به گزارش مجله خبری نگار، بر اساس اطلاعات منتشر شده در Scientific Reports (SR)، تحقیقات انجام شده در دپارتمان روانشناسی دانشگاه یوتا، اثرات مثبت ورزش در فضای باز بر فعالیت مغز را نشان داده است.
این فرضیه مطرح شده است که محیط شهری مدرن، توجه زیادی را از ما میطلبد که با گذشت زمان میتواند به دلیل کاهش منابع توجهی، باعث خستگی ذهنی شود. برعکس، محیطهای طبیعی فرصتی برای شارژ مجدد این منابع ارائه میدهند. اگرچه این ادعاها قبلاً با استفاده از گزارشهای شخصی و دادههای رفتاری ارزیابی شدهاند، اما درک مکانیسمهای عصبی زیربنایی این مزایای توجهی همچنان محدود بوده است.
یک کارآزمایی تصادفی کنترلشده اخیر از الکتروانسفالوگرافی برای بررسی سه جنبه از توجه استفاده کرد: هوشیاری، جهتیابی و کنترل اجرایی، از نظر رفتار و فعالیت عصبی. شرکتکنندگان (N = ۹۲) قبل و بعد از یک پیادهروی ۴۰ دقیقهای در طبیعت یا محیط شهری، وظیفه شبکه توجه را تکمیل کردند. کسانی که در طبیعت پیادهروی کردند، اثر ترمیمی بیشتری نسبت به کسانی که در شهر پیادهروی کردند، گزارش کردند.
علاوه بر این، گروهی که از مکانهای طبیعی بازدید کرده بودند، پس از پیادهروی، منفینگری بیشتری مرتبط با خطاها نشان دادند. این اثر در مؤلفهی مبتنی بر رویداد مغز مشاهده شد که نشاندهندهی کنترل اجرایی است. گروهی که در شهر پیادهروی کرده بودند، چنین تغییراتی را نشان ندادند. این نتایج نشان میدهد که پیادهروی ۴۰ دقیقهای در طبیعت، کنترل اجرایی را در سطح عصبی افزایش میدهد و یک مکانیسم عصبی بالقوه برای بازیابی توجه در طبیعت فراهم میکند.