زندگینامه حضرت شعیا (ع)

آشنایی با زندگینامه حضرت شعیا (ع)

حضرت شعیا (ع) پیامبری از انبیا بنی اسرائیل است که از نسل حضرت سلیمان (ع) بود که در بیت المقدس زندگی می‌کرد. نام آن حضرت در قرآن نیامده، ولی در انجیل برنابا و انجیل متی مرقس و انجیل لوقا و انجیل یوحنا از او به عنوان «اِشْعیاه پیغمبر» نام برده شده است.

حضرت اشعیا (ع) پسر امضیاء بود که به آن عبرانی سعیا گفته اند و در زمان بنی اسرائیل به نبوت و قبل از حضرت زکریا (ع)، حضرت یحیی (ع) و حضرت مسیح (ع) بود.

کلمه اشعیا به معنای بشنو‌ای خدا است.

حضرت شعیا در قرن ۸ ق. م در سرزمین فلسطین به نبوت رسید و حدود ۴۰ سال مشغول هدایت قوم بنی اسرائیل بود.

در زمان حضرت شعیا (ع) قوم شریر آشوری به فلسطین حمله کرد و بیت المقدس را محاصره کرد و حاکم شهر که حِزقیا نام داشت از حضرت شعیای نبی (ع) در خواست کرد تا برای نجات شهرشان دعا کند. با دعای آن پیغمبر خدا، آشوریان به محاصره خاتمه دادند و شهر از گزند دشمنان در امان ماند.

این پیامبر مردی صلح طلب و خیر اندیش بود و پس از مبعوث شدن در جهل افراد قیام و اصلاح امور مردم نمودند.

در مجموعه کتاب مقدس، کتابی به نام «کتاب اِشعیاه پیغمبر» وجود دارد و در آن الهامات خداوند بر حضرت شعیا (ع) نوشته شده است.

امامزاده اسماعیل در اصفهان

ابتدا قوم بنی اسرائیل بر آئین وحدانیت خدا ایمان داشتند و مردمی درستکار بودند، تا این که در دین خود بدعت تازه‌ای قرار دادند.

پروردگار در پاسخ سرکشی آن‌ها پادشاه بابل را مأمور حکومت آنان کرد. ولی آنان دعا و توبه کردند. خداوند هم به خاطر پدر‌های صالحشان توبه‌ی آن‌ها را پذیرفت. صبح آن روز مردم مشاهده کردند که تمامی سپاه بابل به جز ۱۵ نفر، در اردوگاه خود به هلاکت رسیدند و بار دیگر حزقیا حاکم آن‌ها شد. حزقیا مردی صالح و متدین بود تا زمانی که او بر مردم حکومت می‌کرد، مردم به آئین یکتاپرستی و اطاعت پیامبر خود باقی ماندند.

شعیای نبی به فرمان خدا مأمور شد تا قوم خود را از گنهکاری و بزهکاری بازدارد و آن‌ها را بار دیگر به ایمان و خداپرستی فرا بخواند. پروردگار به شعیا وحی فرستاد که بزودی جان حزقیا را خواهم گرفت. از او درخواست کن برای خود جانشینی انتخاب کند.

زمانی که حضرت شعیا (ع) وحی خداوند را به حزقیا رساند. حزقیا به تضرع و زاری پرداخت و از اینکه نتوانست توشه‌ای برای خود فراهم کند، احساس پشیمانی کرد و از خداوند خواست تا به او فرصت بدهد و مرگ او را به تأخیر بیاندازد. خداوند هم دعای او را مستجاب کرد و ۱۵ سال دیگر بر عمر او افزود. پس از مرگ حزقیا مردم بار دیگر به سمت سرکشی و گناه رفتند.

خداوند به حضرت شعیا (ع) وحی فرستاد که بزودی ۱۴۰ هزار نفر از افراد گنهکار و شرور و ۶۰ هزار از خوبان امت تو نابود می‌شوند. شعیا نبی از خدا پرسید؛ گناه خوبان چیست؟ پروردگار فرمود؛ آن‌ها با گنهکاران همنشینی داشتند و هرگز بر آنان به خشم نگاه نکردند و از معاشرت با آن‌ها ناراحت نشدند.

شعیا به سوی قومش رفت تا آنان را هدایت کند. اما آن‌ها نه تنها دعوت و راهنمایی اش را گوش ندادند بلکه تصمیم گرفتند او را به قتل برسانند. ایشان هم داخل درختی مخفی شد و قوم بنی اسرائیل، وی را با اره‌ای بزرگ به همراه درخت نصف کردند.

ضریح حضرت شعیا (ع) در اصفهان

همانطور که گفتیم از زندگی ایشان مطالب زیادی در دست نیست و نحوه‌ی کشته شدن شعیا به دو صورت نقل شده است:

۱. با فوت شدن «حزقیا» پادشاه زمان شعیا، بنی اسرائیل در زمین فساد کردند، ولی حضرت شعیا (ع) آن‌ها را از این کار منع می‌کرد. آن‌ها هم قصد کشتن او را کردند؛ بنابراین حضرت شعیا (ع) فرار کرد و در میان درختى مخفی شد، اما شیطان جای او را به بنی اسرائیل نشان داد و آن‌ها او را در درخت به دو نیم تقسیم کردند. نقل شده است فساد بنی اسرائیل که در قرآن به آن اشاره شده است، مربوط به کشته شدن حضرت شعیا (ع) است.

۲. به دلیل بشارت دادن حضرت شعیا (ع) به پیامبری حضرت عیسی (ع) و حضرت محمد (ص)، قوم شعیا (ع) او را هفتاد روز در بیت المقدس گردانیدند و سپس افرادی او را به قتل رساندند.

در متون اسلامی و کتاب مقدس از سال‌های پایانی عمر شعیا (ع) و مدفن او سخنی به میان نیامده، اما در نوشته‌های رابی سلیمان بن شمعون به سال ۱۴۲۲ م / ۸۲۰ ش آمده است که: «در کتابی دیدم که عاموس نبی و اِشعیای نبی در غاری در تقوع دفن شده اند». شهرک تقؤع در ۱۵ کیلومتری جنوب غربی بیت المقدس واقع است، اما محل غاری در تلمود به آن اشاره شده، امروزه بر ما معلوم نیست.

عده‌ای هم می‌گویند ایشان برای هدایت مردم به ایران آمده بود و در شهر اصفهان جنب امامزاده اسماعیل در حاشیه خیابان هاتف اصفهانی قرار دارد.

آرامگاه شعیای نبی از جا‌های دیدنی اصفهان است. با توجه به مسافت بین وطن حضرت شعیای نبی در فلسطین و مدفن منسوب به او در اصفهان، نمی‌توان این انتساب را با قاطعیت تایید کرد و ممکن است که فرد مدفون در این آرامگاه، یکی دیگر از اولیای خدا به نام شعیا باشد.

روی آرامگاه این پیامبر ضریحی چوبی قرار داده شده است. در جانب شمالی ضریح هم کتیبه‌ای سنگی با خط نستعلیق و مربوط به عصر صفویه دیده می‌شود.