سمعک می‌تواند به افراد کم شنوا کمک کند تا عمر طولانی‌تری داشته باشند

به گزارش مجله خبری نگار، کم شنوایی بسیاری از افراد را تحت تأثیر قرار می‌دهد، با این حال تحقیقات نشان می‌دهد که تنها یک نفر از هر ۱۰ نفری که به سمعک نیاز دارند، واقعاً از آن استفاده می‌کند.

بر اساس مطالعه جدیدی که توسط Keck Medicine در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی انجام شده و در مجله The Lancet Healthy Longevity منتشر شده است، کسانی که از سمعک استفاده نمی‌کنند، سال‌های عمر خود را از دست می‌دهند.

جانت چوی، محقق ارشد این مطالعه، گفت: «ما دریافتیم بزرگسالانی که دچار کم‌شنوایی هستند و مرتباً از سمعک استفاده می‌کنند، ۲۴ درصد کمتر از افرادی که هرگز از آن استفاده نمی‌کنند، در معرض خطر مرگ و میر قرار دارند.» «این نتایج هیجان‌انگیز هستند، زیرا نشان می‌دهند که سمعک ممکن است نقش محافظتی در سلامت افراد داشته باشد و از مرگ زودرس جلوگیری کند.»

مطالعات قبلی نشان داده‌اند که کم‌شنوایی درمان‌نشده می‌تواند منجر به کوتاه‌تر شدن طول عمر (و همچنین سایر عوارض جانبی مانند انزوای اجتماعی، افسردگی و زوال عقل) شود. با این حال، هنوز تحقیقات بسیار کمی در مورد اینکه آیا استفاده از سمعک می‌تواند خطر مرگ را کاهش دهد، انجام شده است. به گفته چوی، این مطالعه جامع‌ترین تحلیل تا به امروز از رابطه بین کم‌شنوایی، استفاده از سمعک و مرگ و میر در ایالات متحده است.

چوی و همکارانش از داده‌های جمع‌آوری‌شده از بررسی ملی سلامت و تغذیه بین سال‌های ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۲ برای شناسایی نزدیک به ۱۰،۰۰۰ بزرگسال ۲۰ ساله و بالاتر که تحت شنوایی‌سنجی (آزمایشی برای اندازه‌گیری شنوایی) قرار گرفته و پرسشنامه‌هایی در مورد سلامت و استفاده از سمعک خود تکمیل کرده بودند، استفاده کردند. محققان وضعیت مرگ و میر آنها را به طور متوسط ​​​​۱۰ سال پس از ارزیابی خود پیگیری کردند.

در مجموع ۱۸۶۳ بزرگسال مبتلا به کم‌شنوایی تشخیص داده شدند. از این تعداد، ۲۳۷ نفر از کاربران دائمی سمعک بودند، که به عنوان افرادی تعریف می‌شدند که حداقل یک بار در هفته، پنج ساعت در هفته یا نیمی از اوقات از سمعک خود استفاده می‌کردند، در حالی که ۱۴۸۳ نفر هرگز از سمعک استفاده نمی‌کردند. کسانی که کمتر از یک بار در ماه یا کمتر از سمعک خود استفاده می‌کردند، به عنوان کاربران گاه به گاه طبقه‌بندی شدند.

محققان دریافتند که صرف نظر از متغیر‌هایی مانند شدت کم‌شنوایی (خفیف تا شدید)؛ سن، قومیت، درآمد، تحصیلات و سایر مشخصات جمعیت‌شناختی؛ و سابقه پزشکی، تفاوت تقریباً ۲۵ درصدی در خطر مرگ و میر بین کاربران دائمی سمعک و افرادی که هرگز از آن استفاده نکرده‌اند، ثابت مانده است. هیچ تفاوتی در خطر مرگ و میر بین افرادی که گهگاه از سمعک استفاده می‌کنند و افرادی که هرگز از آن استفاده نمی‌کنند، وجود نداشت، که نشان می‌دهد استفاده گاه به گاه از سمعک ممکن است هیچ مزیت افزایش‌دهنده طول عمری نداشته باشد.

اگرچه این مطالعه بررسی نکرده است که چرا سمعک ممکن است به کسانی که به آنها نیاز دارند کمک کند تا عمر طولانی‌تری داشته باشند، چوی به مطالعات اخیر اشاره می‌کند که استفاده از سمعک را با کاهش میزان افسردگی و زوال عقل مرتبط می‌دانند. او اظهار می‌کند که بهبود سلامت روان و عملکرد شناختی، که همراه با بهبود شنوایی هستند، ممکن است در بهبود سلامت کلی نقش داشته باشند و به طور بالقوه امید به زندگی را افزایش دهند.

چوی امیدوار است که این مطالعه افراد بیشتری را به استفاده از سمعک تشویق کند، اگرچه اذعان دارد که عواملی از جمله هزینه، انگ اجتماعی و دشواری در یافتن دستگاه‌هایی که به خوبی جا بیفتند و عملکرد خوبی داشته باشند، موانعی برای استفاده از آنها هستند.

او در حال حاضر روی یک پایگاه داده مبتنی بر هوش مصنوعی کار می‌کند که گزینه‌های سمعک را دسته‌بندی کرده و آنها را متناسب با نیاز‌های فردی بیمار تنظیم می‌کند. او همچنین از مطالعات بزرگتر برای درک بهتر ارتباط بین استفاده منظم از سمعک و کاهش خطر مرگ و میر و همچنین ترویج توسعه فناوری سمعک حمایت می‌کند.