حال و هوای مُحَرَّم در دارالخلافه تهران

برگزاری مراسم محرم در تهران فوق‌العاده مجلل است. در روز‌های اول ماه محرم در نقاط مختلف شهر چادر‌های سیاه بلندی برپا می‌دارند...

به گزارش مجله خبری نگار، مراسم عزاداری در ماه محرم، صرف نظر از اصالت مذهبی آن، بخشی از هویت ملی و اجتماعی ایرانیان است؛ مراسمی که نظر جهانگردان را در ادوار مختلف تاریخی به خود جلب کرده و در آثار آن‌ها می‌توان گزارش‌های جالبی درباره این مراسم یافت. بارون فیودورکورف، یک سیاح روس که در دوره قاجار به ایران سفر کرده و ظاهراً سفر وی مصادف با برگزاری مراسم ماه محرم در پایتخت بوده است، در این باره می‌نویسد: «برگزاری مراسم محرم در تهران فوق‌العاده مجلل است.

در روز‌های اول ماه محرم در نقاط مختلف شهر چادر‌های سیاه بلندی برپا می‌دارند. در این چادر‌ها ملایی بر منبر می‌رود و با صدایی بلند تاریخچه این روز‌های مصیبت بار را بیان می‌کند. مردم هم، هم‌صدا با سخنان او به شدت به گریه می‌افتند و قیافه‌هایی حزن‌آور پیدا می‌کنند. شب هنگام جماعات انبوهی از عزاداران، مجدد در این چادر‌ها گرد می‌آیند، مشعل‌ها را روشن می‌کنند و به مدت دو یا سه ساعت و گاهی تمام شب، عزاداری می‌کنند، سینه می‌زنند و با تمام توان، فریاد «حسین!» سر می‌دهند.

در این لحظات، همهمه‌ای عجیب در خیابان‌های تهران برپاست و مسیر‌ها مملو از جمعیت است. در روز دهم ماه محرم، مراسم شبیه‌خوانی اصلی در میدان بزرگ شهر برگزار می‌شود. تمام شرایط و اوضاع و احوال شهادت امام حسین (ع) در چهره‌هایی کاملا جدی و حقیقی اجرا می‌شود. آدمکی درست می‌کنند که قاتل با یک ضربه شمشیر سر از بدنش جدا می‌سازد. سپس بارگاه یزید و ورود خاندان به اسارت گرفته شده امام حسین (ع) به آن جا به نمایش درمی‌آید و مردم با دیدن این منظره، به شدت گریه می‌کنند.»

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری