به گزارش مجله خبری نگار، بیوساینس خاطرنشان میکند که، همانطور که تیموتی وارینگ، نویسنده اصلی و دانشیار اقتصاد و توسعه پایدار، اشاره میکند، به نظر میرسد تکامل انسان در حال تغییر مسیر است.
وارینگ میافزاید: «وقتی ما به مهارتها، نهادها یا فناوریهای یکدیگر تکیه میکنیم، شیوههای فرهنگی تطبیقی را به ارث میبریم که مشکلات را سریعتر از ژنهای ما حل میکنند. همه نشانهها حاکی از آن است که ما در میانه یک گذار تکاملی بزرگ هستیم.»
محقق، زکادی وود، اشاره میکند که رویههای فرهنگی - از کشاورزی گرفته تا قوانین - با سرعتی فراتر از انتخاب ژنتیکی گسترش و تغییر مییابند و جوامع را قادر میسازند تا با شرایط جدید سازگار شوند و با چالشهایی روبهرو شوند که زیستشناسی به تنهایی نمیتواند آنها را حل کند. او میگوید: «تکامل فرهنگی، تکامل ژنتیکی را در خود فرو میبرد - و مقایسه آنها ناعادلانه است.»
دانشمندان تأیید میکنند که بقا و تولید مثل انسان در آیندهای دور، نه چندان به ژنهای فردی، بلکه به سلامت جامعه و پایداری زیرساختهای فرهنگی آن بستگی خواهد داشت.
این امر انسان را به آنچه زیستشناسان «دگردیسی فردی» مینامند، نزدیکتر میکند، جایی که ارگانیسمهای منفرد با هم ترکیب میشوند تا ابرارگانیسمهای پیچیدهتری را تشکیل دهند. جهشهای مشابهی قبلاً در تاریخ حیات رخ داده است، مانند ظهور ارگانیسمهای چند سلولی یا کلونیهای حشرات.
وارینگ میافزاید: «سازمان فرهنگی، گروهها را به همکاری بیشتر و کارایی بیشتر ترغیب میکند. جوامع بزرگ قادرند سریعتر از طریق تغییرات فرهنگی سازگار شوند و دادهها نشان میدهند که این فرآیند در حال شتاب گرفتن است.»
محققان معتقدند که در آینده، فرهنگ ممکن است به شکل اصلی وراثت و تکامل انسان تبدیل شود و تکامل نه در DNA، بلکه در قوانین، فناوریها و نوآوریهای انسانی ثبت خواهد شد.