به گزارش مجله خبری نگار، ناامیدی در زندگی از هر زهری خطرناکتر است و امید در کنار تلاش و باور به توانمندی ها، طلاییترین نسخه است که مسیر موفقیت را به هموارترین شکل ممکن در میآورد. آدمهای الهام بخش زیادی بودند که این ادعا را ثابت کردهاند. یکی از آنها که به تازگی مورد توجه رسانههای جهان قرار گرفته، «کولبی استیونسون» ورزشکار آمریکایی است. او بعد از تصادف مرگباری که در سال ۲۰۱۶ داشت، خیلی خوش شانس بود که از مرگ نجات یافت. تجربه چنین اتفاق تلخی، آن هم در ۱۸ سالگی شاید به هر چیزی ختم شود جز تلاش بیشتر برای اثبات توانمندیهای خود و پیگیری علایق. اما «کولبی» تصمیم گرفت تا مسیر دیگری را انتخاب کند. در ادامه با زندگی الهام بخش این ورزشکار، بیشتر آشنا خواهید شد.
یکی از روزهای آغازین سال ۲۰۱۶ میلادی، ساعت از نیمه شب گذشته بود. «کولبی» که ۱۸ سال داشت، هنگام رانندگی در امتداد بزرگراهی در «آیداهو» پشت فرمان به خواب رفت و یک باره، زمین و زمان در مقابل چشمهایش تیره و تار شد. تنها چیزی که از آن اتفاق در یادش مانده این است: «من روی تخت بیمارستان بودم و عزیزانم با چشمهای گریان در اطرافم ایستاده بودند و من اصلا نمیدانستم چه اتفاقی برای من افتاده است.» بعد از این تصادف مرگبار، کولبی ۳۰ شکستگی در جمجمه داشت و سه روز در کمای کامل بود و پزشکان امید زیادی به زنده ماندنش نداشتند.
«استیونسون» که اسکی و اسنوبورد را از سال ۲۰۱۳ و هنگامی که ۱۵ سال داشت شروع کرد، با این تصادف وحشتناک هم دست از ادامه دادن به رشته ورزشی مورد علاقهاش نکشید. پزشکان به «کولبی» شانس کمی برای بازگشت به اسکی آزاد رقابتی پس از این تصادف سنگین دادند، اما او بعد از بهبودی نسبی، دوباره ورزش را به صورت حرفهای زیر نظر مربیانش شروع کرد و نمیخواست که شاهد مرگ رویاهایش برای موفقیت در رشته اسکی باشد.
استیونسون برای کسب مدال و شرکت در مسابقات با توجه به شرایط جسمانیاش، سختیهای زیادی را متحمل شد، اما هدف اصلیاش را کسب مدال در المپیک زمستانی ۲۰۲۲ قرار داده بود. او در مسابقات اسکی جهانی ۲۰۲۱ شرکت کرد و مدال گرفت تا توجه رقیبانش را به توانمندیهایش، کمتر از یک سال مانده به المپیک به رخ بکشد.
پیشرفت این ورزشکار تا جایی ادامهدار بود که چند روز پیش، اولین مدال المپیک دوران حرفهای خود را کسب کرد. «استیونسون» در مسابقات بزرگ اسکی آزاد مردان در بازیهای المپیک زمستانی پکن ۲۰۲۲ مدال نقره را به دست آورد و خبرساز شد. وی که برای اولین بار المپیکی میشود، در اولین تلاش خود ناموفق بود، اما ناامید نشد و در دو تلاش بعدی خود نمایشی موفق اجرا کرد و درمجموع ۱۸۳ امتیاز به دست آورد. کولبی بعد از ورزشکار نروژی در جایگاه دوم قرار گرفت و مدال نقره المپیک پکن را برای کاروان کشورش به ارمغان آورد و شبکههای اجتماعی با این تیتر به استقبال کسب مدال توسط او رفتند: «بازگشت قهرمانانه از مرگ».
او بعد از کسب این مدال در گفتگو با نشریه TODAY درباره چیزهایی که پس از تصادفش آموخته، گفته: «ریکاوری بعد از تصادف، یک راه طولانی است و شما فقط روز به روز آن را طی میکنید و یاد میگیرید که برای چیزهای کوچک زندگی شکرگزار باشید. ما هنوز میتوانیم دوش بگیریم یا پیادهروی کنیم یا فقط بخشی از این سیاره باشیم و این یعنی خیلی خوش شانس هستیم که این کارها را انجام میدهیم.»
استیونسون با این مقدمه که تصادف به او اهمیت دنبال کردن رویاهایش را هم آموخته، میگوید: «بعد از این که یک اتفاق بسیار تلخ در زندگی شما رخ میدهد یا یک آسیب شدید مانند آن تصادف من میافتد، تنها راه برای نگاه کردن به آن این است که بفهمید شما چقدر خوش اقبال هستید که زندهاید. وقتی دوباره به جهان باز میگردید، شما بیش از همه زندگی را دوست دارید، فقط میخواهید آن را با اشتیاق بیشتر از زمانی که برای اولین بار شروع کردید، دنبال کنید.»
منبع: خراسان