هورمون درمانی و قلب: آنچه قرص‌ها و چسب‌های پوستی پنهان می‌کنند

یک تیم از دانشمندان سوئدی-استرالیایی بزرگترین مطالعه در مورد تأثیر هورمون درمانی یائسگی بر خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی را انجام دادند و داده‌های تقریباً یک میلیون زن را بررسی کردند.

به گزارش مجله خبری نگار، یک تیم از دانشمندان سوئدی-استرالیایی بزرگترین مطالعه در مورد تأثیر هورمون درمانی یائسگی بر خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی را انجام دادند و داده‌های تقریباً یک میلیون زن را بررسی کردند. این کار بر اساس ثبت‌های ملی انجام شد و شامل ۹۱۹،۶۱۴ شرکت‌کننده در سنین ۵۰ تا ۵۸ سال بود که دو سال قبل از شروع مطالعه هورمون درمانی نکرده بودند.

طبق پورتال BMJ، این مطالعه دوره زمانی ۲۰۰۷ تا ۲۰۲۰ را پوشش داده و شامل تجزیه و تحلیل ۱۳۸ کارآزمایی تو در تو بوده است. زنان بسته به نوع درمان به هشت گروه تقسیم شدند: از دارو‌های خوراکی گرفته تا پچ‌های پوستی. موارد بیماری عروق کرونر قلب، انفارکتوس میوکارد، سکته مغزی و ترومبوآمبولی وریدی در نظر گرفته شد.

نتایج نشان داد که اشکال مختلف هورمون درمانی خطرات متفاوتی دارند:

درمان خوراکی با استروژن-پروژستین احتمال ترومبوآمبولی وریدی (۶۱ تا ۱۰۰ درصد) و بیماری عروق کرونر قلب (۲۱ درصد) را افزایش داد.

تیبولون پرخطرترین گزینه بود و خطر سکته مغزی و انفارکتوس میوکارد را تقریباً دو برابر می‌کرد.

اشکال ترانس درمال هورمون‌ها در مقایسه با قرص‌ها، اثرات منفی کمتری نشان داده‌اند.

در طول دوره مشاهده، در مجموع ۲۴۰۸۹ مورد حادثه قلبی عروقی ثبت شد. شایع‌ترین موارد، بیماری ایسکمیک قلب (۴۳٪) و ترومبوآمبولی وریدی (۳۸٪) بودند.

این یافته‌ها اهمیت توجه به نحوه‌ی مصرف و ترکیب دارو‌ها را هنگام تجویز هورمون درمانی در دوران یائسگی برجسته می‌کند. محققان سوئدی توصیه می‌کنند قبل از انتخاب روش درمانی، به ویژه برای زنانی که مستعد ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی هستند، ارزیابی ریسک دقیق‌تری انجام شود.

هورمون درمانی همچنان ابزاری قدرتمند برای تسکین علائم یائسگی است، اما استفاده از آن نیاز به رویکرد فردی و نظارت دقیق پزشکی دارد.

*این اطلاعات صرفاً جهت اطلاع‌رسانی ارائه شده و به عنوان توصیه‌ای برای درمان بیماری‌ها نمی‌باشد.

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری