به گزارش مجله خبری نگار-لسآنجلس: با توجه به شرایطی که در آن زندگی میکنیم، احتمالاً همه ما به نوعی درمان نیاز داریم؛ و اگر قبلاً هرگز تحت درمان نبودهاید، این مفهوم میتواند کمی ترسناک به نظر برسد.
اما، لسآنجلس تایمز از خود میپرسد، آیا کسانی که به دنبال درمان هستند، مجبورند در اتاقی با یک غریبه بنشینند تا عمیقترین اسرار خود را با او در میان بگذارند (یا مجبورند با او تماس ویدیویی بگیرندتد)؟
پاسخ «بله» است. به نوشته این روزنامه آمریکایی، او واقعاً آدم عجیبی است، اما میداند چطور سوالات خاص بپرسد، دنبال الگوهای رفتاری خاص بگردد و به مردم راههای بهتری برای مدیریت زندگیشان آموزش دهد.
جوی هاردن بردفورد، روانشناس دارای مجوز و بنیانگذار وبسایت «تراپی برای دختران سیاهپوست»، وبسایتی که به حمایت از سلامت روان زنان سیاهپوست اختصاص دارد، میگوید: «اساساً مثل این است که با یک دوست صمیمی مکالمهای عمیق داشته باشید، جایی که فقط درباره خودتان صحبت میکنید.»
هاردن-بردفورد میگوید: «تفاوت این است که فرد مورد نظر یک مربی است، بنابراین برخلاف صحبت کردن با یک دوست، به نکات خاصی گوش میدهیم... ما به زبان بدن توجه میکنیم. ما به چیزهایی توجه میکنیم که کسی که به عنوان درمانگر آموزش ندیده است، ممکن است به آنها توجه نکند.»
این فرصتی است تا در فضایی بدون قضاوت، در مورد آنچه بر شما میگذرد و احساساتتان صحبت کنید، با کسی که صرفاً با نیت کمک به شما گوش میدهد. این زمانی است که فقط برای کسانی که به دنبال درمان هستند در نظر گرفته شده است، جایی که میتوانید عوامل استرسزا را بررسی کنید و در مورد هرگونه احساسات متناقض یا طاقتفرسایی که ممکن است تجربه کنید صحبت کنید.
این روزنامه خاطرنشان میکند که دلایل مختلفی برای مراجعه افراد به درمان وجود دارد و انواع مختلفی از درمانها در دسترس هستند. برخی از افراد با هدف خاصی برای کاهش علائم، مانند کاهش حملات پانیک یا پرداختن به فوبیاها، به دنبال درمان هستند.
برخی دیگر به دنبال درمان هستند، زیرا احساس میکنند در انتخابهای خوب مشکل دارند یا در سازگاری با چالشهای جدید مشکل دارند. برای برخی، این فرصتی است تا مرتباً خودشان را بررسی کنند.
اگر فردی رویداد مهمی در زندگی خود تجربه کند که بر سلامت روان او تأثیر بگذارد، مانند مرگ یکی از اعضای خانواده، جدایی، سقط جنین، از دست دادن شغل یا حتی بیماری همهگیر فعلی که بر هر جنبهای از زندگی همه تأثیر میگذارد، ممکن است به دنبال درمان باشد. یک درمانگر نمیتواند این مشکلات را حل کند، اما میتواند به او کمک کند تا یاد بگیرد چگونه با این مشکلات کنار بیاید و به جلو حرکت کند.
دوریان تروپ، استادیار دانشکده مددکاری اجتماعی دانشگاه سوزان دوراک-پک، میگوید: «وقتی یک درمانگر پیدا کردید، اولین جلسه درمانی به عنوان «ورود» شناخته میشود.» درمانگر خود را معرفی میکند، در مورد پیشینه و تخصص خود صحبت میکند و میپرسد که چرا فرد به دنبال درمان است.
به گفته این روزنامه آمریکایی، تروپ میگوید: «بسیاری از افراد در مراجعه به درمانگر مردد هستند، زیرا آنچه را که از سر میگذرانند، غیرقابل توصیف به نظر میرسد، بنابراین نگرانند که آنچه را که نیاز دارند، دریافت نکنند.» «یک درمانگر آموزش دیده است تا با پرسیدن سوالاتی، به عمق آنچه فرد در یک تجربه درمانی به دنبال آن است، پی ببرد.»
درمانگر ممکن است از بیمار، علائم و سایر شاخصهای مرتبط با سلامت روان، مانند عادات خواب، وضعیت اشتغال و هرگونه مصرف مواد مخدر یا الکل را بررسی کند. درمانگر این کار را برای قضاوت در مورد بیمار انجام نمیدهد، بلکه میخواهد تصویر کاملی از بیمار و زندگی او به دست آورد و از این تصویر برای هدایت پاسخهای او استفاده کند.
تروپ میگوید، پس از جلسه معرفی - که میتواند تا سه جلسه طول بکشد - مراجع به جلسات درمانی منظم میرود، جایی که درمانگر معمولاً بررسی میکند که از آخرین جلسه شما چه اتفاقی افتاده است.
این روزنامه گزارش داد که بخش عمدهای از آنچه در مرحله بعد اتفاق میافتد، به نوع درمانی که فرد تحت آن قرار میگیرد بستگی دارد.
(دی پیای)