به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: تیم ملی فوتبال ۵ نفره یکی از بهترین رشتههای ورزشی ایران در پارالمپیک است. ورزشی به غایت جذاب و تماشایی که با نقره تیم ایران در پارالمپیک ریو ستارههای این تیم به محبوبیت زیادی رسیدند و حالا بعد از گذشت ۸ سال این تیم در راه رسیدن به سهمیه پارالمپیک پاریس و مدال قهرمانی آسیا ناکام ماند. بهزاد زاد علیاصغر یکی از ستارههای همان تیم ریو است که هنوز هم در این تیم توپ میزند، اما معتقد است که ترمز این تیم بعد از ریو کشیده شد.
مسابقات فوتبال ۵ نفره قهرمانی سطح بسیار بالایی داشت چرا که همه رقبای ما کار کرده بودند و فقط این ما بودیم که در این مدت هیچ کاری انجام ندادیم و با سطح پایینی راهی این مسابقات شدیم.
البته با تمام مشکلاتی که در این چند سال داشتیم، آنطوریکه مردم انتظار داشتند، نتوانستیم نتیجه بگیریم.
توقع از تیم فوتبال ۵ نفره همیشه بالا بوده و در این دوره هم انتظارات از تیم بالا بود.
این هم به خاطر موفقیتهای زیادی بود که در بازیهای پارالمپیک و پارآسیایی به دست آمده، اما واقعیت این است که ۵ سال دور بودیم و خیلی افت کردیم. به پارالمپیک توکیو اعزام نشدیم، نه مسابقه تدارکاتی داشتیم نه اردوی مشترک. جادوگر نیستیم که تحت هر شرایطی که بودیم بتوانیم به موفقیت برسیم.
در مسابقات قهرمانی آسیا که به میزبانی تایلند برگزار شد، به اندازهای که مسئولان به تیم توجه کرده بودند، نتیجه گرفتیم. خیلی غیرت به خرج دادیم که چهارم شدیم همان هم حقمان نبود. واقعاً اگر مدال میگرفتیم و یا سهمیه پارالمپیک پاریس را کسب میکردیم، حقمان نبود. البته در نیمه نهایی و ردهبندی بدشانسی آوردیم یا اینکه با پنالتی باختیم، اما واقعیتش حقمان نبود که نتیجه خوبی هم بگیریم. تلاش زیادی کردیم، اما آماده نبودیم و طبیعی بود که نتیجه نگیریم.
تیم ملی فوتبال ۵ نفره از داشتن اولینها هم محروم است. نه در اردوهای آمادهسازی خوب تغذیه کردیم و نه در تایلند غذای خوب داشتیم. وقتی برگشتیم ۴ کیلوگرم کم کرده بودم. اینجوری به جنگ رفتن واقعاً شاهکار است. در تمام این مدتی که در اردو بودیم از سوی کشورهای مختلف برای اردوی مشترک یا مسابقه دوستانه دعوت شدیم، اما هر جا دعوت شدیم اعزام نشدیم. این تصمیمات غلط به هر حال یک جا خودش را نشان میدهد.
(ترمز) دستی فوتبال ۵ نفره را بعد از پارالمپیک ریو کشیدند. خیلی در آن بازیها خوش درخشیدیم، اما بعد از آن مسئولان کمیته ملی پارالمپیک ترمز تیم ما را کشیدند. نمیدانم چرا حالا سهمیه حضور در بازیهای پارالمپیک برای همه مهم شده است. وقتی برای پارالمپیک توکیو سهمیه گرفتیم، اعزام نشدیم، اما حالا همه از ما میپرسند که چرا برای پاریس سهمیه نگرفتید؟ از کجا معلوم اینبار هم سهمیه میگرفتیم، همان اتفاق تکرار نمیشد؟ همه رقبا از سایه ما هم میترسند، اما بازگشت به شرایطی که در پارالمپیک ریو داشتیم بسیار سخت است.
فرصت کسب سهمیه در جام جهانی را هم داریم، اما میتوانند شرایط تیم را تغییر بدهند؟ اصلاً برنامهای برای این کار دارند؟ برای مسابقات جام جهانی ۱۶ تیم حضور دارند که ۳ تیم سهمیه پارالمپیک پاریس را میگیرند. اگر خوب تدارک ببینیم، میتوانیم سهمیه را بگیریم، اما اگر حمایت نباشد، آنجا هم نمیتوانیم کاری انجام بدهیم. بازیهای پاراآسیایی هانگژو هم در پیش است. برای این بازیها هم میتوانیم گام بلندی برداریم.
بازیهای تیم ملی فوتبال را در جام جهانی قطر دنبال میکنم. باخت بدی جلوی انگلیس داشتیم و همین کار تیم را برای بازی مقابل ولز سخت میکند. کیروش تیم را خوب ارنج نکرد و البته باید به این نکته هم اشاره کنم که با دو ماه و سه ماه کار کردن نمیشود در جام جهانی درخشید، ولی واقعیت ماجرا این است که حال دل فوتبالیستهای ما هم مثل مردم خوب نیست. این تیم هم مثل همه مردم که به خاطر شرایط این روزهای کشور غمگین هستند، شاداب نیست.