به گزارش مجله خبری نگار، محققان دانشگاه راتگرز که مطالعه خود را در مجله Environmental Health Perspectives منتشر کردهاند، به این نتیجه رسیدهاند که زنان بارداری که در معرض انواع خاصی از مواد شیمیایی ضد حریق قرار میگیرند، ممکن است با افزایش خطر زایمان زودرس، به ویژه برای دختران، یا وزن بالاتر هنگام تولد مواجه شوند.
تولیدکنندگان معمولاً از اترهای ارگانوفسفره (OPE) در محصولاتی مانند مبلمان، محصولات کودک، لوازم الکترونیکی، پوشاک و مصالح ساختمانی برای جلوگیری از احتراق و انعطافپذیرتر کردن پلاستیکها استفاده میکنند. افراد میتوانند از طرق مختلفی از جمله بلع یا استنشاق گرد و غبار داخل خانه یا جذب آن از طریق پوست با OPEها تماس پیدا کنند.
در طول دهه گذشته، پس از اینکه بازدارندههای شعله مبتنی بر پلیبرومینه دیفنیل اتر (PBDE) به دلیل خطرات سلامتی از رده خارج شدند، PEها به طور فزایندهای به عنوان بازدارنده شعله مورد استفاده قرار گرفتهاند. محققان ECHO میخواستند بدانند که چگونه این مواد شیمیایی که اکنون به طور گستردهتری مورد استفاده قرار میگیرند، ممکن است بر پیامدهای بارداری، مانند زایمان زودرس و وزن هنگام تولد، تأثیر بگذارند.
پروفسور امیلی برت گفت: «این مورد تاسفبار دیگری از مواد شیمیایی جدیدی است که بدون درک روشنی از تأثیرات آنها بر سلامت، به محصولات مصرفی اضافه میشوند.» «حالا که میدانیم قرار گرفتن در معرض OPE با پیامدهای نامطلوب تولد مرتبط است، باید از خود بپرسیم: «عواقب بعدی سلامتی برای کودکان چیست؟»
محققان دریافتند که بیش از ۸۵٪ از شرکتکنندگان در مطالعه، سه نشانگر خاص قرار گرفتن در معرض PE را در بدن خود داشتند. این سه ماده - دیفنیل فسفات (DPHP)، ترکیبی از دیبوتیل فسفات و دیایزوبوتیل فسفات (DBUP/DIBP) و بیس (۱،۳-دیکلرو-۲-پروپیل) فسفات - با سن حاملگی کوتاهتر و خطر بالاتر زایمان زودرس در نوزادان دختر مرتبط بودند. در میان نوزادان پسر، غلظت بالاتر DPHP با سن حاملگی طولانیتر مرتبط بود.
کودکانی که از مادرانی با سطوح قابل تشخیص سه نشانگر دیگر PE - بیس (۱-کلرو-۲-پروپیل) فسفات، بیس (۲-متیل فنیل) فسفات و دی پروپیل فسفات - متولد میشوند، در مقایسه با کودکانی که مادرانشان سطوح قابل تشخیصی از این مواد را نداشتند، وزن هنگام تولد بالاتری داشتند. کودکانی که وزن هنگام تولد بالاتری دارند، ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به زردی، مشکلات تنفسی یا اختلالات مادرزادی باشند.
محققان در مجموع نه نشانگر PE را در نمونههای ادرار جمعآوریشده از ۶۶۴۶ شرکتکننده باردار در ۱۶ مرکز مطالعات کوهورت ECHO، که اغلب در سهماهه سوم یا دوم بارداری بودند، اندازهگیری کردند. محققان پیامدهای تولد، از جمله طول دوره بارداری و وزن هنگام تولد، را با استفاده از سوابق پزشکی یا گزارشهای والدین ارزیابی کردند.
دبورا بنت از دانشگاه کالیفرنیا، دیویس، که رهبری این مطالعه را بر عهده داشت، گفت: «این مواد معمولاً برای مدت کوتاهی، معمولاً از چند ساعت تا چند روز، در بدن باقی میمانند. انجام مطالعات دقیقتر با استفاده از آزمایشهای مختلف ادرار میتواند به ما در درک چگونگی ارتباط آنها با پیامدهای تولد کمک کند.»