دو مطالعه، پیشرفت‌های امیدوارکننده‌ای را در درمان سرطان پروستات و سینه نشان می‌دهند

به گزارش مجله خبری نگار-پاریس: داده‌های جدید، امید‌هایی را برای درمان بیماران مبتلا به انواع پیشرفته سرطان پروستات و سینه ایجاد کرده و نشان می‌دهد که می‌توان طول عمر برخی از بیماران مبتلا به این دو نوع بسیار شایع سرطان را افزایش داد.

این داده‌های جدید در جریان کنفرانس سالانه انجمن اروپایی سرطان‌شناسی پزشکی که روز سه‌شنبه به پایان می‌رسد و یکی از برجسته‌ترین نشست‌های تحقیقات سرطان در جهان محسوب می‌شود، رونمایی شد.

این یافته‌ها راه را برای افزایش طول عمر بیمارانی که از اشکال پیشرفته شایع‌ترین انواع سرطان در مردان و زنان، یعنی سرطان پروستات و سرطان سینه، رنج می‌برند، هموار می‌کند.

اگر هر دو نوع سرطان زود تشخیص داده شوند، شانس زنده ماندن برای آنها زیاد است، اما وقتی متاستاز سرطان در بدن ایجاد می‌شود، این شانس به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد.

کریم فیضازی، متخصص سرطان، در بیانیه‌ای به انجمن اروپایی گفت: قبل از سال ۲۰۱۵، کمتر از نیمی از مردان مبتلا به سرطان پروستات متاستاتیک می‌توانستند بیش از سه سال زنده بمانند.

فزازی بر اساس مطالعه‌ای که در کنفرانس ارائه داد و در مجله انجمن اروپایی منتشر شد، تأیید کرد که از این پس، «آن‌ها می‌توانند بیش از پنج سال عمر کنند».

چه چیزی تغییر کرده است؟ تا سال ۲۰۱۵، سرطان پروستات پیشرفته تنها با مسدود کردن تولید هورمون‌هایی مانند تستوسترون در بدن بیمار درمان می‌شد.

سپس مشخص شد که شیمی‌درمانی با دوستاکسل مؤثر است و از اواسط دهه ۲۰۱۰ شروع به استفاده از آن شد.

کمی بعد، داروی دیگری به نام آبیراترون به درمان اضافه شد. این روش با تمرکز بر هورمون‌ها، درست مانند درمان‌های اولیه، اما به روشی متفاوت، به نتایج خوبی دست یافت.

تاکنون، قانون این بوده است که دو مورد از سه مسیر را انتخاب کنید: یا اضافه کردن شیمی‌درمانی به درمان‌های مرسوم، یا اضافه کردن آبیراترون.

مطالعه ارائه شده توسط فزازی نشان داد که ترکیب این سه نوع درمان نیز امکان‌پذیر است، زیرا مشخص شد که میزان بقای بیمارانی که این رویکرد سه‌گانه را پس از پنج سال دریافت کرده‌اند، به طور قابل توجهی بالاتر از بیمارانی است که آبیراترون دریافت نکرده‌اند.

نویسندگان این مطالعه به نتیجه‌ی روشنی رسیدند: نیاز به تغییر در نحوه‌ی درمان جدی‌ترین انواع سرطان پروستات، با اتخاذ ترکیبی از این سه روش درمانی.

بسیاری دیگر نیز دیدگاه‌های این محققان را به اشتراک می‌گذارند. ماریا دِ سانتیس، متخصص سرطان‌شناسی که در این مطالعه نقشی نداشته است، در مقاله‌ای که توسط انجمن اروپایی منتشر شده است، پیش‌بینی کرد که «این نتایج منجر به تغییر در استاندارد‌های درمانی خواهد شد».

«هنوز کار‌های زیادی باید انجام شود»

او معتقد بود که این امر می‌تواند به سرعت محقق شود، زیرا درمان‌های مربوطه به راحتی در دسترس هستند و فقط باید به روشی جدید اعمال شوند.

در مورد سرطان سینه، تمرکز بر روی ترکیب جدیدی از دارو‌ها نیست، بلکه بر داده‌های جدید در مورد اثربخشی یک داروی خاص، ریبوسیکلیب، از شرکت سوئیسی نووارتیس است.

کسانی که از این نتایج نگران هستند، کسانی هستند که به مرحله پیشرفته بیماری رسیده‌اند، به ویژه کسانی که به یائسگی رسیده‌اند و از سرطان‌های HR+ و HR۲- رنج می‌برند، که در نیمی از موارد، اشکال متاستاتیک آن ثبت شده است.

ریبوسیکلیب در دسته‌ای از درمان‌ها قرار می‌گیرد که به محدود کردن عملکرد پروتئینی که رشد تومور در سینه را افزایش می‌دهد، کمک می‌کند. این دارو‌ها به تنهایی تجویز نمی‌شوند، بلکه همراه با دارو‌های دیگری که تولید استروژن را کاهش می‌دهند، تجویز می‌شوند.

اما اثربخشی این دارو‌ها همچنان مورد تردید است. مولکول اصلی این دسته، پالبوسیکلیب از شرکت آمریکایی فایزر، در آزمایش‌های بالینی ثابت نشده است که عمر بیماران را طولانی‌تر می‌کند.

بر اساس مطالعه‌ای که توسط گابریل هورتوباگی، متخصص انکولوژی، و با حمایت مالی نووارتیس انجام شده است، بیمارانی که با ریبوسیکلیب درمان می‌شوند، عموماً بیشتر از بیمارانی که دارونما دریافت می‌کنند، عمر می‌کنند.

نیمی از بیمارانی که ریبوسیکلیب دریافت کردند بیش از پنج سال زنده ماندند، در حالی که این رقم برای نیمی از بیمارانی که دارونما دریافت کردند به ۴.۳ سال کاهش یافت.

کنفرانس به طور گسترده از نتایج این مطالعه تمجید کرد، اگرچه این داده‌ها باید با احتیاط بررسی شوند و ارزیابی مستقلی از این مطالعه انجام شود.

متئو لامبرتینی، متخصص سرطان که در این مطالعه نقشی نداشته، در توییتی نوشت: «کار‌های زیادی برای درمان این بیماران هنوز باید انجام شود، اما این نتیجه بسیار مهمی است.»

(خبرگزاری فرانسه)