بی‌بی‌آی: استرس مالی ممکن است بیش از غم و اندوه بر سلامت تأثیر بگذارد

به گزارش مجله خبری نگار، استرس مالی می‌تواند چیزی بیش از سلامت روان فرد را تحت تأثیر قرار دهد. یک مطالعه ملی که در بریتانیا انجام شد، شواهدی را نشان داد که استرس مالی با تغییرات بلندمدت در شاخص‌های کلیدی سلامت، از جمله موارد مرتبط با سیستم ایمنی، سیستم عصبی و سیستم هورمونی، مرتبط است.

دانشمندان دانشگاه کالج لندن (UCL) و کالج کینگ لندن در بریتانیا می‌گویند که تجزیه و تحلیل آنها اولین مطالعه‌ای است که به بررسی چگونگی ارتباط انواع مختلف استرس مزمن با پیامد‌های سلامتی در گروه‌های سنی بالاتر می‌پردازد. این مطالعه در مجله مغز، رفتار و ایمنی منتشر شده است.

داده‌های این مطالعه شامل حدود ۵۰۰۰ بزرگسال بالای ۵۰ سال بود.

از شش عامل استرس‌زای رایج مورد بررسی در این گروه، شامل فشار مالی، مراقبت، معلولیت، سوگ، بیماری و طلاق، فشار مالی با پرخطرترین وضعیت‌های سلامت بلندمدت مرتبط بود.

این پروفایل‌های خطر با استفاده از چهار نشانگر زیستی خون تعیین شدند: کورتیزول، هورمونی که در پاسخ به استرس تولید می‌شود؛ پروتئین واکنشی C (CRP) و فیبرینوژن، که از عوامل ایمنی دخیل در التهاب هستند؛ و فاکتور رشد انسولین-۱ (IGF-۱) که با پیری و طول عمر مرتبط است.

شرکت‌کنندگان در مطالعه که گزارش دادند به‌طورکلی استرس را تجربه می‌کنند، در یک پیگیری چهار ساله، ۶۱ درصد بیشتر از گروه‌های کم‌خطر یا متوسط، در گروه پرخطر قرار داشتند.

با این حال، افرادی که فقط به دلیل مسائل مالی استرس را تجربه کرده بودند، تقریباً ۶۰ درصد بیشتر احتمال داشت که چهار سال بعد، در معرض خطر بالای ابتلا به این بیماری قرار بگیرند.

برای هر عامل استرس‌زای اضافی، مانند طلاق، این احتمال ۱۹ درصد افزایش می‌یافت.

این ارتباطات صرف نظر از ژنتیک، عوامل اجتماعی-اقتصادی، سن، جنس یا عوامل سبک زندگی، همچنان معنادار باقی ماندند.

اودسا همیلتون، اپیدمیولوژیست از دانشگاه کالج لندن، می‌گوید: «ما دریافتیم که استرس مالی بیشترین ضرر را برای سلامت بیولوژیکی دارد، اگرچه برای اثبات قطعی این موضوع به تحقیقات بیشتری نیاز است. این ممکن است به این دلیل باشد که این نوع استرس می‌تواند در بسیاری از جنبه‌های زندگی ما اختلال ایجاد کند و منجر به درگیری‌های خانوادگی، انزوای اجتماعی و حتی گرسنگی یا بی‌خانمانی شود.»

این نتایج لزوماً به این معنی نیست که استرس مستقیماً باعث مشکلات سلامتی طولانی مدت می‌شود، اما نشان می‌دهد که استرس تأثیر قابل توجهی بر بدن در حال پیر شدن دارد و برخی از انواع استرس ممکن است عواقب جسمی جدی‌تری نسبت به سایرین داشته باشند.

استرس حاد باعث ایجاد آبشاری از تغییرات هورمونی در بدن می‌شود که تنفس، فشار خون و ضربان قلب را افزایش می‌دهد. سیستم ایمنی بدن نیز با تولید مولکول‌های التهابی بیشتر به این وضعیت واکنش نشان می‌دهد.

به همین دلیل است که قرار گرفتن در وضعیت استرس فزاینده می‌تواند منجر به فعال شدن مزمن سیستم ایمنی شود که می‌تواند بیماری‌های جسمی و روانی را بدتر کند.

همیلتون توضیح می‌دهد: «وقتی سیستم‌های ایمنی و نورواندوکرین به خوبی با هم کار می‌کنند، هموستاز و سلامت حفظ می‌شود. اما استرس مزمن می‌تواند این تبادل بیولوژیکی را مختل کرده و منجر به بیماری شود.»

در مطالعه‌ی حاضر، استرس مالی، سوگواری و بیماری طولانی‌مدت، بیشترین تغییرات بلندمدت را در نشانگر‌های زیستی ایمنی و عصبی-غددی ایجاد کردند. این نشان دهنده‌ی تأثیر فیزیکی مداوم استرس مزمن است.

البته، این چهار نشانگر زیستی در آنچه که می‌توانند در مورد سلامت فرد به ما بگویند، محدود هستند. به عنوان مثال، در مطالعه حاضر، مصرف بیشتر الکل (بیش از سه نوشیدنی در هفته) با کاهش خطر ابتلا همراه بود.

این ممکن است به این دلیل باشد که الکل اثرات ضد التهابی دارد، اما لزوماً به این معنی نیست که افزایش مصرف الکل برای سلامت کلی فرد مفید است.

اکثریت قریب به اتفاق شرکت‌کنندگان در تحلیل فعلی سفیدپوست بودند، که این امر نیز آنچه را که می‌توان در مورد این ارتباط‌ها گفت محدود می‌کند، به خصوص با توجه به اینکه گروه‌های قومی به طور کلی تمایل به تجربه سطوح بالاتری از استرس دارند.

با این وجود، محققان UCL نتیجه می‌گیرند که «پاسخ هم افزایی ایمنی و نورواندوکرین به استرس، هدف مهمی برای مداخله بالینی است. دخالت در این فرآیند‌ها ممکن است روند بیماری را تغییر دهد.»