به گزارش مجله خبری نگار، مجله علمی گرانش کلاسیک و کوانتومی (CQG) خاطرنشان میکند که در دهه هفتاد، فیزیکدان جیکوب بیکینشتاین پیشنهاد کرد که آنتروپی (نارسایی حرارتی) هر سیستم فیزیکی از نظر انرژی و اندازه محدود است. این کشف نشان داد که آنتروپی ارتباط تنگاتنگی با فضا و زمان دارد. رافائل بوسو بعدا این ایده را با پیوند دادن آنتروپی به فضای میدان اصلاح کرد و ارتباط با اصل هولوگرافی را تقویت کرد.
این گروه بین المللی پیشنهاد میکند که مرزهای بیکینشتاین را با جایگزینی انرژی با جرم نسبی و پیوند دادن آن به شعاع شوارتزشیلد (شعاع گرانشیل) تعریف کند. این امر منجر به ایجاد یک مدل حلقوی شده است، جایی که شعاع داخلی شعاع شوارتزشیلد و شعاع خارجی دامنه است.
ساختار حلقوی الگوهای اساسی را منعکس میکند: کهکشانهایی که به صورت مارپیچ پیچیده شدهاند، DNA یک مارپیچ دوتایی تشکیل میدهد و گردابهای آب، هوا و پلاسما مسیرهای منحنی را دنبال میکنند.
به گفته محققان، مدل جدید راه حلی برای مشکل ثابت کیهانی ارائه میدهد - اختلاف بسیار زیاد بین انرژی خلاء مورد انتظار و مشاهده. ساختار حلقوی ممکن است انرژی خلاء را به طور طبیعی تنظیم کند و درک انرژی تاریک را تغییر دهد. این فرضیه نشان میدهد که جهان یک ساختار ایستا نیست، بلکه یک فرآیند دینامیکی در حال تکامل است. یعنی سیستم پنهان در مارپیچها و گردابها در همه چیز از کهکشانها گرفته تا ذرات زیر اتمی نفوذ میکند.
منبع:.gazeta