به گزارش مجله خبری نگار، به نظر میرسد پنج نفر پس از دریافت هورمونهای رشد از مغز اهداکنندگان متوفی در کودکی، به بیماری آلزایمر مبتلا شدهاند. اگرچه این یافته بر اساس گروه کوچکی از افراد است، اما نشان میدهد که این بیماری از نظر تئوری میتواند در طول اقدامات پزشکی منتقل شود. با این حال، اقداماتی برای جلوگیری از این امر در حال انجام است.
با این حال، لازم به ذکر است که مطالعه جدید به طور قطعی ثابت نمیکند که این گیرندگان از این طریق به بیماری آلزایمر مبتلا شدهاند.
از اواخر دهه ۱۹۵۰ تا ۱۹۸۵، کودکانی که در بسیاری از کشورها با مشکلات رشد مواجه بودند، هورمون رشد انسانی مشتق شده از غدد هیپوفیز اهداکنندگان جسد را به صورت تزریقی دریافت میکردند. به عنوان مثال، در بریتانیا، بیش از ۱۸۰۰ کودک و در ایالات متحده، تقریباً ۷۷۰۰ کودک این درمان را دریافت کردند.
این رویکرد بعداً در سراسر جهان ممنوع شد، زمانی که کشف شد برخی از دریافتکنندگان پس از دریافت هورمونهای آلوده به پروتئینهای بدتاخورده به نام پریونها، بر اثر یک بیماری نادر به نام بیماری کروتزفلد-یاکوب جان خود را از دست دادهاند. این پریونها با تجمع و ایجاد بدتاخوردگی در سایر پروتئینها، باعث آسیب پیشرونده و برگشتناپذیر به مغز و سیستم عصبی میشوند.
اکنون، گارجی بانرجی از دانشگاه کالج لندن و همکارانش چندین نفر دیگر را شناسایی کردهاند که ممکن است در نتیجه این درمان به بیماری آلزایمر مبتلا شده باشند. مشابه بیماریهای مرتبط با پریون، یکی از ویژگیهای کلیدی بیماری آلزایمر، تجمع غیرطبیعی دو پروتئین بدتاخورده در مغز است: بتا آمیلوئید و تائو.
به عنوان بخشی از گروه ملی نظارت بر پریونهای بریتانیا، این تیم هشت مورد از افرادی را که در کودکی هورمونهای رشد انسانی اهدایی دریافت کرده بودند و بعداً مشخص شد که حاوی ردپایی از بتا آمیلوئید با تاخوردگی نادرست هستند، تجزیه و تحلیل کرد.
از این هشت نفر، هفت نفر مشکلات شناختی را بین سنین ۴۰ تا ۵۰ سال گزارش کردند. سه نفر از آنها به بیماری آلزایمر مبتلا شدند و دو نفر پس از گزارش علائمی مانند از دست دادن حافظه و مشکل در تمرکز، معیارهای تشخیصی این بیماری را داشتند. دو نفر دیگر دچار اختلال شناختی شدند و نفر هشتم هیچ علامتی نداشت، اما اسکن مغز علائم بیماری آلزایمر را نشان داد. شش نفر از این گروه زنده ماندند.
همه دریافتکنندگان، به جز یکی که فقط اختلال شناختی را گزارش کرد، سطح بالایی از بتا آمیلوئید و تاو با تاخوردگی نادرست در مغز داشتند.
در بخش دیگری از مطالعهی خود، دانشمندان DNA پنج گیرنده، تنها کسانی که از آنها نمونه در دسترس بود، را تجزیه و تحلیل کردند و دریافتند که هیچ یک از آنها خطر ژنتیکی افزایش یافتهای برای ابتلا به هیچ بیماری عصبی نداشتند، که نشان میدهد علائم آنها ارثی نیست.
محققان در مقاله خود استدلال میکنند که ممکن است توضیحات دیگری برای یافتههای آنها وجود داشته باشد. به عنوان مثال، دو نفر از افراد مورد مطالعه دارای معلولیت ذهنی بودند که با افزایش خطر زوال عقل مرتبط دانسته شده است و مشکلات رشد اولیه دریافتکنندگان میتوانسته منجر به اختلال شناختی شود. با این حال، بر اساس این واقعیت که تعداد کمی از افراد پس از دریافت هورمونهای رشد غیرآلوده به بیماری آلزایمر زودرس مبتلا شدند، تیم نتیجه گرفت که تزریقهای آلوده محتملترین علت هستند.
بانرجی میگوید: «مهم است که اذعان کنیم این نوع بسیار نادر و اکتسابی از بیماری آلزایمر وجود دارد تا افرادی که هورمون رشد از جسد دریافت میکنند، در صورت نیاز بتوانند کمک و پشتیبانی دریافت کنند.» «هیچ پیشنهادی مبنی بر انتقال بیماری آلزایمر بین افراد در طول تماس نزدیک، هنگام مراقبت از افراد مبتلا به آلزایمر یا از طریق مراقبتهای پزشکی معمول وجود ندارد.»
محققان مینویسند که این یافتهها «باید توجه بیشتری را به پیامدهای بهداشت عمومی و پیشگیری اولیه از بیماری آلزایمر - به عنوان مثال، با اطمینان از ضدعفونی مؤثر ابزارهای جراحی - که در حال حاضر نیز به طور معمول انجام میشود، برانگیزد.»
آنها اکنون با آژانس ایمنی مراقبتهای بهداشتی بریتانیا و وزارت بهداشت و مراقبتهای اجتماعی همکاری میکنند تا مشخص کنند چه تعداد از افرادی که این تزریقهای هورمونی را دریافت کردهاند، ممکن است در معرض خطر باشند.
لارنس هونیگ از دانشگاه کلمبیا در نیویورک میگوید این مطالعه ثابت نمیکند که آلزایمر ناشی از این تزریقات بوده است. "ظاهراً حدود ۲۰۰۰ نفر در بریتانیا این داروهای HGH [هورمون رشد انسانی]را دریافت میکردند و نشانگرهای زیستی و تغییرات پاتولوژیک آلزایمر در دهه ۱۹۵۰ غیرمعمول نیست، بنابراین نمیتوان ارتباط یا رابطه علیتی با تزریقات را ثابت کرد. "