نوروزی: می‌خواهم مدیر شوم/ ستاره پینگ‌پنگ‌در آستانه رکوردشکنی در مسابقات جهانی است

به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: در ترکیب تیم ملی تنیس روی میز ایران که دهه سوم مردادماه برای شرکت در بازی‌های ورزشی کشور‌های اسلامی راهی قونیه ترکیه و سپس در دهه اول مهرماه به قصد حضور در مسابقات تیمی قهرمانی جهان ۲۰۲۲ عازم چین می‌شود، یک چهره ویژه و قدیمی خودنمایی می‌کند. آن چهره، افشین نوروزی پینگ‌پنگ‌باز اهوازی است که با حضور در آوردگاه چین سیزدهمین دوره شرکتش در رقابت‌های تنیس روی میز قهرمانی جهان را تجربه خواهد کرد و حدنصاب تازه‌ای را به ثبت خواهد رساند. رکورددار فعلی در این زمینه هم خود نوروزی است که ۱۲ دوره این پیکار‌ها را تجربه کرده است و این دستاوردی است که در گذشته حتی خاندان احتشام‌زاده‌ها هم با آن برابری نکرده است.

افشین‌خان، حتماً مشغول تمرین هستی؟

بله، ولی فعلاً به‌طور انفرادی و در یکی دو سالن خصوصی که به آن‌ها رفت و آمد دارم، تمرین می‌کنم تا اول مرداد که تمرینات گروهی‌مان شروع شود.

سابقه طولانی‌ات در این رشته شگفت‌انگیز است!

درست است که برای اولین‌بار در سال ۱۳۸۱ بازیکن تیم ملی بزرگسالان شدم، اما اولین مرتبه‌ای که لباس ملی را به تن کردم در سال ۱۳۷۶ بود که با تیم ملی جوانان در پیکار‌های قهرمانی جوانان آسیا در جزیره «گوا»‌ی هند شرکت کردم، به این ترتیب اگر دفعات حضورم در پیکار‌های ملی رده‌های سنی آسیا هم محاسبه شود، سابقه ملی‌پوش بودنم ۲۵ ساله می‌شود.

همه می‌دانند که راز پایداری حیرت‌انگیز شما در این رشته، تعهد کاری و داشتن یک زندگی سالم است، اما به مباحث و دلایل دیگری هم اشاره‌ای داشته باشید.

روی مباحث روحی - روانی هم باید کار کرد و خردسالان و نوجوانان باید کنترل و تسلط خود روی توپ و فرصت‌های مختلف در تمرینات و مسابقات را هرچه بیشتر کنند. تمرکز آن‌ها فقط باید روی کار خودشان باشد و با حاشیه‌ها کاری نداشته باشند. برادران عالمیان قبل از اینکه اسم و رسمی درکنند، مدت‌ها در یک پارکینگ تمرین می‌کردند و در نتیجه هر نوآموز این رشته باید مهیای هرگونه سختی در این زمینه باشد.

سخت‌ترین حریف داخلی در طول عمر ورزشی‌ات چه کسی بوده است؟

انتخاب از بین ده‌ها نام واقعاً سخت است، بخصوص که من با چهار نسل مختلف از پینگ‌پنگ کشور همراه و رقیب بوده‌ام. از مجید احتشام‌زاده و فؤاد کاسب گرفته تا شاهین اخلاق‌پسند و شهرام سرخبشیان و جلوتر که بیایید، برادران عالمیان. به آن‌ها بیفزایید اکبر بهمنی و محمد بایرامپور را تا بفهمید آوردن فقط یک اسم غیر‌ممکن است.

شیرین‌ترین و جالب‌ترین برد عمر ورزشی‌ات کدام پیروزی بوده است؟

در سال ۱۳۸۱ که برای نخستین‌بار در مسابقه‌های قهرمانی آسیا شرکت کرده بودم و فقط ۱۷ سال داشتم، در همان دور اول رقابت‌های انفرادی به نفر اول تیم ملی ژاپن خوردم که «رنک» بالایی هم داشت و او را در عین شگفتی مغلوب و حذف کردم. در پیکار‌های جهانی تیمی سال ۲۰۱۷ در سوئد هم با یک برد حساس مقابل ورزشکار اوکراینی کمک کردم ایران برای اولین‌بار به جمع ۲۴ تیم برتر جهان راه یابد و دوره بعدی رقابت‌های جهانی را در چنان جایگاه رفیع و جمع خاصی شروع کند.

پیشینه حضور در یک دوره المپیک را در سال ۲۰۰۸ در پکن داری. آیا شانس رسیدن به المپیک بعدی (۲۰۲۴ پاریس) برای تو مقدور است؟

حقیقتش را بخواهید، خیر. ۱۴ سال پیش که به چین رفتم، راه‌های حضور در المپیک قدری بیشتر و برخی آسان‌تر بود و سهمیه من هم از طریق اول شدنم در مسابقات آسیای میانه حاصل آمد. الان آن سهمیه را به کلی برداشته‌اند و بیشتر بر‌اساس رنکینگ بازیکنان در جهان، حاضران در المپیک را شناسایی و دعوت می‌کنند؛ بنابراین بیشترین شانس را پینگ‌پنگ‌بازانی دارند که در طول سال در تورنمنت‌های متعدد و پروتور‌های فراوان حضور می‌یابند و رتبه خود را دائماً بالاتر می‌برند.

من به مشاغل مدیریتی و ریاستی در ورزش علاقه‌مندم و تحصیلات فعلی‌ام نیز در همین راستا است. من نه تنها لیسانس تربیت بدنی دارم، بلکه الان دانشجوی دکترای مدیریت ورزشی در دانشگاه تهران هستم و بزودی این مدرک را می‌گیرم و در آن زمان می‌توانم تجربیات فراوانم را که طی یک ربع قرن حاصل آمده، به نسل‌های امروزی و بعدی انتقال بدهم و به‌عنوان یک مدیر ارشد ورزشی طرح‌های دلخواهم را عملیاتی کنم.