نقش حیاتی کروموزوم Y در سیستم ایمنی بدن مردان ومقابله با سرطان

به گزارش مجله خبری نگار،این مطالعه که امروز در مجله Nature منتشر شد، نشان داد که از دست دادن کروموزوم Y، به سلول‌های سرطانی کمک می‌کند تا از سیستم ایمنی بدن فرار کنند. این تأثیر رایج روند پیری در مردان، منجر به سرطان مثانه تهاجمی می‌شود، اما به نحوی این بیماری را در برابر یک درمان استاندارد به نام مهارکننده‌های ایست بازرسی ایمنی آسیب‌پذیرتر و پاسخ‌دهنده‌تر می‌کند.

بر اساس تحقیقات، محققان در حال توسعه آزمایشی برای پیشگیری از دست دادن کروموزوم Y در تومور‌ها با هدف کمک به پزشکان در مناسب سازی درمان مهارکننده ایست بازرسی ایمنی برای بیماران مرد مبتلا به سرطان مثانه هستند.

دان تئودورسکو، مدیر سرطان Cedars-Sinai، نویسنده مسئول نشریه، که آغازگر این تحقیق است، گفت: این مطالعه برای اولین بار ارتباطی را ایجاد می‌کند که قبلا هرگز بین از دست دادن کروموزوم Y و پاسخ سیستم ایمنی به سرطان ایجاد نشده بود. ما کشف کردیم که از دست دادن کروموزوم Y به سلول‌های سرطانی مثانه اجازه می‌دهد تا از سیستم ایمنی فرار کنند و بصورت تهاجمی رشد کنند.

در انسان، هر سلول به طور معمول دارای یک جفت کروموزوم جنسی است. مردان یک کروموزوم X و یک کروموزوم Y دارند، در حالی که زنان دارای دو کروموزوم X هستند. در مردان، از دست دادن کروموزوم Y در چندین نوع سرطان، از جمله ۱۰ تا ۴۰ درصد سرطان‌های مثانه، مشاهده شده است. از دست دادن کروموزوم Y نیز با بیماری قلبی و بیماری آلزایمر مرتبط است.

کروموزوم Y حاوی نقشه‌هایی برای ژن‌های خاص است. بر اساس نحوه بیان این ژن‌ها در سلول‌های طبیعی در پوشش مثانه، محققان یک سیستم امتیازدهی برای اندازه گیری از دست دادن کروموزوم Y در سرطان‌ها ایجاد کردند.

محققان سپس داده‌های دو گروه از مردان را بررسی کردند. یک گروه سرطان مثانه مهاجم عضلانی داشتند و مثانه‌هایشان برداشته شد، اما با مهارکننده‌های ایست بازرسی درمان نشدند. گروه دیگر در یک کارآزمایی بالینی شرکت کردند و با یک مهارکننده ایست بازرسی ایمنی درمان شدند. آن‌ها دریافتند که بیماران با از دست دادن کروموزوم Y در گروه اول پیش آگهی ضعیف تری داشتند و در گروه دوم نرخ بقای کلی بسیار بهتر بود.

برای تعیین اینکه چرا این اتفاق می‌افتد، محققان در مرحله بعدی میزان رشد سلول‌های سرطانی مثانه را در موش‌های آزمایشگاهی مقایسه کردند.

محققان سلول‌های سرطانی را در ظرفی رشد دادند که سلول‌ها در معرض سلول‌های ایمنی قرار نگرفتند. محققان همچنین سلول‌های بیمار را در موش‌هایی که فاقد نوعی سلول ایمنی به نام سلول‌های T بودند، پرورش دادند. در هر دو مورد، تومور‌ها با و بدون کروموزوم Y با سرعت یکسان رشد کردند.

در موش‌هایی با سیستم ایمنی دست نخورده، تومور‌های فاقد کروموزوم Y با سرعت بسیار بیشتری نسبت به تومور‌های دارای کروموزوم Y دست نخورده رشد کردند.

تئودورسکو گفت: این واقعیت که ما تنها زمانی که سیستم ایمنی در حال بازی است شاهد تفاوت در نرخ رشد هستیم، کلید تأثیر «از دست دادن Y» در سرطان مثانه است. این نتایج نشان می‌دهد که وقتی سلول‌ها کروموزوم Y را از دست می‌دهند، سلول‌های T را تخلیه می‌کنند و بدون سلول‌های T برای مبارزه با سرطان، تومور به شدت رشد می‌کند.

بر اساس نتایج به دست آمده از بیماران انسانی و موش‌های آزمایشگاهی، تئودورسکو و تیمش همچنین به این نتیجه رسیدند که تومور‌هایی که کروموزوم Y را از دست داده‌اند، در عین حال که تهاجمی‌تر هستند، در مقابل مهارکننده‌های ایست بازرسی ایمنی نیز آسیب‌پذیرتر بوده و واکنش نشان می‌دهند. این درمان، یکی از دو درمان اصلی سرطان مثانه که امروزه در دسترس بیماران است، کاهش فعالیت سلول‌های T را معکوس می‌کند و به سیستم ایمنی بدن اجازه می‌دهد تا با سرطان مبارزه کند.

هانی عبدالحافظ، دانشیار سرطان Cedars-Sinai و نویسنده اول این مطالعه گفت: خوشبختانه، این سرطان تهاجمی پاشنه آشیل دارد، زیرا نسبت به سرطان‌هایی با کروموزوم Y دست نخورده حساس‌تر به مهار کننده‌های ایست بازرسی ایمنی است.

تئودورسکو گفت: داده‌های اولیه که هنوز منتشر نشده است نشان می‌دهد که از دست دادن کروموزوم Y همچنین سرطان پروستات را تهاجمی‌تر می‌کند.

شلومو ملمد، معاون اجرایی امور علمی و رئیس دانشکده پزشکی در Cedars-Sinai گفت: محققان ما فرض می‌کنند که از دست دادن کروموزوم Y یک استراتژی تطبیقی است که سلول‌های تومور برای فرار از سیستم ایمنی و زنده ماندن در چندین اندام ایجاد کرده اند. این پیشرفت هیجان انگیز به درک اولیه ما از بیولوژی سرطان می‌افزاید و می‌تواند پیامد‌های گسترده‌ای برای درمان سرطان در آینده داشته باشد.

برای کمک به محققان برای درک ارتباط ژنتیکی بین از دست دادن کروموزوم Y و فرسودگی سلول T به کار بیشتری نیاز است.

تئودورسکو گفت: اگر ما می‌توانستیم این مکانیسم‌ها را درک کنیم، می‌توانیم از فرسودگی سلول‌های T جلوگیری کنیم. فرسودگی سلول‌های T را می‌توان تا حدی با مهارکننده‌های ایست بازرسی معکوس کرد، اما اگر بتوانیم در وهله اول از وقوع آن جلوگیری کنیم، پتانسیل زیادی برای بهبود نتایج برای بیماران وجود دارد.

در حالی که زنان کروموزوم Y ندارند، تئودورسکو گفت که این یافته‌ها می‌تواند پیامد‌هایی برای آن‌ها نیز داشته باشد. کروموزوم Y حاوی مجموعه‌ای از ژن‌های مرتبط به نام ژن‌های پارالوگ در کروموزوم X است که ممکن است هم در زنان و هم در مردان نقش داشته باشد. تحقیقات بیشتری لازم است تا مشخص شود این نقش چه می‌تواند باشد.

تئودورسکو گفت: آگاهی از اهمیت از دست دادن کروموزوم Y باعث ایجاد بحث در مورد اهمیت در نظر گرفتن جنسیت به عنوان یک متغیر در تمام تحقیقات علمی در زیست شناسی انسان می‌شود. دانش بنیادی جدیدی که ما در اینجا ارائه می‌کنیم ممکن است توضیح دهد که چرا برخی از سرطان‌ها در مردان یا زنان بدتر هستند و بهترین روش درمان آن‌ها چیست. همچنین نشان می‌دهد که کروموزوم Y در فعالیت‌هایی بیش از تعیین جنسیت بیولوژیکی انسان نقش دارد. ش