ارتباط شاخص توده بدنی غیرطبیعی در کودکان با اختلال عملکرد ریه

به گزارش مجله خبری نگار، محققان موسسه کارولینسکا گزارش می‌دهند که شاخص توده بدنی غیرطبیعی در کودکان - چه بالا و چه پایین - ممکن است با اختلال در عملکرد ریه مرتبط باشد، اما اگر شاخص توده بدنی آنها قبل از رسیدن به بزرگسالی به حد نرمال برسد، این اختلال می‌تواند جبران شود. یافته‌های آنها، بر اساس داده‌های جمع‌آوری‌شده به عنوان بخشی از پروژه BAMSE در سوئد، در مجله تنفسی اروپا گزارش شده است.

از هر ده نفر، یک نفر در دوران کودکی دچار کاهش رشد عملکرد ریه شده و در بزرگسالی به حداکثر ظرفیت ریه نمی‌رسد که این امر خطر ابتلا به مشکلات جدی سلامتی مانند بیماری‌های قلبی عروقی، بیماری‌های ریوی و دیابت را افزایش می‌دهد. یکی از عوامل خطر مرتبط با اختلال در رشد عملکرد ریه، وزن و قد غیرطبیعی است. رایج‌ترین معیار اندازه‌گیری وزن بدن، BMI (شاخص توده بدنی)، وزن را در نظر می‌گیرد، اما ساختار عضلات و چربی را در نظر نمی‌گیرد.

مطالعات قبلی به بررسی همبستگی بین BMI و عملکرد ریه با نتایج متفاوتی پرداخته‌اند. محققان سوئدی اکنون نشان می‌دهند که این همبستگی حتی زمانی که BMI از حد نرمال منحرف می‌شود - در هر دو جهت - وجود دارد.

گنگ وانگ، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: «در این مطالعه که بزرگترین مطالعه تا به امروز است، ما توانستیم کودکان را از بدو تولد تا ۲۴ سالگی دنبال کنیم و کل دوره رشد عملکرد ریه را پوشش دهیم.»

شرکت‌کنندگان را می‌توان به گروه‌های مختلف BMI تقسیم کرد که از دو سالگی شروع به تمایز کرده بودند. برخلاف کودکانی که BMI طبیعی داشتند، افرادی که BMI آنها به طور مداوم بالا یا به سرعت در حال افزایش بود، در بزرگسالی عملکرد ریه مختل داشتند، که عمدتاً به دلیل محدود شدن جریان هوا در ریه‌ها است، وضعیتی که به عنوان انسداد شناخته می‌شود.

پروفسور اریک ملن، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: «جالب توجه است که ما دریافتیم در گروهی که در ابتدا BMI بالایی داشتند، اما قبل از بلوغ BMI خود را به حد نرمال رسانده بودند، عملکرد ریه در بزرگسالی مختل نشده بود.» «این موضوع اهمیت بهینه‌سازی رشد کودکان را هم در دوران نوزادی و هم در سال‌های اولیه مدرسه و نوجوانی برجسته می‌کند.»

شاخص توده بدنی (BMI) پایین و مداوم همچنین ممکن است با کاهش عملکرد ریه به دلیل رشد ناکافی ریه مرتبط باشد. در این موارد، شاخص توده بدنی (BMI) در طول مطالعه به حالت عادی برنگشت.

وانگ می‌گوید: «تمرکز بر اضافه وزن بوده است، اما ما همچنین باید کودکانی را که شاخص توده بدنی (BMI) پایینی دارند شناسایی کنیم و مداخلات تغذیه‌ای را معرفی کنیم.»

این مطالعه بر اساس پروژه BAMSE انجام شد که بیش از ۴۰۰۰ کودک را از بدو تولد تا ۲۴ سالگی دنبال کرد. در طول این مدت، شاخص توده بدنی (BMI) چندین بار، تا ۱۴ بار، اندازه‌گیری شد. مطالعه حاضر شامل ۳۲۰۰ شرکت‌کننده با حداقل چهار اندازه‌گیری BMI است.

عملکرد ریه با استفاده از اسپیرومتری در سنین ۸، ۱۶ و در نهایت ۲۴ سالگی اندازه‌گیری شد، در این سنین عملکرد مجاری هوایی کوچک‌تر نیز با استفاده از حجم نیتروژن بازدمی اندازه‌گیری شد. نمونه‌های ادرار نیز گرفته شد تا تجزیه و تحلیل متابولیت‌ها با همکاری دانشیار کریگ ویلاک در موسسه پزشکی محیطی در موسسه کارولینسکا انجام شود.

نمونه‌های ادرار از گروه BMI بالا، سطح بالایی از متابولیت اسید آمینه هیستیدین را نشان داد که مشاهدات سایر محققان را که افزایش مشابهی را در بیماران مبتلا به آسم و بیماری مزمن انسدادی ریه مشاهده کرده بودند، تأیید می‌کند.

پروفسور ملن می‌گوید: «ما در اینجا نشانگر‌های زیستی عینی برای همبستگی‌ای که پیدا کردیم، می‌بینیم، حتی اگر هنوز ارتباط مولکولی دقیق بین BMI بالا، هیستیدین و اختلال در رشد ریه را ندانیم.»