چه راز‌هایی در دل شمع نهفته است!

به گزارش مجله خبری نگار به نقل از lebermuth، زل زده‌ای به نور شاعرانه شمع. آن‌قدر توی شعر‌ها و قصه‌ها درباره اشک شمع و سوختن پروانه پای عشقش و این‌چیز‌ها خوانده‌ای که اصلا نمی‌شود این صحنه را رمانتیک نبینی، اما خب ماجرا چندان هم رویایی نیست. علم، خیلی جدی و بدون احساسات درباره شعله شمع، رنگ و شکل سوختنش توضیح می‌دهد که در ادامه می‌خوانی. البته بعد از خواندن توضیحات جالب علم، باز هم می‌توانی از تماشای نور شمع لذت ببری.

چه چیزی شمع را می‌سوزاند؟

همان‌طور که می‌دانید این موم است که شعله شمع را می‌سازد. موم از اتم‌های هیدروژن و کربن ساخته شده‌است که با روشن شدن شمع، از جامد به مایع تبدیل می‌شود. بعد، مومِ مایع از طریق فتیله بالا می‌رود و تحت‌تأثیر گرمای شعله، به گاز تبدیل می‌شود. گاز با اکسیژن موجود در هوا ترکیب می‌شود، پس نور و حرارت به‌وجود می‌آید. این فرایند که احتراق نامیده می‌شود، تا وقتی ادامه پیدا می‌کند که یا موم دیگر وجود نداشته‌باشد یا شعله خاموش شود.

شمع چرا سوسو می‌زند؟

وقتی که شمع روشن می‌شود، چند دقیقه طول می‌کشد تا فرایند احتراق تثبیت شود؛ برای همین ابتدا کمی سوسو می‌زند بعد به‌صورت پیوسته می‌سوزد و دی‌اکسیدکربن و بخار آب آزاد می‌کند، اما سوسو زدن فقط منحصر به لحظه روشن شدن شمع نیست. دلایل متعددی وجود دارد که باعث این رقص دیدنی می‌شود؛ جریان هوا حتی اگر آن‌قدر کم باشد که شما حسش نکنید، می‌تواند شعله شمع را به حرکت وادارد. به‌علاوه وقتی هوا، زیادی یا کمتر از حد موردنیاز به شمع برسد، شکل شعله به‌هم می‌ریزد. در نتیجه بخشی از ذرات کربن وارد واکنش نمی‌شوند و به‌شکل حلقه‌های دود از اطراف شعله‌ور می‌شوند.

شعله چرا شبیه اشک است؟

با سوختن شمع، هوای اطراف گرم می‌شود و شروع به بالا رفتن می‌کند. با بالا رفتن هوای گرم، فضای خالی ایجاد می‌شود پس هوای خنک‌تر به پایین شعله می‌رود تا جایگزین آن شود. این فرایند، «جریان همرفتی»، همان چیزی است که شعله شمع را به‌شکل اشک درمی‌آورد، اما شعله شمع، همیشه به‌صورت قطره اشک سوزان نیست. شمع اگر به فضا برسد، شعله‌ای کروی شکل خواهد داشت، چون بدون گرانش، از جریان همرفتی خبری نخواهد بود.

رنگ‌های مختلف شعله از کجا می‌آید؟

شعله شمع، سه منطقه به سه رنگ گوناگون دارد. انتهای شعله، به رنگ آبی است. این بخشِ غنی از اکسیژن، جایی است که مولکول‌های هیدروکربن شروع به تبدیل شدن به اتم‌های هیدروژن و کربن می‌کنند. بالای قسمت آبی، شعله نارنجی مایل به قهوه‌ای تیره است. این منطقه، اکسیژن کمی دارد و جایی است که کربن تجزیه می‌شود و شروع به تبدیل شدن به ذرات کربن می‌کند. بقیه شعله زرد است که بیشترین رنگ شعله را تشکیل می‌دهد؛ جایی که ذرات کربن در آن مشتعل می‌شوند. فرایند احتراق، طیف گسترده‌ای از نور را ساطع می‌کند، اما چشم انسان، شعله را به‌رنگ زرد می‌بیند.

منبع: خراسان