کد مطلب: ۳۳۳۲۹۳
حرام‌خواری انسان را به جایی می‌رساند که مقابل حجت خدا ایستاده و به روی حق وحقیقت تیغ خواهد کشید.

به گزارش مجله خبری نگار، از مهم‌ترین واساسی‌ترین مسائل زندگی درشریعت محمدی (ص)، موضوع کار و کسب حلال ودرآمد مشروع است. آموزه‌های دین به‌عنوان آیین زندگی، توجه ویژه ومبسوطی به این موضوع داشته و نسبت به نوع، آداب و شرایط آن دستورالعمل‌هایی را تشریح و توصیه کرده است. ازاین رو در روایات بسیاری ضمن توجه خاص به کار و تلاش و کسب درآمد مشروع و حلال، از کسب درآمد حلال به‌عنوان جهاد یاد شده است. براین اساس یکی از وظایف حتمی هر فرد مسلمان آن است که ضمن اشتغال به شغلی آبرومند، به کسب مال و هزینه زندگی از راه حلال بپردازد و مراقب باشد حرام به زندگی‌اش راه نیابد. چرا که در غیر این صورت آثار وتبعات حرام، دنیا و آخرت او را با رنج وعذاب طولانی مواجه وآرامشش را سلب خواهد نمود. امیرالمؤمنین علی (ع) در سفارشی به کمیل می‌فرماید: «بنگر در چه جایی و برروی چه فرش و زمینی به نماز می‌ایستی! چرا که اگر از راه مشروع و حلال نباشد، نمازت پذیرفته نخواهد بود.»

روح و روان آدمی از جهاتی به بدن انسان شباهت دارد. یعنی همانطورکه غذای سالم نیاز‌های بدن را پاسخ گفته وبرای ادامه حیات و مقابله با بیماری‌ها لازم وضروری است، مال حلال وارتزاق از آن نیز روح آدمی را تقویت و در نتیجه انسان را در مسیر بندگی خدا و اطاعت از او شائق و علاقه‌مند وبرخوردار از صفای باطن و نورانیت می‌نماید. در صورتی که راه یافتن مال حرام به زندگی افراد موجب ضعف ایمان، تاریکی خانه دل و کشیده شدن فرد حرام‌خوار به سایر معاصی و نافرمانی از دستورات الهی می‌شود. بدین سبب مشروع بودن و نامشروع بودن راه‌های کسب مال و ثروت، در رشد و انحطاط انسان نقش مؤثر و اساسی دارد. بدین سبب موضوع حلال‌خواری و حرام‌خواری در تعالیم اسلام و آموزه‌های اولیای دین از جایگاه واهمیت ویژه‌ای برخوردار و پایه و شالوده قبولی طاعات و عبادات وهمچنین استجابت دعا خوانده شده است. ازامام سجاد (ع) نقل است که: «هیچ چیز نزد خدا بعد از معرفت و ایمان به او محبوب‌تر از پاکیزگی شکم وفرج از حرام نیست.» امام صادق (ع) هم در این ارتباط می‌فرماید: «کسبت را پاکیزه کن تا دعایت مستجاب شود، زیرا اگر کسی لقمه حرامی بردهان گذارد و فرو برد، تا چهل روز دعایش مستجاب نخواهد شد.»

درسفر معراج که روایت‌های آن از سوی امامان پاک (ع) به نقل از رسول خدا (ص) به ما رسیده، آمده است: «خداوند خطاب به رسولش می‌گوید؛‌ای احمد! بدان که عبادت و بندگی ده جزء دارد که نه جزء آن درکسب درآمد حلال است. اگر بندگانم غذا و آشامیدنی خویش را - از حرام پاکیزه - نگه دارند در پناه من خواهند بود.»

پیامبر اکرم (ص) نیزجمله‌ای براین مضمون افزوده ومی فرماید: «هرکس روزش را در راه کسب حلال، شب نماید ودر این راه خود را به رنج و زحمت افکند، آمرزیده است.» امام صادق هم با تأکید بر اهمیت کسب درآمد حلال می‌فرماید: «هیچ‌گاه تحصیل کسب روزی حلال را ترک نکنید، زیرا درآمد حلال و حلال‌خواری موجب تقویت دین بندگان خواهد بود.»

ازمجموع تعالیم اسلام در این ارتباط چنین به دست می‌آید که حرام‌خواری زمینه سقوط اخلاقی و دوری ازمعنویت و صفای باطن را به همراه داشته و بر اساس روایتی از رسول خدا (ص): «هرلقمه حرامی که وارد شکم بنده‌ای شود، تا هنگامی که آثار آن لقمه در بدن او باقیست، فرشتگان اورا لعنت می‌کنند و خداوند نیز نظر رحمت بر او نخواهد افکند.» بنابراین فرد حرام‌خوار ملعون و مورد غضب الهی بوده و مستحق عذاب الهی است. دامنه قبح حرام‌خواری تا بدان جاست که اگر از مال حرام کار خیری انجام شود، پذیرفته نمی‌شود و ثمری برای فاعل آن نخواهد داشت.

حرام‌خواری گاهی مانع شنیدن حرف حق و تأثیر‌پذیری و بازگشت از انحراف وشقاوت می‌شود. در روز عاشورا آن هنگام که دو سپاه مقابل یکدیگر صف بستند و آماده کارزار شدند، اباعبدالله الحسین (ع) به‌عنوان اتمام حجت آغاز به سخن کرد تا پیام حق را به گوش جان لشکریان عمر سعد برساند، اما آنان با ایجاد سروصدا سعی کردند تا مانع شنیده شدن سخنان امام حسین (ع) شوند. در این هنگام امام (ع) جمله بلندی که حکایت از زمینه‌های انحراف و سقوط افراد سپاه یزید بر اثر حرام‌خواری داشت را بیان کرده و فرمود: «وای بر شما که سعی می‌کنید تا نشنوید، حال آنکه من شما را به راه رشد و سعادت فرا می‌خوانم! وهرکس سخنان مرا بشنود و پیروی کند از نجات یافتگان خواهد بود وهرکس نشنیده و روی برگرداند هلاک خواهد شد. اما شما با هیاهو سخنانم را نمی‌شنوید، زیرا شکم‌های‌تان از حرام پر شده است.» آری حرام‌خواری انسان را به جایی می‌رساند که مقابل حجت خدا ایستاده و به روی حق وحقیقت تیغ خواهد کشید.

منبع: ایران

برچسب ها: قرآن حدیث مذهبی
ارسال نظرات
نام:
ایمیل:
* نظر:
قوانین ارسال نظر