چرا نتایج کشتی آزاد دلگرم کننده نیست؟ زمستان سخت در راه است

به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: تیم ملی کشتی آزاد ۷ مدال در مسابقات قهرمانی جهان بلگراد کسب کرد؛ ۲ طلا، ۳ نقره و ۲ برنز ۷ مدالی بودند که حاصل کار شاگردان پژمان درستکار در جهنم بلگراد شد. نتیجه‌ای که روی کاغذ بهترین است، اما با این حال دل هیچ‌کس از این نتایج گرم نشد. تیم ملی کشتی آزاد ظاهراً خوش درخشیده، اما هیچ‌کس امیدوارانه به آینده نگاه نمی‌کند و شاید حتی اگر صاف و صادق با علیرضا دبیر و پژمان درستکار هم کسی حرف بزند، آن‌ها هم از این نتایج از ته دل راضی نباشند. چرا ۷ مدال کسی را راضی نمی‌کند؟ دلیل این نارضایتی‌ها را می‌توان جست‌و‌جو کرد و خیلی زود هم آن‌ها را پیدا کرد. دلیل این ناراضی بودن‌ها را باید در حرف‌های پدر حسن یزدانی جست‌و‌جو کرد، جایی که به‌شدت از وضعیت فنی تیم انتقاد می‌کند و حتی به رئیس فدراسیون می‌گوید که در مسائل فنی دخالت می‌کند.

دلیل این دلگرم نبودن را باید در نبود روسیه و در شکست‌های سنگین و با اختلاف مقابل کشتی‌گیران امریکا دید. سال گذشته وقتی حسن یزدانی، تیلور را در اسلو اسیر خود کرد و همه آن را به پای آنالیز خودشان نوشتند، کمتر کسی فکر می‌کرد در کمتر از یک سال تیلور چنین انتقام سختی بگیرد که هیچ‌کس مسئولیت آنالیز را برعهده نگیرد.

تیم ملی کشتی آزاد ایران ۷ مدال گرفت، اما به هر حریف سختی که برخورد کرد، قافیه را باخت. حساب کامران جداست، اما حتی رحمان را هم نمی‌توان کنار کامران قاسم‌پور قرار داد. رحمان اگرچه علی اف را شکست داد، اما همین علی اف پا به سن گذاشته یک دست و یک پای رحمان را جمع کرد و اگر کمی سر حال بود راحت رحمان را ضربه می‌کرد.

اتفاقی که در مسابقه رحمان با کشتی‌گیر نه چندان مطرح امریکا هم رخ داد و حریفی که سال گذشته دوازدهم شده بود، چند بار پیاپی رحمان را به پل زد. شاید اگر اشتباه داوران نبود این مدال طلا هم به ایران نمی‌رسید. اسلو هم بهار و هم تابستان کشتی ایران بود و به نظر زمستان سختی در راه است. این تیم در حضور روسیه و بلاروس و در مسابقات جهانی که گزینشی المپیک است بعید است روز‌های خوبی را داشته باشد، مگر اینکه در این کمتر از یک سال زمانی که باقی مانده تا مسابقات جهانی مجارستان فکری بشود.

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری