داستان اولین امپراتور روم که از شمال آفریقا به دنیا آمد!

به گزارش مجله خبری نگار، دلیل همه اینها این است که سپتیمیوس سوروس در شمال آفریقا به دنیا آمد و بزرگ شد و او اولین امپراتور روم بود که تبار شمال آفریقا داشت.

این امپراتور روم فرزند تمدن کارتاژنی است و همچنین اعتقاد بر این است که خون بربر در رگ‌های او جاری است. او در ۱۱ آوریل ۱۴۶ پس از میلاد در شهر لپتیس مگنا واقع در سواحل لیبی در شرق طرابلس پایتخت به دنیا آمد.

پدرش متعلق به یک خانواده اشرافی کارتاژنی بود و با یک زن لیبیایی ازدواج کرد که لوسیوس سپتیمیوس سوروس را به دنیا آورد. این خانواده ثروتمند بودند و با تامین حیوانات و عاج نادر آفریقایی به روم ثروت زیادی به دست آورده بودند.

سپتیمیوس سوروس دو بار ازدواج کرد. بار اول با یک زن لیبیایی و بار دوم با دختر کاهن اعظم خدای خورشید فنیقیه. این ممکن است این شایعه را تأیید کند که او احساس یک رومی نداشت.

او در رم درجات بالاتری را طی کرد و پس از مرگ امپراتور پرتیناکس در سال ۱۹۳ به او فرصت رقابت برای تاج و تخت داده شد. جنگ داخلی بین سه رهبر نظامی اصلی در گرفت: سپتیمیوس سوروس، مستقر در رم، Pescennius نیجر، مستقر در شرق، و کلودیوس آلبینوس، فرماندار بریتانیا.

این رهبر جاه طلب ابتدا موفق شد نگر را خنثی و شکست دهد. او خود را امپراتور روم اعلام کرد، اما حریف دومش، کلودیوس آلبینوس، با نیروهایش از بریتانیا لشکر کشید و بر گول که فرانسه امروزی است، تسلط یافت و تصمیم گرفت کشور خود را در آنجا تأسیس کند و شهر «لوگدونوم» را که در حال حاضر در شهر لیون فرانسه قرار دارد، روم جدید ساخت.

سپتیمیوس سوروس، امپراتور روم، اصالتاً شمال آفریقا، در مواجهه با خطر تردیدی نداشت. دو ارتش که حدود ۷۵۰۰۰ نفر بودند، با هم پیش رفتند و در نزدیکی لوگدونوم به هم رسیدند.

در ۱۹ فوریه ۱۹۷، نبرد لوگدونوم، شدیدترین و خونین‌ترین نبرد بین ارتش روم در تمام جنگ‌های داخلی رم رخ داد.

در یکی از نبرد‌های سخت، سواره نظام دشمن بر اردوگاه سپتیمیوس سوروس غلبه کرد و امپراطور پس از زیر گرفتن او از اسبش افتاد و تقریباً زیر سم اسب‌ها کشته شد یا به دست دشمنانش اسیر شد، اما به سرعت ردای ارغوانی خود را درآورد و خود را در میان اجساد انداخت و وانمود کرد که مرده است.

او در این حالت باقی ماند تا اینکه یکی از فرماندهان وفادارش به نام پاتریسیوس ژولیوس لائتیوس با سواره نظام سنگین یک ضد حمله کوبنده را آغاز کرد و در همان لحظاتی که سربازان کلودیوس آلبینوس شروع به جشن گرفتن پیروزی خود کردند، توانست جریان نبرد را به نفع امپراتور تغییر دهد.

فرمانده شکست خورده فرار کرد و به شهر Lugdunum پناه برد، اما یک روایت می‌گوید که بعداً برخی از نگهبانان او را کشتند و سر او را نزد Septimius Severus فرستادند، در حالی که روایت دیگری می‌گوید که او خودکشی کرده است.

در نتیجه نبرد، بیشتر سربازان آلبینوس کشته شدند و امپراتور سپتیمیوس سوروس توانست کنترل خود را بر امپراتوری وسیع روم تثبیت کند. برخی منابع نشان می‌دهد که تلفات در نبرد لوگدونوم از ۵۰۰۰۰ کشته فراتر رفته است.

این امپراتور روم شمال آفریقا بین سال‌های ۱۹۳ تا ۲۱۱ پس از میلاد بر تخت سلطنت رم نشست و در ۴ فوریه ۲۱۱ در یورک بریتانیا درگذشت.

در لحظات مرگ، سپتیمیوس در آخرین وصیت نامه خود به پسرانش کاراکالا و گوته فاش کرد که معتقد بود کلید‌های پیروزی و موفقیت در رهبری است، و از آنها خواست که "با هم زندگی کنند، جنگجویان را غنی کنند، و بقیه را نادیده بگیرند. "