به گزارش مجله خبری نگار، شواهد علمی نوظهور نشان میدهد که این عمل غیرمعمول، به جای اینکه فقط یک حرکت عجیب و غریب باشد، میتواند یک تمرین قدرتمند برای ذهن و بدن باشد.
ایده اصلی این است که راه رفتن به عقب، که "راه رفتن معکوس" نیز نامیده میشود، مغز را در حالت تمرکز بیشتر قرار میدهد. از آنجا که این حرکت ناآشنا است، مغز را مجبور میکند تا برای پردازش اطلاعات حسی و هماهنگی حرکت، سختتر کار کند.
این تلاش اضافی به ویژه قشر جلوی مغز، مرکز فرماندهی مغز که مسئول وظایف پیچیدهای مانند حل مسئله، حافظه فعال و استدلال است را فعال میکند. حتی تعجبآورتر اینکه، در یک مطالعه نشان داده شد که تصور عمل راه رفتن به عقب - حتی در حالی که بیحرکت نشستهاید - عملکرد حافظه شرکتکنندگان را بهبود میبخشد.
شاید قویترین شواهد این موضوع از مطالعهای اخیر در هند بر روی گروهی از سالمندان حاصل شود. تنها پس از شش هفته آموزش منظم پیادهروی معکوس، عملکرد شناختی آنها بهبود یافت و نمرات آنها در آزمونهای شناختی از محدوده «اختلال شناختی خفیف» - که میتواند مقدمهای بالقوه برای زوال عقل باشد - به محدوده «عادی» جهش کرد. این تغییر، اگرچه به نظر کوچک میرسد، اما میتواند به معنای تفاوت قابل توجهی در حفظ استقلال و کیفیت زندگی با افزایش سن باشد.
با توجه به مشکل بینایی و چالشهای بالقوه تعادل، متخصصان اکیداً توصیه میکنند که برای ایجاد محیطی امن و پایدار، پیادهروی وارونه روی تردمیل را تمرین کنید. برای کسانی که تردمیل ندارند، یک همراه پیادهروی میتواند به شما در راهنمایی و جلوگیری از موانع کمک کند.
فواید این تمرین به تقویت شناخت ختم نمیشود؛ بلکه به بهبود آمادگی جسمانی کلی نیز کمک میکند. این تمرین عضلات کمر و پا را تقویت میکند، انعطافپذیری همسترینگ را بهبود میبخشد، از سلامت مفاصل پشتیبانی میکند و میتواند درد کمر را تسکین دهد.
بدن همچنین هنگام راه رفتن به عقب ۴۰٪ انرژی بیشتری مصرف میکند، که آن را به یک کالریسوز کارآمد تبدیل میکند. از همه مهمتر برای بزرگسالان مسنتر، این حرکت حس عمقی - حس درونی موقعیت بدن - را افزایش میدهد که تعادل و ثبات را بهبود میبخشد و خطر افتادن، یک تهدید عمده برای سلامتی، را کاهش میدهد.
منبع: دیلی میل