جهانی داشت و بازیکنان روی نیمکت به راحتی میتوانند در ترکیب اصلی تیم امروز قرار بگیرند. آن دوره سه ساله در سطح دیگری بود و بعید است که هیچ تیم دیگری بتواند با آن برابری کند.
علاوه بر این، آن سطح از تسلط بر حریفان قوی از آن زمان تاکنون دیده نشده است، کنترل بازی از طریق مالکیت توپ و عملاً جلوگیری از هرگونه شوت به سمت دروازه در تمام نود دقیقه. اسپانیا کاری کرد که رقبایش کوچک به نظر برسند، و این روزها، در مسابقات مهم، به نظر میرسد که آنها بیشتر از هر چیز دیگری بر تبادل ضربات تمرکز دارند.