به گزارش مجله خبری نگار، تیم علمی با استفاده از گیاهان تربچه به عنوان یک مدل تجربی، به دنبال درک چگونگی جذب این مولکولها توسط گیاهان در طول دوره رشد خود بودند.
محققان از سیستم هیدروپونیک استفاده کردند و ریشههای تربچه را در محلولی حاوی ذرات میکروپلاستیک قرار دادند. پس از پنج روز، مشاهده کردند که حدود ۲۵٪ از ذرات به ریشه خوراکی رسیدهاند، در حالی که ۱۰٪ به بقیه گیاه مهاجرت کردهاند.
اگرچه این مطالعه بر روی تربچه متمرکز بود، محققان معتقدند که نتایج ممکن است در مورد سایر سبزیجات نیز صدق کند.
دکتر ناتانیل کلارک، نویسنده اصلی این مطالعه، گفت: «دلیلی وجود ندارد که باور کنیم این موضوع محدود به این سبزی خاص است. پتانسیل واضحی برای جذب نانوپلاستیکها در طیف وسیعی از محصولات کشاورزی کشت شده در سراسر جهان وجود دارد.»
این مطالعه توضیح داد که گیاهان دارای لایهای در ریشههای خود به نام نوار کاسپاری هستند که به عنوان فیلتری در برابر ذرات مضر عمل میکند. با این حال، ذرات نانوپلاستیک قادر به عبور از این مانع هستند و به آنها اجازه میدهند در گیاه تجمع یافته و به هر ارگانیسمی که آنها را مصرف میکند، منتقل شوند.
پروفسور ریچارد تامپسون، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: «این یافتهها تعجبآور نیستند. میکروپلاستیکها در محیط زیست همه جا هستند، اما این مطالعه شواهد قانعکنندهای ارائه میدهد که این ذرات نه تنها در ماهی و غذاهای دریایی، بلکه در سبزیجات نیز میتوانند جمع شوند.»
این تحقیق بخشی از تلاشهای مداوم برای درک چگونگی تجمع میکروپلاستیکها و اثرات بالقوه آنها بر سلامت انسان است. شواهد فزایندهای نشان میدهد که میکروپلاستیکها ممکن است خطرناک باشند، به ویژه به این دلیل که حاوی مواد شیمیایی سمی یا سرطانزا هستند.
مطالعات روی جوندگان نشان داده است که قرار گرفتن در معرض سطوح بالای میکروپلاستیکها باعث آسیب به اندامهایی از جمله رودهها، ریهها، کبد و سیستم تولید مثل میشود، در حالی که مطالعات اولیه روی انسان نشان دهنده ارتباط احتمالی بین قرار گرفتن در معرض این ذرات و بیماریهایی مانند بیماریهای قلبی عروقی و سرطان روده بزرگ است.
منبع: دیلی میل