مصائب رکابزن ایران برای برنز آسیا/ تجهیزات قرضی به داد گنج‌خانلو رسید

به گزارش مجله خبری نگار، محمد گنج خانلو درباره کسب مدال برنز قهرمانی آسیا که برای اولین بار در ماده المپیکی اومنیوم بزرگسالان به دست آمد، بیان کرد: ملی پوشان زیادی در ماده اومنیوم رکاب زده اند و خود من حتی در بازی‌های آسیایی جاکارتا تا نزدیکی مدال هم پیش رفتم. در قهرمانی آسیا پیست هم به این دلیل به مدال برنز رسیدم که تجربه‌ام نسبت به قبل بیشتر شده و در بهترین شرایطم بودم. با اینکه امکانات رقباییم خیلی بهتر از من بود، اما تلاش کردم که تجهیزاتم را نزدیک به آن‌ها کنم.

او ادامه داد: تنه دو شاخ از باشگاه سپاهان گرفتم، هر چند به روز نبود، اما جزو تنه‌های کلاس بالا است. تنه‌های که فدراسیون داشت برای حدود ۱۰ سال پیش است که البته همان موقع هم جزو کلاس یک نبودند. پاورمتر را از یکی ازرکابزنان نیشابور و پنجه رکاب را از یک رکابزن تهران قرض گرفتم. فرمان دوچرخه را فدراسیون داد و در نهایت دوچرخه‌ای درست کردم که در حد و اندازه مسابقات باشد.

*چقدر استثنایی هستیم که با کشور‌های دیگر رقابت می‌کنیم

دارند مدال برنز آسیا با اشاره به وضعیت خوب آمادگی اش تاکید کرد: بعد از قهرمانی جاده آسیا، هفت مسابقه داخلی برگزار شد که من در همه آن‌ها شرکت کردم و حتی ۱۲ ساعت در راه بودم تا به دهدشت برسم و در مسابقه‌ای شرکت کنم که جایزه آن ۲ میلیون و نیم بود. من تمام این سختی را به جان خریدم تا برای قهرمانی پیست آسیا آماده باشم. واقعا می‌خواهم وضعیت یک دوچرخه سوار قزاقستان یا کره جنوبی را با ما مقایسه کنید و ببینید که ما چقدر استثنایی هستیم که توانستیم با آن‌ها رقابت کنیم. ما در چند مسابقه سطح پایین شرکت کردیم در حالی که آن‌ها در بهترین مسابقات بوده اند. نمی‌دانم از سرغیرت یا استعداد است که با وجود تفاوت امکانات و سطح مسابقات تدارکاتی، توانسته ایم رقابت کنیم.

*با تفنگ آب پاش به جنگ مسلسل رفته بودیم

گنج خانلو در پاسخ به این پرسش که نداشتن تمرین در پیست چوبی چقدربرایش مشکل سازشد؟ تصریح کرد: من هیچ موقع نداشتن پیست چوبی را بهانه نمی‌کنم، اما پیست سیمانی ۳۳۳ متر و پیست چوبی ۲۵۰ متر است. پیچ‌ها در پیست‌های چوبی تندتر هستند و تفاوت‌هایی را ایجاد می‌کند از این رو نیاز به تمرین بیشتر در پیست چوبی است. به نظرم ما باید در ایران تمرین زیادی داشته باشیم و بعد برای ارتقای تکنیک به مسابقات یا کمپ‌های اروپایی برویم.

او افزود: اگر برای فدراسیون یا کمیته ملی المپیک مهم است که دربازی‌های کشور‌های اسلامی نتیجه بگیریم، تنها چاره این است که گفتم. علاوه بر آن، مقداری تجهیزات را بهتر کنند و به ما روحیه دهند. همه این موارد انجام شود، برای رسیدن به مدال کافی است. ما در ماده‌ای نتیجه گرفتیم که توقع گرفتن مدال وجود نداشت، چون ۱۰۰ درصد، علم بالا و تکنولوژی نیار دارد و انگار با تفنگ آب پاش به جنگ مسلسل رفته بودیم.

*یک دوچرخه از خودم ندارم

او در مورد میزان توجهی که به او پس از کسب مدال برنز قهرمانی آسیا شد، گفت: مدال اومنیوم خیلی ارزش دارد و ارزش مدال را متوجه شدند، اما آن طور که باید رسیدگی نکردند. قبلا هم مدال قهرمانی آسیا گرفتم، اما این مدال متفاوت‌تر است. باور کنید درآمدی که از باشگاه دارم در لحظه خرج می‌شود و ماندگار نیست که بتوانم پس انداز کنم. چاره‌ای هم نیست، چون باید تجهیزات را به روز کنیم. اکنون پاورمتر پیست سفارش داده ام که ۳۰ میلیون تومان هزینه اش شده است.

رکابزن ملی پوش ادامه داد: من یک دوچرخه از خودم ندارم و حتی دوچرخه جاده من برای فدراسیون است. مسابقات قهرمانی آسیا امتیاز کسب سهمیه المپیک داشت که من آن امتیاز را گرفتم، اگر به کاپ‌ها هم اعزام شوم، باعث جمع کردن امتیاز کسب سهمیه المپیک می‌شود از این رو درخواست دارم حضور در مسابقات پیست را رها نکنند.

گنج خانلو در پایان گفت: از حسین عسگری پیشکسوت دوچرخه سواری و آقای ساکت مدیر عامل باشگاه حرفه‌ای فولاد مبارکه سپاهان و آقای داوری مدیر ورزش قهرمانی باشگاه و کارکنان زحمت کش مجتمع فولاد مبارکه تشکر می‌کنم که از دوچرخه سواری حمایت می‌کنند.