یک هدست واقعیت افزوده (AR) به عنوان ابزاری دیجیتال برای بهبود وضعیت بدن در افراد مبتلا به پارکینسون مؤثر بوده است.

به گزارش مجله خبری نگار،طبق مطالعه‌ای که اخیراً توسط کلینیک کلیولند انجام شده است، هدست واقعیت افزوده ابزاری دیجیتال مؤثر برای بهبود وضعیت بدن و راه رفتن در افراد مبتلا به پارکینسون است. نتایج این مطالعه در مجله Neurorehabilitation and Neural Repair منتشر شده است.

واقعیت افزوده یا AR به کاربران این امکان را می‌دهد که برنامه‌های دیجیتالی را که بر روی دنیای اطرافشان نمایش داده می‌شود، اجرا کنند. درمان واقعیت افزوده با دو وظیفه (DART) از مایکروسافت هولولنز ۲ برای هدایت بیماران از طریق آموزش دو وظیفه‌ای (DTT)، مجموعه‌ای از وظایف که برای درگیر کردن همزمان مغز و بدن طراحی شده‌اند، استفاده می‌کند.

این فعالیت‌ها برای مقابله با اثرات بیماری پارکینسون بر بخش‌هایی از مغز که وظایف ذهنی و جسمی را کنترل می‌کنند، طراحی شده‌اند.

دکتر جی آلبرتز از مرکز بهبود عصبی می‌گوید: DTT به رفع مشکلات تعادل و ثبات که می‌تواند منجر به زمین خوردن یا مشکلات حرکتی شود، کمک می‌کند. این روش درمانی، اگرچه مؤثر است، اما به دلیل زمان و منابع مورد نیاز برای اندازه‌گیری پیشرفت بیمار و شخصی‌سازی برنامه و همچنین سایر محدودیت‌ها، به طور گسترده مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.

به جای یک درمانگر انسانی، برنامه DART از یک آواتار دیجیتالی به نام دونا، که برگرفته از نام مادر دکتر آلبرتز است، استفاده می‌کند. کاربر یک هدست واقعیت افزوده (AR) را روی سر خود قرار می‌دهد و دونا را در میدان دید خود می‌بیند. سپس کاربر از طریق هدست دستورالعمل‌هایی را می‌شنود که حرکات و واکنش‌های او را ردیابی می‌کند. دونا تمرینات را هدایت می‌کند و حرکات را نشان می‌دهد. هدست داده‌هایی را جمع‌آوری می‌کند که درمانگران می‌توانند آنها را بررسی کرده و برای برنامه‌ریزی جلسات آینده از آنها استفاده کنند.

جی آلبرتز، نویسنده‌ی اصلی این مطالعه، گفت: «یک پلتفرم دیجیتالی که برخی از این وظایف، حتی ثبت تغییرات کوچک در گام‌های فرد را انجام می‌دهد، می‌تواند به ما در استانداردسازی و پیاده‌سازی DTT کمک کند. این آزمایش نشان می‌دهد که استفاده از هدست AR یا DTT تحت هدایت یک فیزیوتراپیست منجر به بهبود‌های مشابهی در راه رفتن و ثبات وضعیتی می‌شود.»

ورزش می‌تواند وضعیت بدن و ثبات را بهبود بخشد و از افتادن یا "یخ زدن" جلوگیری کند.

DART می‌تواند بیش از ۲۳۰ ترکیب DTT ایجاد کند. یک مطالعه بالینی که شامل کمی کمتر از ۵۰ شرکت‌کننده بود، نتایج شرکت‌کنندگان در جلسات برگزار شده توسط یک درمانگر حضوری را با افرادی که از پلتفرم DART استفاده می‌کردند، مقایسه کرد. هر دو گروه پس از درمان، بهبود‌های بالینی قابل توجه و قابل مقایسه‌ای را نشان دادند. میزان ماندگاری بیمار نیز در هر دو گروه بالا بود که یکی دیگر از مشکلات بالقوه مربوط به اجرای درمان را از بین برد.

به گفته دکتر آلبرتز، DART جایگزین فیزیوتراپیست نمی‌شود، بلکه به عنوان فناوری‌ای عمل می‌کند که امکان استفاده گسترده‌تر از DTT را فراهم می‌کند.

او می‌گوید: «افرادی که به بیماری پارکینسون مبتلا می‌شوند، اغلب فیزیوتراپی، دارو‌های جدید و ویزیت‌های تخصصی را با زندگی و خانواده خود درگیر می‌کنند و این می‌تواند طاقت‌فرسا باشد. هدف ما این است که DTT را در دسترس‌تر کنیم و مانع دیگری را برای بیمارانی که می‌خواهند زندگی روزمره خود را بهبود بخشند، از بین ببریم.»